Φτηνοί στ' αλεύρι

Αν η Σχολή Τυφλών καταρρέει και σαράντα τυφλά παιδιά ενδέχεται να μείνουν χωρίς σχολείο, η ευθύνη είναι μισή μισή. Μισή της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης και μισή της ελληνικής Πολιτείας. Η κοινωνία έχει την ευθύνη που πάντοτε της αναλογεί σε τέτοιες περιπτώσεις. Μια πόλη μ' ένα εκατομμύριο κατοίκους, ανάμεσά τους αρκετούς πλούσιους και περισσότερους νεόπλουτους, μια πόλη όπου τα μαύρα τζιπ με τα μαύρα τζάμια περισσεύουν και τα μεσάνυχτα στην Τσιμισκή η κυκλοφοριακή συμφόρηση είναι μεγαλύτερη απ' όσο είναι το μεσημέρι, αδυνατεί να συντηρήσει με δωρεές μια Σχολή Τυφλών.

Δεν είναι απαραίτητα τσιγκουνιά - ακριβοί στα πίτουρα της νυχτερινής διασκέδασης και φτηνοί στ' αλεύρι της Σχολής Τυφλών. Είναι και η νοοτροπία με την οποία έχει ποτιστεί η ελληνική κοινωνία. Ακόμη και το χιόνι από το πεζοδρόμιό μας πρέπει να το απομακρύνει το κράτος. Σε μικρά και μεγάλα προβλήματα κάποιος άλλος πρέπει να δώσει τη λύση, ποτέ οι ίδιοι οι πολίτες. Και δεν είναι απαραίτητα ζήτημα χρημάτων. Δε χρειάζεται να έχεις εικοσάμετρο γιοτ και βίλα στο Πανόραμα για να κάνεις κάτι για τη Σχολή Τυφλών. Μπορείς να διαθέσεις λίγο από το χρόνο σου. Αλλά μέσα στην ελληνική διαστροφή, ακόμη και οι απλούστερες μορφές εθελοντισμού εξακολουθούν να θεωρούνται έκφραση γραφικότητας. Αλήθεια, εκείνοι που έχουν τόσο μεγάλη αγωνία για τα αδιέξοδα της κοινωνίας και παριστάνουν τους «κοινωνικούς αγωνιστές» έχουν ποτέ διαθέσει δέκα ώρες από το χρόνο τους για να προσφέρουν εθελοντικό έργο σε ένα ίδρυμα όπως η Σχολή Τυφλών; Οχι. Ισως ο εθελοντισμός δε θεωρείται πράξη συμβιβασμού, όχι πράξη ανατροπής. Αν μιλάμε για υποκρισία, ξέρουμε πού πρέπει να την αναζητήσουμε.

Η άλλη μισή ευθύνη ανήκει στο κράτος. Οχι επειδή δε χρηματοδοτεί τα πάντα, αλλά επειδή ποτέ δεν ιεράρχησε τις προτεραιότητές του με τρόπο ορθολογικό. Πού θα διοχετευτεί το δημόσιο χρήμα ήταν πάντοτε μια υπόθεση δημόσιων σχέσεων, μη θεσμικών διαδρομών και υπολογισμού του πολιτικού κόστους. Δε χρειαζόμαστε περισσότερο κράτος - και αν το χρειαζόμασταν, πάλι δε θα μπορούσαμε να το έχουμε επειδή η μηχανή που κόβει χρήμα χάλασε. Αλλά η Σχολή Τυφλών είναι πολύ σοβαρότερη υπόθεση από εκατοντάδες δημόσιους οργανισμούς και παραφυάδες που κανείς δε γνωρίζει γιατί υπάρχουν ή από γιορτές και πανηγύρια που διοργανώνουν δήμαρχοι και νομάρχες με κρατική χρηματοδότηση.

Απλώς, οι μαθητές της Σχολής Τυφλών φαίνεται ότι δεν έχουν τις κατάλληλες «άκρες».

Πηγή: Αγγελιοφόρος