Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο οι «αμαρτίες» αλλά και οι συμπεριφορές γονέων παιδεύουσι τέκνα. Τουλάχιστον αυτό ισχύει στους αγώνες παίδων ποδοσφαίρου και μπάσκετ, στους οποίους πρωταγωνιστές γίνονται οι γονείς λόγω της βίαιης συμπεριφοράς και του υπέρμετρου πάθους για τη νίκη της ομάδας του παιδιού τους.
Οχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως η Ισπανία, τα ρεπορτάζ συχνά κάνουν λόγο για γονείς οι οποίοι κατά τη διάρκεια αγώνων «συμπλέκονται στην εξέδρα ενώ παρακολουθούν τα παιδιά τους», «ανταλλάσσουν γροθιές με απίστευτη αγριότητα», «εισβάλλουν στο παρκέ, με τον διαιτητή να διακόπτει το παιχνίδι και να καλεί την αστυνομία για λόγους ασφαλείας».
Εκτός, όμως, από τη βίαιη και αντιαθλητική συμπεριφορά έχει επισημανθεί και η άσκηση πίεσης από τους γονείς την ώρα των αγώνων, προκειμένου τα παιδιά τους να έχουν όσο το δυνατόν καλύτερη επίδοση.
Η φορτική συμπεριφορά των γονιών, που στέκονται όρθιοι δίπλα στον αγωνιστικό χώρο, δίνουν οδηγίες και φωνάζουν στα παιδιά τους την ώρα των αγώνων αποτέλεσε αντικείμενο πρωτότυπης έρευνας που έγινε στη Σουηδία με πρωτοβουλία τριών ποδοσφαιρικών συλλόγων της Στοκχόλμης, της Τζουργκάρντεν, της ΑΪΚ και της Χάμαρμπι. Οι σύλλογοι αυτοί αντιλήφθηκαν το πρόβλημα και με τη συνδρομή της Volkswagen έκαναν την έρευνα προκειμένου να διαπιστώσουν πόσο διαδεδομένη είναι η συγκεκριμένη συμπεριφορά και, το κυριότερο, πόσο επηρεάζει τα παιδιά.
Τα αποτελέσματά της είναι εντυπωσιακά. Διαπιστώθηκε ότι ένα στα τρία παιδιά είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει έναν αγώνα εξαιτίας της υπερβολικής «συμμετοχής» του γονέα στο παιχνίδι. Επίσης προέκυψε ότι από τους 1.016 ενηλίκους που απάντησαν στην έρευνα, το 83% δήλωσε ότι έχει δει γονείς να πιέζουν υπερβολικά τα παιδιά τους ή να επικρίνουν τους διαιτητές και τους αξιωματούχους των αγώνων φωνάζοντας δυνατά.
Οι τρεις ποδοσφαιρικές ομάδες της Στοκχόλμης θορυβήθηκαν από τα αποτελέσματα της έρευνας και αποφάσισαν να δράσουν προς την κατεύθυνση της ανάσχεσης του φαινομένου.
Δημιούργησαν έναν σύντομο «κώδικα συμπεριφοράς» ελπίζοντας ότι θα αλλάξουν τη συμπεριφορά των ενηλίκων, που παρακολουθούν αγώνες ποδοσφαίρου παίδων. Ο κώδικας διατυπώνει την ακόλουθη φιλοσοφία εν είδει οδηγού παρακολούθησης αγώνα: «Εγώ, ως γονέας, οφείλω να κάνω ό,τι μπορώ για να στηρίξω το παιδί, αλλά και τα άλλα παιδιά, το προσωπικό του συλλόγου, τους διαιτητές και τους γονείς στην προπόνηση και στους αγώνες, μέσα από τη θετική μου συμμετοχή».
Η πρωτοβουλία των ομάδων αγκαλιάστηκε με θέρμη. Ηδη περισσότεροι από 1.600 γονείς έχουν υπογράψει τον κώδικα συμπεριφοράς. Ζητήθηκε μάλιστα από τις τρεις ομάδες να τυπώσουν κάτι σχετικό σε μπλουζάκια για να μπορέσει το μήνυμα να εξαπλωθεί, ενώ και άλλοι σύλλογοι από την πρώτη κατηγορία της Σουηδίας εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.
Το ίδιο συνέβη και με ποδοσφαιριστές των ανδρικών ομάδων, όπως για παράδειγμα ο Στέφαν Ισιζάκι της ΑΪΚ, ο οποίος δήλωσε σχετικά: «Στο αθλητικό περιβάλλον των παιδιών η χαρά θα πρέπει να είναι πάντα το πιο σημαντικό πράγμα, διότι θα τους ακολουθεί στο υπόλοιπο της ζωής τους. Οι αγώνες, τα τουρνουά ή οι προπονήσεις γίνονται για να περνάς χρόνο με τους φίλους σου και να κάνεις κάτι που αγαπάς. Το ποδόσφαιρο είναι πάθος. Είναι χαρά, θλίψη και όλα τα συναισθήματα μαζί. Το ποδόσφαιρο είναι το πιο όμορφο πράγμα που υπάρχει και έτσι πρέπει να παραμείνει. Ας διασφαλίσουμε λοιπόν όλοι μαζί ότι τα παιδιά μας θα βιώσουν αυτήν τη χαρά και όλα αυτά τα συναισθήματα. Πρόκειται για τις αναμνήσεις και τις εμπειρίες τους. Οχι τις δικές μας».
Το φαινόμενο δεν περιορίζεται μόνο στη Σουηδία. Το συναντάμε και σε άλλες χώρες και φαίνεται να λαμβάνει διαστάσεις. Ισως, λοιπόν, πρωτοβουλίες όπως αυτή που πήραν οι τρεις ποδοσφαιρικοί σύλλογοι της Στοκχόλμης να είναι ένα απαραίτητο πρώτο βήμα για την καταπολέμησή του, φτάνει να επεκταθεί όχι μόνο στη σκανδιναβική χώρα, αλλά και όπου αλλού εντοπίζεται το πρόβλημα.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου