Το δικαίωμα στην άθληση δεν χωρά εξαιρέσεις και περιορισμούς. Αφορά κάθε άνθρωπο. Σε μια κοινωνία με πολλές προκαταλήψεις, ο αθλητισμός πρέπει να είναι για όλους! Άντρες, γυναίκες, ανθρώπους με Αναπηρία.
Ως άνθρωπος ΑμεΑ τα πρώτα μου βήματα στον χώρο του αθλητισμού και συγκεκριμένα στην κολύμβηση έγιναν όταν ήμουν μόλις 4 ετών. Σήμερα είμαι 25, Παραολυμπιονίκης στο άθλημα της κολύμβησης, έχοντας δώσει και συνεχίζοντας να δίνω τεράστιους αγώνες, ξεπερνώντας ασταμάτητα εμπόδια...
Το 2008 μού έγινε πρόταση να ακολουθήσω τον πρωταθλητισμό. Αγαπούσα πολύ την πισίνα, αγαπούσα πολύ το νερό και ονειρευόμουν να κατακτήσω ένα μετάλλιο... Για να ακολουθήσεις τον δρόμο του πρωταθλητισμού όμως πρέπει να ξέρεις τις θυσίες που απαιτούνται. Να είσαι προετοιμασμένος ότι θα χρειαστεί επιμονή, κι υπομονή.
Για να ξεπεράσεις τα εμπόδια που θα παρουσιαστούν στο διάβα σου, για να καταφέρεις να ξεπεράσεις τα ίδια σου τα όρια... Ήμουν 12 χρονών όταν άρχισα να περπατώ σε αυτόν τον δρόμο. Ένα μικρό, κορίτσι με «άπιαστα» όνειρα όπως πίστευα τότε. Και όμως, μετά από 10 χρόνια, σήμερα έχω τον τίτλο παραολυμπιονίκη!
Όταν έχεις θέσει τους στόχους σου, όταν υπάρχει πειθαρχία, κι αγάπη για το άθλημά σου, τότε τα εμπόδια μετατρέπονται σε κίνητρα. Για να σηκωθείς και να αγωνιστείς μέχρι να πετύχεις!
Οι γυναίκες έχουμε μπει δυναμικά και με όρεξη στον χώρο του αθλητισμού... Παλιότερα ίσως αυτό φάνταζε πιο μακρινό. Μιλούσαν όλοι για γυναίκες που «αγωνίζονται σαν άνδρες». Πλέον τα πράγματα είναι πιο ισότιμα ή για να το θέσω πιο σωστά, προσπαθούμε καθημερινά για να είναι ισότιμα...
Αναφέρθηκα πιο πάνω, στα άτομα με αναπηρία... Υπάρχουν σπουδαίες γυναίκες με αναπηρία που δεν το βάζουν κάτω, δεν κλείνονται στο σπίτι και κάνουν την υπέρβαση να αγωνιστούν, να κατακτήσουν μετάλλια, να κατακτήσουν θέσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Και το κάνουν με «όπλο» τη δύναμη της ψυχής, τη θέληση και την αγάπη για ό,τι κάνουν.
Για εμένα δεν υπάρχουν ταμπέλες τύπου «Άντρας, Γυναίκα ή ΑΜΕΑ». Για μένα είναι όλοι ίσοι απέναντι στον αθλητισμό, που είναι κάτι ιερό για τον άνθρωπο. Όπως λένε, «το σώμα μας είναι το σπίτι της ψυχής μας», κι οφείλουμε να το προσέχουμε, να το κρατάμε υγείες, να υπάρχει αρμονία στο κορμί και την ψυχή μας.
Ο αθλητισμός είναι καταφύγιο. Είναι το μέρος που μαθαίνουμε να ξεπερνάμε τα όριά μας. Το μέρος που μαθαίνουμε πειθαρχία, αποκτάμε αυτοπεποίθηση. Σε μια κοινωνία με δεκάδες προκαταλήψεις, περιορισμούς κι αποκλεισμούς, έρχεται ο αθλητισμός να μας δώσει ώθηση, να μάς κάνει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Άνδρες, γυναίκες, ΑΜΕΑ.
Ευθυμία Γκουλή
Παραολυμπιονίκης
Κάτοχος 2 χάλκινων μεταλλίων σε Παγκόσμιο και Ευρωπαικό Πρωτάθλημα
Πηγή: gazzetta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου