Ένας βομβαρδισμός ερωτήσεων που συνήθως εξαπολύεται μόλις το παιδί βγει από την αυλή του σχολείου ή κατεβεί από το σχολικό λεωφορείο. Ερωτήσεις που αντανακλούν τη δική μας αγωνία και άγχος για το αν όλα πήγαν καλά.
Κάποια παιδιά απαντούν με ενθουσιασμό ή αρχίζουν τα παράπονα με δυνατή φωνή, περιγράφοντας περιστατικά, επαναλαμβάνοντας διαλόγους, μιμούμενα κινήσεις. Κάποια άλλα όμως παραμένουν σιωπηλά ή απαντούν μονολεκτικά.
Πολλά παιδιά με ή χωρίς ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες γυρίζουν στο σπίτι εξαντλημένα, σωματικά, συναισθηματικά, γνωστικά. Έχοντας καταβάλει τεράστια προσπάθεια στο σχολείο για να καταφέρουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του πλαισίου, θέλουν απλά επιτέλους να χαλαρώσουν.
Αφήστε τα να φάνε με ηρεμία. Μιλήστε για κάτι ευχάριστο, κάντε αστεία και μια χαλαρή κουβέντα. Και όταν δείτε ότι το παιδί σας έχει ξεπεράσει την ένταση και την κούραση της ημέρας, καθίστε μαζί να πιείτε μια πορτοκαλάδα ή να φάτε ένα φρούτο και ρωτήστε το ήρεμα πώς πήγε στο σχολείο. Αφιερώστε χρόνο για να μάθετε με ποιους έκανε παρέα στο διάλειμμα, αν έκαναν κάτι ενδιαφέρον, αν έγινε κάτι αστείο, αν το σήκωσαν στο μάθημα και πώς τα πήγε. Τι έκανε, τι σκέφτηκε, τι ένιωσε… Χωρίς βιασύνες ή πίεση. Και τα μικρά «αγκαθάκια» της σχολικής ημέρας, αυτά που τόσο μας αγχώνουν, μας φοβίζουν και μας στεναχωρούν σαν γονείς, θα αρχίσουν να βγαίνουν στην επιφάνεια και να συζητιούνται.
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)
Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)
MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου