Η εφηβεία αφορά τη φυσική μετάβαση από την οικογενειοκεντρική στη φιλοκεντρική ή την εγωκεντρική κατάσταση.
Ως γονιός, παύετε να είστε το άτομο στο οποίο θα στραφεί το παιδί σας, καθώς οι φιλίες γίνονται όλο και πιο σημαντικές και οι κοινωνικές δεξιότητες εξασκούνται όταν καθρεφτίζεται στους συνομηλίκους του. Τώρα ο έφηβος μαθαίνει να διαβάζει και να κατανοεί τον εαυτό του και τους άλλους και να αλληλεπιδρά με ανθρώπους που δεν είναι ήδη οικείοι.
Οι έφηβοι ανακαλύπτουν ότι δεν είναι πια μόνοι τους και ότι οι φίλοι τους βιώνουν τα ίδια συναισθήματα, τις ίδιες ανασφάλειες, τους ίδιους φόβους και τις ίδιες αγωνίες. Επομένως, συνειδητοποιούν ότι τα συναισθήματά τους είναι φυσιολογικά και αναμενόμενα.
Αυτή είναι μια φυσική και αναγκαία φάση, αλλά την ίδια στιγμή, ως γονιός, μπορεί να σας φαίνεται δύσκολη, αφού ξαφνικά το παιδί σας σας αγνοεί ή σας εγκαταλείπει για τους φίλους του, των οποίων οι απόψεις και οι συμπεριφορές αποκτούν πολύ μεγαλύτερη αξία από τις δικές σας όσον αφορά τις αποφάσεις, τον χαρακτήρα και τα συναισθήματα. Όμως είναι τόσο γλυκό και αναζωογονητικό να βλέπετε τους εφήβους να φλυαρούν και να γελούν μεταξύ τους, καθώς θυμάστε κι εσείς τη μοναδική ατμόσφαιρα αυτής της φούσκας ευτυχίας.
Μια από τις πιο σημαντικές πλευρές του να είμαστε γονείς ενός εφήβου είναι να εστιάζουμε στη διατήρηση μιας στενής και ουσιαστικής σχέσης, με επίγνωση αυτού που είναι «υπό κατασκευή». Ο δεσμός ανάμεσά σας είναι το κλειδί για τα πάντα. Αυτό μπορεί να δοκιμαστεί σε ακραίο βαθμό, ειδικά με την ενίοτε παράλογη συμπεριφορά των εφήβων, αλλά μη χάνετε ποτέ την πίστη σας στην αξία της σχέσης. Το παιδί σας θα σας κάνει πέρα επειδή χρειάζεται να συνδεθεί με τους φίλους του και να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του. Αλλά δεν πρέπει να το πάρετε προσωπικά.
Αντί γι’ αυτό, μπορείτε να αποδεχτείτε αυτή τη σημαντική περίοδο και να συνεχίσετε να χτίζετε μια καλή, ευχάριστη και με εμπιστοσύνη σχέση με τα παιδιά σας. Ας είναι το σπίτι το ασφαλές τους καταφύγιο, όπου όλα όσα παίρνουν από τους φίλους και το περιβάλλον τους αντιπαραβάλλονται με τις αξίες που ενώνουν την οικογένειά σας. Το μέρος στο οποίο μπορούν να επιτρέψουν στον εαυτό τους να νιώσει τι είναι σημαντικό για εκείνους, αφήνοντας τις άμυνές τους να πέσουν. Το μέρος που εξασφαλίζει ότι πολλά αστέρια στον ουρανό τους παραμένουν φωτεινά, ανεξάρτητα από τις κοινωνικές συνήθειες και τους κώδικες των φίλων.
Αυτό λειτουργεί καλύτερα αν δεν έχετε προκαταλήψεις και δείχνετε ενδιαφέρον για όσα μοιράζονται μαζί σας. Αν είστε διαθέσιμοι όταν χρειάζονται έναν ώμο, τα ακούτε και τους επιτρέπετε να βιώνουν τα συναισθήματά τους χωρίς να προσπαθείτε να διορθώσετε αμέσως τα πράγματα. Αν τα αγκαλιάζετε και δεν τα επιπλήττετε, ούτε καβγαδίζετε μαζί τους αν φέρονται ενοχλητικά. Αντίθετα, αντιμετωπίστε με φροντίδα και προσοχή την εμπιστοσύνη που σας δείχνουν αντί να αφήνετε το άγχος ή τον εκνευρισμό σας να ξεχυθεί πάνω τους όταν γυρίζουν στο σπίτι πολύ αργά.
Η δική μου η προσοχή ήταν πάντα στραμμένη στην προσπάθεια αυτή και έχω εστιάσει στο να είμαι το καταφύγιο των παιδιών μου μέρα και νύχτα – πάντα έτοιμη να ακούσω. Μερικές φορές πηγαίνουμε σύντομες εκδρομές τα Σαββατοκύριακα ή για έναν περίπατο, μόνο δύο από εμάς, παίζουμε χαρτιά, βλέπουμε τηλεόραση, τρώμε κάτι καλό ή κάνουμε hygge στο εξοχικό μας – ένα μέρος που ευνοεί τη χαλάρωση, τους αργούς ρυθμούς, τη γαλήνη και τη συντροφικότητα, όπου ο σκύλος μας τρέχει στο δάσος και μασουλάει καρπούς από τους θάμνους και όπου οι κόρες μου ξαπλώνουν στον καναπέ, διαβάζουν βιβλία και διακόπτουν μόνο για να παίξουν ζάρια ή να πάνε στη θάλασσα για μπάνιο. Αυτό είναι ένα αληθινό ησυχαστήριο για μένα και την οικογένειά μου, ένα μέρος που δυναμώνει τη σχέση που έχω με την καθεμία τους, δίνοντάς μας τον χρόνο να έρθουμε κοντά χωρίς να μας διακόπτει τίποτα. Φροντίζω επίσης να μαθαίνω πώς είναι καθημερινά (η Ida έχει φύγει από το σπίτι τώρα, οπότε μαζί της τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά). Το κάνω ακούγοντας για τη μέρα τους, κοιτάζοντάς τες στα μάτια και δείχνοντάς τους –χωρίς λόγια– ότι τις βλέπω, ενώ ταυτόχρονα είμαι διαθέσιμη αν διαισθανθώ κάποια συναισθηματική ταραχή. Σημαντικό επίσης είναι να γνωρίζω τους φίλους τους, να τους καλώ για φαγητό και να σέβομαι τη φιλία τους.
Υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι απλώς μια μορφή στο παρασκήνιο, το οποίο αρχικά δεν μου ήταν εύκολο, αλλά τώρα πια αισθάνομαι ότι καταλαβαίνω τι πραγματικά σημαίνει. Δεν είμαι ποτέ μια αδιάφορη μορφή του παρασκηνίου, αλλά μια σημαντική μορφή που καθιστά εφικτή την υγιή αποστασιοποίηση χωρίς να δημιουργώ ενοχές στα κορίτσια μου. Συγκεκριμένα, προσπαθώ να αποφύγω να πέσω στην παγίδα ότι οι έφηβοι πρέπει να είναι κοντά μας για να καλύπτουν τις ανάγκες μας για παρουσία αντί για τις δικές τους ανάγκες για ελευθερία και ανεξαρτησία. Πρόκειται για μια σημαντική φάση γι’ αυτούς, κατά την οποία οι φίλοι έχουν μεγάλη αξία.
Είστε το λιμάνι τους, από το οποίο σαλπάρουν καθημερινά για να βγουν στην ανοιχτή θάλασσα, η οποία μπορεί να είναι γαλήνια ή ταραγμένη. Παρ’ όλα αυτά, στο τέλος της μέρας γυρίζουν και χρειάζονται να ανεφοδιαστούν ψυχικά και σωματικά με ασφαλείς μορφές του παρασκηνίου που τις εμπιστεύονται. Όσο σημαντικοί κι αν είναι οι φίλοι των εφήβων σας, η σπουδαιότητα της σχέσης τους μαζί σας δεν πρέπει ποτέ να παραβλέπεται.
Διαβάστε κι άλλες ενδιαφέρουσες απόψεις για τον τρόπο με τον οποίο οι γονείς στη Δανία μεγαλώνουν ισορροπημένους, υγιείς κι ευτυχισμένους εφήβους.
Ανακαλύψτε επίσης:
Πηγή: Διόπτρα Blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου