Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

13 χρόνια «Ουράνιο Τόξο»


«Οταν ρωτάς ένα παιδί τι θα γίνει όταν μεγαλώσει και σου απαντάει «άλογο», εσύ δεν μπορείς να πεις «μα πώς είναι δυνατόν, αυτό δεν γίνεται». Απαντάς απλώς «και θα 'θελες να γίνεις άσπρο ή μαύρο άλογο;»»


Αυτός ακριβώς είναι ο Χρήστος Δημόπουλος. Ευφυής, ετοιμόλογος, ενθουσιώδης. Με χιούμορ που ξεχωρίζει. Κληρονομιά, όπως λέει, από τον πατέρα του Ντίνο και αποτέλεσμα της καλλιέργειάς του από τα παιδιά, τα οποία «έχουν έμφυτο χιούμορ, που σπάει κόκαλα».

Γι' αυτό και το « Ουράνιο Τόξο», η μοναδική παιδική εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση (ΕΤ1, καθημερινά στις 14.00), την οποία παρουσιάζει 13 χρόνια, παραμένει το ίδιο λαμπερή και δημοφιλής.

Πώς καταφέρνετε και διατηρείτε το κέφι σας τόσα χρόνια;
«Πώς είναι δυνατόν να μην έχω κέφι, όταν πηγαίνω στο στούντιο και περιμένω να συνομιλήσω με παιδιά του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού; Για μένα τα γυρίσματα είναι μια όαση, μια απαραίτητη άσκηση του μυαλού μου, που τα παιδιά με κάποιο τρόπο καταφέρνουν να επαναφέρουν σε πιο υγιείς σκέψεις και προβληματισμούς. Αντί να σκέφτομαι πώς θα τα φέρω βόλτα κι αν ποτέ θα πάρω σύνταξη, αναρωτιέμαι κι εγώ τι θα γίνω όταν μεγαλώσω, πού θα πάω διακοπές και αν πραγματικά προτιμώ τα μακαρόνια με κιμά ή τα γιουβαρλάκια!»

Φέτος το « Ουράνιο Τόξο» εκσυγχρονίστηκε. Πείτε μας ποιες αλλαγές θα δούμε στις οθόνες μας έως τις 15 Ιουλίου, που θα προβάλλεται ο κύκλος των επεισοδίων, τα οποία ξεκίνησαν καθυστερημένα, στις 30 Μαΐου;
«Φέτος η σεζόν ήταν κουτσουρεμένη, αλλά σημαντική. Αυτό οφείλεται στο ότι ο χρόνος της εκπομπής διπλασιάστηκε (έγινε ωριαία από ημίωρη) και προστέθηκαν νέες ενότητες και νέοι συνεργάτες (ανάμεσά τους, φέτος, η Ρένα Μάλλιου, η συμπαρουσιάστριά του στο πρώτο "Ουράνιο Τόξο" το 1986). Μία από τις σημαντικές καινοτομίες του φετινού Ουράνιου Τόξου είναι και οι "Ανταποκριτές". Τα παιδιά μάς στέλνουν μικρά βίντεο με δικά τους ρεπορτάζ απ' όλη την Ελλάδα και έτσι η εκπομπή γίνεται επιτέλους διαδραστική!»

Βλέπετε διαφορές στα παιδιά που σας επισκέπτονται ή επικοινωνούν μαζί σας σε σχέση με το παρελθόν; Υπάρχει κάτι που διαπιστώνετε και σας προβληματίζει;
«Υπάρχουν μεγάλες διαφορές, που πια τις καταλαβαίνω από τα πρώτα δευτερόλεπτα συνομιλώντας με το παιδί. Βλέπω αμέσως ποιο έχει μεγαλώσει με αγάπη, με σεβασμό, έχοντας πλάι του τους γονείς του, και ποιο μεγαλώνει καταπιεσμένο, στερημένο, με μοναδική παρηγοριά την τηλεόραση! Προβληματίζομαι έντονα για την κατάντια της κοινωνίας μας, που έχει αναγκάσει και τους δύο γονείς να δουλεύουν για να υπηρετήσουν το σύστημα και να αποκτήσουν αγαθά, τα οποία δεν τα έχουν ανάγκη, στερώντας έτσι από τα παιδιά τους τον πολύτιμο χρόνο που θα έπρεπε να τους αφιερώνουν. Το παιδί χρειάζεται χρόνο με τους γονείς του. Οταν του τον αρνούμαστε, μεγαλώνει δυστυχισμένο ή εν πάση περιπτώσει με προβλήματα».

Η εκπομπή πήρε το πράσινο φως για του χρόνου; Ποιες είναι οι προσδοκίες σας για τον νέο κύκλο;
«Θα δούμε... Δεν τολμώ να κάνω προβλέψεις, αν και η πληροφόρηση που έχω είναι ότι ο νέος (14ος!) κύκλος εκπομπών θα ξεκινήσει στα μέσα Σεπτεμβρίου περίπου. Η διοίκηση της ΕΡΤ θα κρίνει και θα αποφασίσει αν και πώς το "Ουράνιο Τόξο" θα συνεχίσει. Εγώ είμαι έτοιμος με το ίδιο κέφι, όπως πάντα».

Αν η απουσία παιδικών εκπομπών στα ιδιωτικά κανάλια οφείλεται στο γεγονός ότι δεν φέρνουν διαφήμιση (γιατί απαγορεύεται), στην ΕΡΤ πού αποδίδετε αυτή την έλλειψη; Λείπει η... βούληση;
«Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω. Μέχρι τώρα μου δινόταν η εντύπωση πως δεν υπήρχε το ενδιαφέρον. Τώρα ξέρω πως δεν υπάρχουν τα λεφτά... Αλλά, πιστέψτε με, δεν θέλω να έχω εγώ το θλιβερό προνόμιο να κάνω τη μοναδική ελληνική εκπομπή για παιδιά. Η δημόσια τηλεόραση έχει υποχρέωση να παράγει ελληνικό παιδικό πρόγραμμα».

Ποια σχέση έχετε με την τηλεόραση; Παρακολουθείτε;
«Οχι πολύ. Ειδήσεις, καμιά καλή ταινία, καμιά όπερα, πολιτιστικά...»

Πώς βλέπετε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα ΜΜΕ;
«Είναι προφανές ότι η τέταρτη εξουσία έχει εκτεθεί. Ολοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε ότι και τα ΜΜΕ εξυπηρετούν συμφέροντα. Κι έχουμε καεί από τα συμφέροντα σ' αυτόν τον τόπο. Υπάρχουν πάντα οι φωτεινές εξαιρέσεις, οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, τα νέα παιδιά... Σ' αυτούς προσδοκώ και ελπίζω...»
Θα ξεπεραστεί η κρίση που βιώνουμε (οικονομική, αξιών κτλ.) ή οδηγούμαστε σε αδιέξοδο; 
«Ζούμε πιστεύω σε εποχές ιστορικών ανατροπών. Στις μέρες μας καταρρίπτονται αξίες και κατεστημένα. Η διαδικασία κάθε αλλαγής είναι επώδυνη και θα υπάρξουν θύματα. Τρέμω για τα νέα παιδιά, που μεγαλώνουν χωρίς σημείο αναφοράς, χωρίς όνειρα, χωρίς δικαίωμα στο όνειρο, που είναι χειρότερο ακόμα. Ομως αδιέξοδο δεν υπάρχει. Κάτι νέο θα ξεπηδήσει απ' όλο αυτό το χάος, δεν θα προλάβω να το δω εγώ φοβάμαι. Αλλά τα νέα παιδιά ίσως να το προλάβουν. Και τα δικά τους παιδιά νομίζω πως θα είναι σε θέση να το απολαύσουν...»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου