Η άρνηση να αγγίξει κανείς τους μαθητές του μέσα στην τάξη κατά τη διάρκεια του καθημερινού μαθήματος είναι μια μορφή παιδικής κακοποίησης, υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι. Μέλη της Βρετανικής Ψυχολογικής Κοινότητας αναφέρουν ότι οι εκπαιδευτικοί που δεν αγγίζουν τα παιδιά όταν είναι χαρούμενα, αναστατωμένα ή λυπημένα μπορεί να τους κάνουν κακό, παρεμποδίζοντας την ανάπτυξή τους.
«Αυτό που λείπει είναι η αναγνώριση της σημαντικότητας του αγγίγματος» λέει ο παιδοψυχολόγος Sean Cameron. «Και η άρνηση του αγγίγματος, από μόνη της, είναι ένα είδος ψυχολογικής κακοποίησης». Οι ψυχολόγοι αναφέρουν ότι θέλουν τα σχολεία να αλλάξουν την στάση τους απέναντι στη σωματική/φυσική επαφή με τους μαθητές. Συγκεκριμένα, ζητούν από τα σχολεία να εξηγήσουν στους γονείς ότι το άγγιγμα δεν είναι μόνο απαραίτητο, αλλά και αναπόσπαστο μέρος της σχέσης εκπαιδευτικού- μαθητή.
Η δαιμονοποίηση του αγγίγματος
Το άγγιγμα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου, σύμφωνα με τον καθηγητή νευροψυχολογίας Francis McGlone του Πανεπιστημίου John Moores στη Liverpool. «Το άγγιγμα δεν είναι απλά καλό’ είναι αναγκαίο. Όταν κάποιος το στερεί από ένα παιδί είναι σαν να του στερεί το οξυγόνο. Θεωρώ πολύ σημαντικό το άγγιγμα. Στη συνείδησή μου, η έλλειψή του είναι ιδιαίτερα σκληρή. Είναι μια άλλη μορφή κακοποίησης», αναφέρει. «Οι επιστημονικές αποδείξεις είναι αναμφισβήτητες. Δεν λέω απλά ψυχολογικές ανοησίες. Μιλάω για συγκεκριμένα επιστημονικά νευροψυχολογικά δεδομένα».
Η φυσική επαφή μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών δεν είναι στην εποχή μας παράνομη. Οι οδηγίες της κυβέρνησης δηλώνουν ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου η φυσική/σωματική επαφή με ένα μαθητή είναι κατάλληλη και αναγκαία. Στην πράξη, ωστόσο, πολλά σχολεία, άμεσα ή έμμεσα, αποθαρρύνουν τους εκπαιδευτικούς τους από το να αγγίζουν τα παιδιά.
Ένα εργαλείο για να ελέγχουν τους δασκάλους.
Σε συνάντηση της Βρετανικής Ψυχολογικής Κοινότητας σχετικά με το θέμα της φυσικής επαφής με τους μαθητές, ο Cameron ανέφερε ότι πολλοί διευθυντές και εκπαιδευτικοί βλέπουν το άγγιγμα του παιδιού σαν αδικαιολόγητο ρίσκο αναφέροντας την περίπτωση εκπαιδευτικού της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που έβαλε το χέρι του στον ώμο ενός αγοριού για να το ηρεμήσει και γνώρισε λεκτική επίθεση από τον μαθητή («Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου, παιδόφιλε»).
«Απαγορεύοντας/Αποθαρρύνοντας το άγγιγμα, στερείται από ένα νεαρό άτομο μια πολύ ανθρώπινη αντίδραση» ανέφερε ο Cameron. «Παράλληλα όμως δημιουργείται και μια κατάσταση όπου δίνεται στο νεαρό άτομο ένα εργαλείο για να ελέγχει και να υποτιμά έναν εκπαιδευτικό. Είναι διπλό χάσιμο στην πραγματικότητα».
Η Mary Bousted, γενική γραμματέας της ATL εκπαιδευτικής ένωσης, υποστηρίζει ότι οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν ότι οι ανθρώπινες σχέσεις με τους μαθητές τους περιλαμβάνουν περιστασιακά και αγγίγματα/σωματική επαφή. Προσθέτει, ωστόσο, ότι πάντα συμβουλεύει τους δασκάλους να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί.
«Μην βάζετε τον εαυτό σας σε δύσκολη/επικίνδυνη θέση. Μην βάζετε τον εαυτό σας σε καταστάσεις όπου ένα παιδί μπορεί να σας κατηγορήσει για ακατάλληλη επαφή. Φυσικά τα παιδιά πρέπει να προστατευτούν. Αλλά και οι εκπαιδευτικοί έχουν δικαίωμα να προστατεύσουν την καριέρα τους απέναντι σε ψευδείς κατηγορίες».
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός - Νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου