Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Βιβλιοκριτική: Η ώρα των σκύλων

Ένα βράδυ, την ώρα που οι άνθρωποι της γειτονιάς βγάζουν τους σκύλους τους για τη βραδινή βόλτα, η Τζέσικα, το πιστό λαμπραντόρ του μικρού Μεντερίκ, τον παρασύρει προς τις γραμμές του τρένου. Εκεί ανακαλύπτουν πεσμένο έναν ηλικιωμένο άντρα, νεκρό.
Ο επιθεωρητής που αναλαμβάνει την έρευνα δεν οσμίζεται απολύτως τίποτα σ' αυτή τη σκοτεινή υπόθεση και ζητάει από τον Μεντερίκ, που γνωρίζει καλά τις συνήθειες και τις ιδιοτροπίες των σκύλων, να τον βοηθήσει να την εξιχνιάσουν.
Η ώρα των σκύλων θα είναι και ώρα του εγκλήματος;

Ένα απολαυστικό βιβλίο που θα κερδίσει τους μικρούς αναγνώστες από την πρώτη κιόλας σελίδα. Πρόκειται για ένα πραγματικό αστυνομικό μυθιστόρημα για παιδιά. Χωρίς να προκαλεί φόβο ή άγχος, χωρίς αίματα και σκηνές βίας, αλλά με ενδιαφέρουσα πλοκή, έναν δυναμικό και πανέξυπνο μικρό ήρωα και πολλά σκυλιά, το καθένα με τον δικό του χαρακτήρα. Κατάλληλο όχι μόνο για παιδιά μεγαλύτερα των 10 ετών, αλλά και για μικρότερης ηλικίας ικανούς αναγνώστες. Διαβάζεται ευχάριστα και από εφήβους και νέους, ενώ κλέβει τις καρδιές όλων όσων έχουν ή θέλουν να αποκτήσουν σκύλο. 

Με ιδιαίτερο χιούμορ και ρεαλισμό παρουσιάζεται ο κόσμος των σκύλων, που φαίνεται να είναι παντού ο ίδιος. Οποιοσδήποτε έχει σκύλο αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Μεντερίκ και στη μουσούδα της Τζέσσικα τον εαυτό του και το τετράποδο φιλαράκι του. Ένα βιβλίο που μαθαίνει στα παιδιά να αγαπούν και να σέβονται πραγματικά τα ζώα με τον πιο φυσικό και ευχάριστο τρόπο. Ένα πολύ όμορφο βιβλίο που θα χαρίσει υπέροχες στιγμές στους μικρούς αναγνώστες, προσφέροντάς τους έναν πραγματικό και προσιτό ήρωα.

Απόσπασμα από το βιβλίο (σελ.85)
«Η Τζέσσυ ήταν η πιο ανυπόφορη και από τα τρία προηγούμενα σκυλιά μας (το πρώτο ήταν ένα αγγλικό σέτερ που πέθανε όταν ήμουν τεσσάρων χρονών). Η Τζέσσυ ήταν η βασίλισσα της δαγκωνιάς. Δάγκωνε ό,τι έβρισκε μπροστά της. Στον κατάλογο των επιτυχιών της καταγράφονται πετσέτες της κουζίνας, κάλτσες, δύο μαξιλάρια, μια κουβέρτα, το μπουρνούζι μου, η ξυριστική μηχανή του πατέρα μου, τα χνουδωτά αρκουδάκια της Βιολαίν, παπούτσια, διάφορα μικροαντικείμενα και ας μην αναφέρω τις τρύπες στον κήπο. Ανανεώσαμε πολλά πράγματα μέχρι να γίνει οκτώ μηνών. Μετά ηρέμησε λίγο. Επίσης δεν πρέπει να ξεχάσω το δοξάρι μου (νόμιζε ότι ήταν ένα κομμάτι ξύλο) και το μικρόφωνο της ηλεκτρικής κιθάρας. Δεν υπολογίζω τις πετσέτες του μπάνιου γιατί πιπιλίζει μόνο τις γωνίες.»

Η ώρα των σκύλων
Άγρα, 2004
205 σελ.

Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου