«Μεγάλωσα νιώθοντας αποτυχημένος. Αυτό το αίσθημα ότι δεν αξίζω τίποτα επηρέασε τα πάντα στη ζωή μου, ακόμα και την ικανότητά μου ως γονιό. Με τον χρόνο και τις εμπειρίες έμαθα πώς να είμαι καλύτερος μπαμπάς, αλλά αυτά τα πράγματα για τα οποία μετανιώνω τώρα θα μου θυμίζουν για πάντα τα μεγαλύτερα μαθήματα της ζωής».
Δεν είναι ποτέ πολύ αργά
Δεν είναι ποτέ πολύ αργά να προσπαθήσετε να διορθώσετε την σχέση σας με το παιδί σας. Δείτε την δική μου περίπτωση: Δουλεύω να ξαναχτίσω την εμπιστοσύνη του ενήλικα γιου μου σε μένα και εύχομαι να είχα αποφύγει τις λάθος κινήσεις που κατέστρεψαν την σχέση μας αρχικά. Δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν, αλλά μπορείτε εσείς να μάθετε από τα λάθη μου – και ελπίζω πραγματικά να το κάνετε.
Τα λάθη που έκανα:
1) Ξεσπούσα: Είμαι ένοχος για τον υπερβολικό τρόπο με τον οποίο αντιδρούσα στην κακή συμπεριφορά των παιδιών μου (που και αυτά έχουν όπως και εγώ Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα, ΔΕΠΥ. Συμπεριφέρονταν με τρόπους που με έφταναν στα άκρα μου. Ερχόμουν στο σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά και έβρισκα το απόλυτο χάος. Ανίκανος να αντιμετωπίσω την ένταση, αντιδρούσα με υπερβολικό τρόπο ή ξεσπούσα πάνω τους, ενώ δεν έπρεπε. Τα μαθήματα του σχολείου ήταν μια ακόμα δοκιμασία. Η γυναίκα μου, που δεν έχει ΔΕΠΥ, ήταν πιο υπομονετική μαζί τους από εμένα όταν άρχισαν να μιλούν για άσχετα πράγματα αντί να κάνουν τις ασκήσεις τους. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο για μένα, αλλά με τον καιρό βελτιώθηκα αρκετά. Τον τελευταίο χρόνο η κόρη μου χρειάστηκε βοήθεια στη Χημεία και κατάφερα να της την παρέχω με συνέπεια. Ακόμα νευρίαζα βέβαια όταν «χανόταν» κατά τη διάρκεια του μαθήματος, αλλά ήμουν πολύ καλύτερος μαζί της από ότι ήμουν στο παρελθόν.
2) Έβαζα όρους στην αγάπη μου: Στο σχολείο, σαν μαθητής, δυσκολευόμουν πολύ και έπρεπε να δουλεύω 10 φορές πιο σκληρά από τα άλλα παιδιά για να παίρνω τον ίδιο βαθμό. Ήθελα να αποδείξω ότι μπορούσα να κάνω ό,τι και οι άλλοι. Έτσι, όταν απέκτησα παιδιά, περίμενα να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο και να κάνουν τα πάντα για να πάρουν Άριστα. Αν δεν έπαιρναν "Α", τα μείωνα και αυτό δεν ήταν σωστό. Όταν κατάλαβα τι έκανα και άλλαξα την συμπεριφορά μου, άλλαξαν και εκείνα. Αν δεν τους έδινα – έστω και εκείνη την στιγμή- αγάπη δίχως όρους, θα κατέληγαν να μισούν το σχολείο και εμένα κατ' επέκταση.
3) Ήμουν αναξιόπιστος: Έμαθα με τον δύσκολο τρόπο ότι τα περισσότερα παιδιά ερμηνεύουν το «ίσως» σαν «ναι», επομένως είναι καλύτερα να πεις όχι αν δεν είσαι σίγουρος ότι μπορείς να κάνεις κάτι. Είναι καλύτερο να εκπλήξεις ευχάριστα το παιδί σου, από το να δείξεις ότι δεν είσαι αξιόπιστος. Η έλλειψη συνέπειας στη γονική μέριμνα και στην πειθαρχία μπορεί να οδηγήσουν σε έλλειψη εμπιστοσύνης. Τα παιδιά ίσως διστάζουν να έρθουν σε εσάς όταν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα. Η υπερβολική αντίδραση στις αρνητικές συμπεριφορές των παιδιών σας είναι ένα ζήτημα, όπως και το να ξεσπάτε στα παιδιά σας την απογοήτευσή σας μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά.
4) Δεν ήμουν παρών: Συχνά ο γιος μου έλεγε «Μπαμπά, έλα να δεις αυτό που κάνω. Έλα να κάνουμε κάτι μαζί» και εγώ απαντούσα «Έρχομαι σε ένα λεπτό. Να τελειώσω αυτό που κάνω». Πάντα υπήρχε κάτι πιο σημαντικό, ένα πράγμα που έπρεπε να τελειώσω πρώτα. Πολλά από αυτά ήταν συμπτώματα της ΔΕΠΥ μου που δεν ήταν υπό έλεγχο. Έχουμε ένα νευρικό σύστημα που λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο και εύκολα αποσπάται η προσοχή μας. Όταν πήγαινα στο καθιστικό για να περάσω λίγη ώρα με τον γιο μου, έβλεπα κάτι άλλο, άρχιζα να ασχολούμαι με αυτό και ξεχνούσα που πήγαινα και γιατί. Με το πέρασμα του χρόνου με εμπιστευόταν ολοένα και λιγότερο και δεν μου ζητούσε πια να κάνω πράγματα μαζί του.
5) Προσπαθούσα με λάθος τρόπο να επιβάλλω την πειθαρχεία: Μεγαλώνοντας, σαν παιδί, έτρωγα πολλά μπατσάκια. Τα χτυπήματα – ακόμα και όσα δεν είναι δυνατά- δεν βοηθούν καθόλου τα παιδιά με ΔΕΠΥ. Αντιθέτως, μάλιστα! Κλιμακώνουν τα προβλήματα και κάνουν τα πράγματα πολύ χειρότερα. Είναι ένας λάθος τρόπος επιβολής της πειθαρχίας που χρησιμοποιούσαν στο παρελθόν αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε πια. Βεβαιωθείτε ότι έχετε τον έλεγχο όταν προσπαθείτε να επιβάλλετε την πειθαρχία και ότι η τιμωρία που επιβάλλετε είναι ανάλογη της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς. Η συμφωνία μεταξύ των γονιών είναι πραγματικά σημαντική. Όταν ο ένας γονιός λέει/ κάνει ένα πράγμα και ο άλλος γονιός λέει/ κάνει κάτι διαφορετικό, δημιουργείται μια έλλειψη σταθερότητας που επηρεάζει το παιδί.
6) Θεωρούσα (λανθασμένα) ότι κάποιες συμπεριφορές έδειχναν περιφρόνηση: Πολλές φορές είναι δύσκολο να διακρίνουμε ποια συμπεριφορά είναι απείθεια/ πρόκληση/ περιφρόνηση και ποια είναι παρορμητικότητα λόγω ΔΕΠΥ. Ιδίως μετά από μια άσχημη μέρα, η διάκριση είναι πάρα πολύ δύσκολη. Όταν δεν είμαι σίγουρος, συμβουλεύομαι τη γυναίκα μου. Αν νιώθω ότι δεν μπορώ να ελέγξω τον θυμό μου, απομακρύνομαι. Και αυτή η απόσταση με βοηθάει να δω τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο.
Ανακτώντας τη χαμένη εμπιστοσύνη
Όταν είστε μαζί με το παιδί σας, να εστιάζετε στο παιδί σας και όχι σε εσάς. Αν το κάνετε αυτό ίσως καταφέρετε να σας ανοιχτεί τελικά. Χρειάζεται υπομονή και συνέπεια, αλλά μπορεί να συμβεί. Αν η σχέση σας είναι τεταμένη επειδή μειώνετε ή κριτικάρετε το παιδί σας, το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάντε είναι να του ασκείτε κριτική. Δείτε το παιδί σας. Μιλήστε μαζί του για πράγματα που το ενδιαφέρουν. Το παιδί σας θα σας θαυμάζει. Αν σας βλέπει σαν πραγματική πατρική φιγούρα και σαν αρχηγό, τότε θα μπορέσει να δει ότι η ΔΕΠΥ και οι ηγετικές ικανότητες μπορούν να υπάρχουν μαζί και ότι μπορεί να κάνει πολλά πράγματα και να αλλάξει τον κόσμο. Και αυτή η πεποίθηση μπορεί να έχει πολλά θετικά αποτελέσματα.
Απόδοση του άρθρου 6 Mistakes I Made with My Kids
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός - Νηπιαγωγός
MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου