«Μάθαμε γράμματα σε συνθήκες δύσκολες, συνθήκες φτώχειας, στην τάξη μέσα ήσαν περίπου 70 παιδιά. Εβδομήντα παιδιά, έτσι; Στριμωχνόμασταν σε θρανία, τρεις-τρεις χωρούσαμε. Αλλά μπορώ να πω ότι μάθαμε γράμματα. Το σχολείο είχε καλή εκπαίδευση, μια αυστηρότητα που δεν ενοχλούσε» λέει στην «Κ» ο γιατρός Χρήστος Μπαλαφούτας. Αποφοίτησε το 1961 από το επτατάξιο 2ο Γυμνάσιο Αρρένων στην οδό Χέυδεν και Αχαρνών, στο κέντρο της Αθήνας. Σήμερα, 55 χρόνια μετά ο κ. Μπαλαφούτας περπατά στην αυλή των σχολικών του χρόνων και δείχνει εντυπωσιασμένος.
Η Βίλα Αμαλία, όπως είχαν ονομάσει το κτίριο οι επί 25ετία καταληψίες του, πέρασε σε νέα εποχή, «φιλοδοξώντας» να αλλάξει την περιοχή.
«Ενα σχολείο αποτελεί πόλο έλξης. Πόσο μάλλον αυτό το αληθινό κόσμημα, που προσφέρει ευκαιρία για ανάταξη της περιοχής. Η πλατεία Βικτωρίας έχει υποστεί από πέρυσι το καλοκαίρι ένα πάρα πολύ μεγάλο πλήγμα» τονίζει στην «Κ» η δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων Ελένη Ζωντήρου.
Τον τόνο ώστε το σχολείο να ξαναπιάσει το νήμα από τις ένδοξες εποχές του –χρειάστηκαν δύο αστυνομικές επιχειρήσεις, με διαφορά 20 ημερών, για να εκκενωθεί από τους καταληψίες τον Ιανουάριο του 2013, οι εργασίες ανακατασκευής ξεκίνησαν το 2014– δίνει η διευθύντριά του Ελένη Πυρρή. «Είναι πολλοί οι απόφοιτοι που θέλουν να κάνουν δωρεά, τώρα που έμαθαν πως ξαναλειτουργεί σχολείο εδώ» λέει στην «Κ» η κ. Πυρρή, καθώς μας προσφέρει από τα καλούδια που έστειλε για τους εκπαιδευτικούς παλιά απόφοιτος του 2ου Γυμνασίου.
Εως 180 μαθητές
«Σήμερα φιλοξενείται εδώ το 67ο Λύκειο Αθηνών. Μετονομάστηκε σε Λύκειο “Θεόδωρος Αγγελόπουλος” προς τιμήν του σκηνοθέτη που υπήρξε απόφοιτος του 2ου Γυμνασίου Αρρένων. Και δεν ήταν ο μόνος. Από αυτές τις αίθουσες έχουν περάσει ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος, ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο πανεπιστημιακός Χρήστος Γιανναράς και τόσοι άλλοι» αναφέρει η κ. Πυρρή. Το σχολείο μπορεί να φιλοξενήσει έως 180 μαθητές, διαθέτει δέκα αίθουσες διδασκαλίας, βιβλιοθήκη, αίθουσες εκδηλώσεων και αρχείου, ενώ τα πολυτελή εργαστήρια, οι σκάλες, οι τοίχοι, οι κουπαστές, τα κουφώματα, –όλα σε μίνιμαλ αισθητική– δένουν αρμονικά με ιστορικά στοιχεία του κτιρίου.
«Στην πραγματικότητα το νέο σχολείο στεγάζεται σε δύο κτίρια: τις οικίες των οικογενειών Ράλλη και Αργυροπούλου που μοιράζονται κοινή αυλή. Ολο το οικόπεδο ήταν ιδιοκτησίας Μιχάλη Ράλλη. Στο κίτρινο έμενε αρχικά η οικογένεια και το λευκό κτίριο χτίστηκε για την κόρη, Χαρίκλεια, όταν παντρεύτηκε τον ναύαρχο και πρέσβη Περικλή Αργυρόπουλο. Εχουμε δύο κτίρια των αρχών του 20ού αιώνα, με πολύ ενδιαφέρουσα μορφολογία. Δόθηκε μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια και στη διατήρηση και διάσωση στοιχείων. Για παράδειγμα, η εσωτερική ημικυκλική σκάλα του κίτρινου κτιρίου ανακατασκευάστηκε από σκελετό με οπλισμένο σκυρόδεμα και με προσθήκη ενός κεφαλόσκαλου που είναι απαραίτητο για τα σχολικά κτίρια και τα πατήματά της στρώθηκαν με χοντρά μάρμαρα σε ανάμνηση της παλιάς μαρμάρινης σκάλας η οποία είχε φθαρεί και δεν μπορούσε να επανατοποθετηθεί» λέει στην «Κ» ο αρχιτέκτονας Γιώργος Αδαμόπουλος, υπεύθυνος για την ανακατασκευή από τη Διεύθυνση Σχολικών Κτιρίων του Δήμου Αθηναίων.
«Οι περισσότεροι μαθητές δεν είναι από τη γειτονιά, περίπου μόνο το 20% μένουν στην γύρω περιοχή. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό των κεντρικών σχολείων. Ο κύριος όγκος των μαθητών έρχεται με συγκοινωνία, ενώ πολλά παιδιά έχουν γονείς πρόσφυγες, που ήλθαν στην Ελλάδα μετά το ’90. Δεν είμαστε συντηρητικό σχολείο. Είμαστε το σχολείο που έχει το πρόσωπο της πόλης, το αυθεντικό πρόσωπο της πόλης» παρατηρεί η κ. Πυρρή ξεναγώντας την «Κ» από την πρώτη αίθουσα που παραδόθηκε έως την ταράτσα, εκεί όπου έχει χώρο για εκδηλώσεις και απ’ όπου η θέα, προς τα γύρω παλιά σπίτια των αρχών του 20ού αιώνα έως την Ακρόπολη είναι εκπληκτική.
«Το σχολείο θα δώσει ανάσα στα εναπομείναντα μαγαζιά της οδού Χέυδεν. Θα βγει στη γειτονιά, τα παιδιά θα πάνε στην πλατεία Βικτωρίας. Με το άνοιγμά του, η πολιτεία δεν θα μπορεί να κάνει πως δεν βλέπει τις μορφές ανομίας στην περιοχή. Θέλουμε να εγκατασταθούν στην περιοχή νέοι άνθρωποι, να γίνουν επενδύσεις. Για μας είναι μια ελπίδα ότι το Κέντρο ζει, είναι μεγάλη ευκαιρία για την Αθήνα», παρατηρεί η κ. Ζωντήρου, μιλώντας στην «Κ» στην αυλή του σχολείου.
Στην αυλή που γειτνιάζει με το κατειλημμένο ξενοδοχείο Plaza και τη χωρίζει από αυτό –σε ένα σημείο– ένας αγκαθωτός συρμάτινος φράχτης. Στην αυλή όπου οι καθηγητές θέλουν να φυτέψουν γιασεμιά, λεμονιές και Ιβίσκους.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου