Και μετά τις πανελλήνιες τι; Όλα αλλάζουν; "Φοιτητική ζωή" ( that’s it). Έρχεται λοιπόν μία μέρα που ο μικρός πρίγκιπας μπλέκει τα μπούτια του στους δρόμους των ελληνικών πανεπιστημίων. Αυτή την όμορφη μέρα, αναλαμβάνει πραγματικά τις ευθύνες που του αναλογούν, χωρίς να κρύβεται πίσω από τη φάτσα του μπαμπούλη του και την ηλικία του. Και έτσι ξεκινά η ιστορία του.
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα του Οκτωβρίου, ο μικρός πρίγκιπας φόρεσε τη μπλε χάντρα του, έβαλε το σκόρδο στην τσέπη του, ήπιε τρεις γουλιές από το θεραπευτικό για το μάτι ρόφημα από νερό και λάδι (ήταν βλέπετε μεγάλη επιτυχία η εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο) και ξεκίνησε. Μετά από αρκετή ώρα έφτασε επιτέλους στη μεγάλη πύλη από το νέο του "σχολείο". Άνοιξε με υπερβολική τόλμη την πόρτα, θέλοντας να το παίξει άνετος και μπήκε.
Η πρώτη ματιά του προσπάθησε να καλύψει ένα μεγάλο σε όγκο μέρος προκειμένου να μη δείχνει σαν το οκτάχρονο που πήγε για πρώτη φορά στο δημοτικό. Είδε παντού χρώματα, πολλά χρώματα. Μπλε, κόκκινο, πράσινο. Όμορφα, χρωματιστά, απόλυτα τακτοποιημένα και εναρμονισμένα με τον χώρο τεράστια πανό γεμάτα συνθήματα. Πανό κυριευμένα με συνθήματα, συνθήματα κομματικά ή καλύτερα παραταξιακά, που προσπαθούσαν να κάνουν "πλύση εγκεφάλου" στον μικρό μας ήρωα. Μετά από ένα βήμα του ο μικρός πρίγκιπας είχε ήδη περικυκλωθεί. Άγρια θηρία, άσχημα τέρατα σαν και αυτά που υπάρχουν στα παραμύθια τον πλησίασαν με μανία, για να τον πάρουν ο καθένας με τη δική του παράταξη. Ήταν οι δούλοι των παρατάξεων. Οι νέοι του φίλοι; Ο πριγκιπάκος μας είχε πλέον να διαλέξει ανάμεσα σε καφέδες, πάρτι, εξόδους. Μια νέα συναρπαστική ζωή. Όμως, δεν ήξερε ότι είχαν αρχίσει να διεισδύουν στη ζωή του φίδια που πλήθαιναν συνεχώς και τον έβαλαν να ζει σε εφιάλτη, από τον οποίο δύσκολα θα μπορούσε να βγει και να αντιδράσει. Ώσπου μια μέρα πολύ πιθανό να βρεθεί "γραμμένος στις λίστες" των δούλων (καλά, το πόσο τους θαυμάζω αυτούς που γίνονται θυσία για τους άλλους φοιτητές, τους παρέχουν σημειώσεις και φροντίζουν τα πάντα για του άλλους, δεν λέγεται). Γι' αυτό λοιπόν προσοχή πριγκιπάκο μου. Απόφυγε κάθε είδους επαφή μαζί τους ακόμα και αν οι αντιλήψεις και τα συνθήματα είναι στα μέτρα σου. Προτίμησε την Πολιτικοποίηση (όχι κομματικοποίηση), την Ενημέρωση, τη Συμμετοχή σε Οργανώσεις Χωρίς Ίχνος χρώματος στο πανό τους. Προτίμησε το λευκό (Προσέξτε τα αρχικά κεφαλαία γράμματα των παραπάνω λέξεων σχηματίζουν μία φράση).
Την επόμενη μέρα, ο μικρός πρίγκιπας, αφού κατάφερε να παλέψει με τα άγρια θηρία, έβαλε ξανά τη μπλε χάντρα του, ετοίμασε τα καινούργια του τετράδια και πήγε για μάθημα. Μπήκε επιτέλους επίσημα στο πανεπιστήμιο, στην καινούργια του τάξη. Άνοιξε με τόλμη την πόρτα στο αμφιθέατρο (έτσι λένε τις σχολικές αίθουσες όπως και το τεστ το λένε πρόοδο) και μετά, μαγεία. Μία τεράστια αίθουσα, γεμάτη με καλοσυνάτα πρόσωπα, χαμογελαστά πριγκιπάκια, έτοιμα να σου μιλήσουν με ένα σου νεύμα. Ο πριγκιπάκος, αφού είχε αφήσει πίσω του τους παλιούς του φίλους και όντας πρόθυμος ανθρωπάκος, προσπάθησε να γνωρίσει νέους. Όλα ήταν πολύ απλά. Άπλωσε τη χερούκλα του και είπε με καμάρι "Βρασίδας" ή "Αφροξυλάνθη" ή "Θρασύβουλος" ή ακόμα "Γιώργος" ή "Μαρία". Σε αυτό το κλίμα ο θαρραλέος Βρασίδας πρότεινε μετά το μάθημα τον πρώτο "φοιτητικό καφέ". Ένας καφές που δε μοιάζει με τους άλλους, είναι ο πιο ωραίος από όλους. Τον καφέ ακολούθησε η μπύρα και τη μπύρα το γλυκό. Και έτσι τόσο απλά, όμορφα και χαριτωμένα άρχισαν να γεννιούνται πολλές μικρές παρέες μικρών πριγκιπάκων.
Εμπρός λοιπόν το κουδούνι χτύπησε. Ποιο κουδούνι; Δεν υπάρχουν πια ούτε κουδούνια ούτε και απουσιολόγια. Ο μικρός πρίγκιπας είναι πλέον ελεύθερος να επιλέξει αν θα παρακολουθήσει το μάθημα ή όχι. Ξαφνικά, μπαίνει στο αμφιθέατρο ένας χαμογελαστός κύριος, χωρίς να φοράει γραβάτα ή ιδιαίτερα επίσημα ρούχα. Είναι καθηγητής πανεπιστημίου (ωραίος τίτλος, με κύρος). Ένας άνθρωπος με όρεξη να ταξιδέψει τον πρίγκιπα μας στα νέα, μαγικά μονοπάτια της γνώσης. Δε λέω πως είναι ο κύριος Τέλειος, αλλά μιλά καλοσυνάτα και θέλει να γίνει αρωγός στην ευτυχία της καινούργιας σου ζωής, μικρέ πρίγκιπα. Κι εσύ πριγκιπάκο; Αδιαφορείς; (από την πρώτη κιόλας μέρα). Άρχισες να καλοπιάνεις την κοπέλα που κάθεται δίπλα σου. Γιατί δεν του δίνεις μια ευκαιρία; Δώσε του λίγη σημασία. Ίσως κάτι όμορφο να συμβεί. Είναι και αυτός άνθρωπος και κάνει λάθη. Μπορεί όμως να τα διορθώσει με τη βοήθειά σου. Και αν ακόμα δε γίνει αυτό, πάλι εσύ πριγκιπάκο πρέπει να αλλάξεις, να αποβάλλεις τις κακές συνήθειες. Και αν δεν αλλάξεις εσύ τότε τουλάχιστον μην τον κατηγορείς αλλά ούτε και την κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια. Όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα πριγκιπάκο, αν εσύ γίνεις πρώτα καλύτερος.
Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία του μικρού πρίγκιπα στα ελληνικά πανεπιστήμια (ίσως σύντομα να υπάρξουν και άλλες). Ο μικρός πρίγκιπας μόλις βγει από αυτά δε θα είναι πια μικρός. Μολονότι τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι σε καλή κατάσταση, ο πρίγκιπας οφείλει να κερδίσει όσο πιο πολλά μπορεί από αυτά και να τα αλλάξει ακόμη ξεκινώντας όμως πρώτα από τον εαυτό του. Ο ρόλος της κοινωνικοποίησης, της πολιτικοποίησης και της εκπαίδευσης υπάρχει ακόμα στα ελληνικά πανεπιστήμια (απλώς είναι καλά κρυμμένος) και εσύ πριγκιπάκο οφείλεις να τα εξερευνήσεις και να το βρεις.
Υ.Γ Αφιερωμένο σε τρεις αγαπούλες από το Μετσόβιο.
*Η Χριστίνα Γιαννούλα είναι φοιτήτρια ΗΜΜΥ στο ΕΜΠ
Πηγή: protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου