«Δηλητηριάζουν» τα παιδιά τους

«Υπερασπίσου το παιδί/ γιατί αν γλιτώσει το παιδί/ υπάρχει ελπίδα...»

Λευτέρης Παπαδόπουλος

Το Ωραιόκαστρο έστειλε στη Φιλιππιάδα «περήφανο χαιρετισμό» (κατά το γνωστό ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα), εκείνη παρέδωσε τη σκυτάλη στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας και περιμένουμε τον επόμενο. Το ντόμινο των αντιδράσεων κατά της παρουσίας προσφυγόπουλων σε σχολικές αίθουσες σε ώρες εκτός εκπαιδευτικού προγράμματος έχει ήδη ξεκινήσει στις τοπικές κοινωνίες και κατά τα φαινόμενα θα υπάρχει συνέχεια. Ανησυχούν οι γονείς και οι κηδεμόνες για την υγεία των παιδιών τους από τη στιγμή κατά την οποία ένα από τα πλέον ανατριχιαστικά «επιχειρήματα» που άκουσαν από τους αντιδρώντες τοπικούς άρχοντες, ήταν ότι οι πρόσφυγες είναι φορείς ή δυνάμει φορείς μολυσματικών ασθενειών. Αγνόησαν όμως και αγνοούν τις διαβεβαιώσεις των αρμόδιων γιατρών και των υγειονομικών υπηρεσιών ότι τα παιδάκια από τη Συρία, το Ιράκ ή το Αφγανιστάν είναι εμβολιασμένα και, επομένως, τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει, και απειλούν πως θα καταλάβουν τα σχολικά κτίρια. Προφανώς, η όλη φασαρία δεν γίνεται ερήμην των παιδιών, που ακούν και μαθαίνουν από φοβισμένους γονείς και από ψηφοθηρούντες τοπικούς άρχοντες πως οι συνομήλικοί τους πρόσφυγες κουβαλούν τις ασθένειες του πλανήτη όλες, τις οποίες και θα τους μεταδώσουν αν τύχει και τις απογευματινές ώρες παρακολουθήσουν στα σχολεία τους κάποια μαθήματα. Είναι σκληρό να το παραδεχθούν, αλλά, άθελά τους, οι γονείς αυτοί χύνουν δηλητήριο στην τρυφερή ψυχή των βλασταριών τους, ετοιμάζουν τους μελλοντικούς ξενοφοβικούς πολίτες, τους μεταδίδουν οι ίδιοι έναν πολύ επικίνδυνο ιό. Και ας δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι «εμείς δεν είμαστε ρατσιστές».

Φωνάζουν οι ειδικοί ότι πρέπει να προστατευθούν τα παιδιά από τη μολυσματική και μεταδοτική ασθένεια της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, αλλά ποιος τους ακούει;

Καμία αρμόδια αρχή, για παράδειγμα, δεν συγκινήθηκε ώστε να ζητήσει ευθύνες για το ότι στις συγκεντρώσεις κατά της παρουσίας κέντρων φιλοξενίας στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, οι οργανωτές δήμαρχοι είχαν παρατάξει στην πρώτη γραμμή, ως ασπίδα προστασίας σε περίπτωση σύγκρουσης με τα ΜΑΤ μάλιστα,δεκάχρονα και δωδεκάχρονα παιδάκια τα οποία οι γονείς τους επέτρεψαν –αν δεν υποχρέωσαν κιόλας– να απόσχουν από τα μαθήματα (!) για να διαδηλώσουν κατά της παρουσίας της «ξένης απειλής»...

Στρέφουν σήμερα κάποιοι γονείς, στην αγωνία τους να τα προστατεύσουν, τα παιδιά τους σε διαδηλώσεις εναντίον των ανεπιθύμητων προσφύγων και των μεταναστών, σε αποχές και καταλήψεις, τα εμποτίζουν με μίσος και φοβίες κατά των ξένων με τους οποίους θα πρέπει να το πάρου (ν)με απόφαση ότι θα συνυπάρξουμε στον τόπο μας. Αύριο, το πιο πιθανό είναι ότι κάποιοι εξ αυτών θα τα ψάχνουν στα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής να πετροβολούν «μελαψούς» και τότε δεν θα «υπάρχει ελπίδα»...

Σταύρος Τζίμας

Πηγή: Καθημερινή