Βαθμοί...

Την προηγούμενη βδομάδα οι βαθμοί είχαν την τιμητική τους στα δημοτικά σχολεία... 

Η βαθμολόγηση είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, ιδίως για τα παιδιά που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και δυστυχώς αντιμετωπίζεται συχνά με λάθος τρόπο από γονείς και εκπαιδευτικούς. 

Υπάρχουν  εκπαιδευτικοί οι οποίοι δεν βαθμολογούν με βάση την προσπάθεια του παιδιού και τις δυνατότητές του, αλλά αποκλειστικά με βάση την επίδοσή του στα γραπτά διαγωνίσματα, με αποτέλεσμα πλέον βαθμοί σαν το 2 και το 3 να μπαίνουν με ιδιαίτερη ευκολία, ακόμα και σε παιδιά με διάγνωση ειδικών μαθησιακών δυσκολιών. Είναι δυνατόν μαθητής της Ε' Δημοτικού με οριακή νοημοσύνη και προτροπή από το ΚΔΑΥ να εξετάζεται και να αντιμετωπίζεται με επιείκια, να έχει βαθμό τριμήνου στα θρησκευτικά 5, στη μουσική 7 και στη γεωγραφία 6, ενώ ξέρει ο εκπαιδευτικός ότι το παιδί διαβάζει/προσπαθεί, αλλά δεν μπορεί να απομνημονεύσει πληροφορίες και να τις αποδώσει σε κείμενο με συνοχή; 

Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά των εκπαιδευτικών, που στα πλαίσια μιας κακώς εννοούμενης "βοήθειας" στα παιδιά, βάζουν υψηλούς βαθμούς χωρίς αυτά να καταβάλλουν καμία προσπάθεια. Έτσι μένουν ανεκμετάλλευτες οι δυνατότητές τους και εμποδίζεται η πρόοδός τους. Βαθμοί οίκτου είναι ένας εύκολος τρόπος να έχουμε ευχαριστημένο έναν μαθητή και τους γονείς του, χωρίς να ασχοληθούμε καθόλου μαζί του. 

Δεν είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει ένας εκπαιδευτικός τις δυνατότητες των μαθητών του. Δεν είναι τόσο δύσκολο να προσαρμόσει την ύλη, τον τρόπο διδασκαλίας και τον τρόπο αξιολόγησης.

Γιατί μην ξεχνάτε...

Είναι εξίσου κακό να απαιτείς πράγματα που δεν μπορεί να κάνει το παιδί, όσο και το να μην απαιτείς πράγματα που μπορεί να κάνει...