Στις 2 Μαΐου 1976 ξεκίνησε η πεντάμηνη κατάληψη στον «Οίκο Τυφλών», όταν ομάδα ανθρώπων με πρόβλημα όρασης μαζί με μαθητές του Οίκου, κατέλαβαν τις εγκαταστάσεις του.
Την πρώτη ημέρα της κατάληψης, περισσότερα από 300 άτομα κατέκλυσαν τον χώρο, με την αστυνομία να δρα άμεσα.
Την επομένη της κατάληψης, μέλη της Συντονιστικής κλήθηκαν για ανακρίσεις στο Αστυνομικό Τμήμα Καλλιθέας, όπου μετά από επίμονες ερωτήσεις για τα πολιτικά τους πιστεύω, κατηγορήθηκαν με το Νόμο 4000 περί τεντιμποϊσμού!
Αυτό όμως δε μείωσε αλλά μεγάλωσε την δύναμή τους, καθώς μόλις λίγες ημέρες μετά, περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι έδωσαν το «παρών» στο γήπεδο του Πανιωνίου, εκφράζοντας έτσι τη συμπαράστασή τους στους αγωνιζόμενους τυφλούς.
Η εξέγερσή τους για χειραφέτηση και αξιοπρεπή ζωή δυνάμωσε με την κατάληψη του Δημαρχείου Αθηνών, την 1η Οκτωβρίου 1976, όπου υποχρέωσαν το Δήμο και το υπουργείο Δημόσιας Τάξης να επιδώσουν άδειες μικροπωλητή σε τυφλούς που είχαν διωχθεί από τον «Οίκο των Τυφλών» και αντιμετώπιζαν πρόβλημα βιοπορισμού.
Όμως δε σταμάτησαν εκεί.
Εκατοντάδες τυφλοί συγκεντρώθηκαν έξω από την Αρχιεπισκοπή απειλώντας ότι θα την καταλάβουν αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημα τους.
Με εργαλείο το ντοκιμαντέρ-ντοκουμέντο της Μαρίας Χατζημιχάλη - Παπαλιού «Ο αγώνας των τυφλών» που ολοκληρώθηκε μέσα στο 1977 και έκτοτε έκανε τον γύρο της Ευρώπης, τα δίκαια αιτήματα των Ελλήνων τυφλών έγιναν υπόθεση όλου του πολιτισμένου κόσμου.
Ζαν Πολ Σαρτρ, Σιμόν Ντε Μποβουάρ, Μισέλ Φουκώ, Σιμόν Σινιορέ, Βεργόπουλος, Πουλαντζάς κ.α. δήλωσαν δημόσια τη συμπαράσταση τους, στον δίκαιο αγώνα των Τυφλών.
Όλες αυτές οι δράσεις τους τελικώς δικαιώθηκαν, αν και μέχρι να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, οι τρόφιμοι και οι αλληλέγγυοι τους, σύρθηκαν στα δικαστήρια πολλές φορές από τη Διοίκηση του «Οίκου Τυφλών».
Ωστόσο, η δικαίωση ήλθε καθώς αποφασίστηκε η κρατικοποίηση του Οίκου Τυφλών, κάτι που αποδέχτηκε τελικά και η διοίκηση στα τέλη του 1976.
Μετά από δύο χρόνια έννομης διαδικασίας, τον Σεπτέμβριο του 1979 το «Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών» χρίστηκε διάδοχος του τέως πλέον σωματείου «Οίκος Τυφλών».
Πριν από την εξέγερση των Τυφλών, οι ανθρωποι με πρόβλημα όρασης είχαν συνδεθεί με τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση,την φιλανθρωπία και τον κοινωνικό αποκλεισμό ενώ υπήρχαν και εμπόδια στην εκπαίδευση καθώς δεν υπήρχαν βιβλία σε γραφή Μπράιγ.
Μέχρι τότε, τα ανάπηρα άτομα, ζούσαν από την «ελεημοσύνη» και την «φιλανθρωπία», των οικογενειών τους, της εκκλησίας και των φιλανθρώπων.
Ιστορική σημασία για την χειραφέτηση των Αναπήρων η γνώση εκείνων την στιγμών και η επιμονή μιας χούφτας αγωνιστών για αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη.
Τίποτα δεν μας χαρίστηκε, καμιά ευκαιρία δεν δόθηκε δίχως κινηματικό αγώνα, η διεκδίκηση των αυτονόητων προϋποθέτει την χειραφέτηση μας.
O ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ
Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου