Ευρωπαϊκό Βραβείο Νεανικού Κοινού 2020: Έσπασε τα γεωγραφικά σύνορα, μπήκε στα σπίτια των παιδιών

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, Γιώργος Τσεμπερόπουλος και η Ελίνα Ψύκου, αντιπρόεδρος της ΕΑΚ, μιλούν για την διαδικασία ανάδειξης που φέτος, λόγω της πανδημίας, έγινε διαδικτυακά. Νικητής το ιταλικό φιλµ «Ο αδελφός µου κυνηγάει δεινόσαυρους»

Hιταλική ταινία µε τον παιχνιδιάρικο τίτλο «Ο αδελφός µου κυνηγάει δεινόσαυρους», του Στέφανο Τσιπάνι, αναδείχθηκε στις 26 Απριλίου, έπειτα από ταυτόχρονη online ψηφοφορία πανευρωπαϊκής κριτικής επιτροπής, νικήτρια του Ευρωπαϊκού Βραβείου Νεανικού Κοινού 2020. Πρόκειται για κινηµατογραφική µεταφορά του αυτοβιογραφικού µυθιστορήµατος του Giacomo Mazzariol, που προασπίζει την ιδιαιτερότητα και τη µοναδικότητα του ατόµου, καθώς αφηγείται την ιστορία δύο αδελφών και τη διαδικασία ενηλικίωσής τους: ο ένας από αυτούς πάσχει από σύνδροµο Down.

Το ιταλικό σινεµά είναι, λοιπόν, εδώ, ακµαίο και µέσα στην πανδηµία του κορονοϊού ψυχαγωγεί και εκπαιδεύει: µπορεί οι κινηµατογραφικές αίθουσες να είναι κλειστές, αλλά φέτος η διαδικασία ανάδειξης του εν λόγω βραβείου, θεσµός που έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Ακαδηµία Κινηµατογράφου και διοργάνωσε για τέταρτη φορά στην Ελλάδα η Ελληνική Ακαδηµία Κινηµατογράφου (ΕΑΚ) σε συνεργασία µε τα εθνικά Φεστιβάλ Κινηµατογράφου για Παιδιά και Νέους, χάρισε την εµπειρία της διαδικτυακής εκπαίδευσης-ψυχαγωγίας σε περισσότερους από 2.000 νέους, ηλικίας 12-14 ετών, από 32 ευρωπαϊκές χώρες.

Στην πανδηµία του κορονοϊού το κινηµατογραφικό ταξίδι συνεχίζεται µέσα από τις νόµιµες διαθέσιµες διαδικτυακές πλατφόρµες, διευρύνοντας τους διαύλους επικοινωνίας, ταυτόχρονα και τη συζήτηση πάνω στη σχέση του σινεµά µε το streaming. Το βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδηµίας, που απευθύνεται στο νεανικό κοινό, προσφέρει την ευκαιρία στους συµµετέχοντες ψηφοφόρους να παρακολουθήσουν τις διαγωνιζόµενες ταινίες σε κινηµατογραφικές αίθουσες. Φέτος, όλα έγιναν αλλιώς: το σινεµά έσπασε τα γεωγραφικά σύνορα, µπήκε στα σπίτια των παιδιών.

Η Ελίνα Ψύκου

«Φέτος, µια και λόγω της πανδηµίας όλη η διαδικασία ανάδειξης του Ευρωπαϊκού Βραβείου Νεανικού Κοινού έγινε διαδικτυακά, είχαν για πρώτη φορά δυνατότητα να συµµετάσχουν σε αυτήν παιδιά από όλη την Ελλάδα και όχι µόνο από την Αθήνα. Είχαµε συµµετοχές από την Κρήτη, τη Λευκάδα, τον Βόλο, το Κρανίδι, την Πάτρα, τον Πύργο και την Αµαλιάδα» εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» η σκηνοθέτις και παραγωγός Ελίνα Ψύκου («Ο γιος της Σοφίας»), αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ακαδηµίας Κινηµατογράφου. «Αυτή η πρωτόγνωρη προσβασιµότητα σε ταινίες είναι το καλό κοµµάτι της προσαρµογής των διαφόρων δράσεων σε online εκδοχές και όταν όλη αυτή η τρέλα που ζούµε τελειώσει και επιστρέψουµε στην κανονική ζωή, θα πρέπει να συνεκτιµήσουµε µαζί µε τις τραγικές απώλειες και τα τυχόν µικρά κέρδη» προσθέτει.

Ενα από τα κέρδη αυτής της κρίσης είναι η συνειδητοποίηση ότι οι µεγάλες αλλαγές απαιτούν ευελιξία. «Προφανώς τίποτα δεν συγκρίνεται µε τη συλλογική εµπειρία της κινηµατογραφικής αίθουσας, αλλά προσωπικά προτιµώ ανήλικοι και ενήλικοι να βλέπουν ταινίες µόνοι τους στο σπίτι τους από το να µην µπορούν να τις δουν καθόλου επειδή µένουν στο Κρανίδι, όπου δεν υπάρχει κινηµατογραφική αίθουσα. Και επίσης προτιµώ αυτή η δυνατότητα να τους προσφέρεται νόµιµα και να µη χρειάζεται να στρέφονται σε παράνοµες λύσεις. Ελπίζω η πανδηµία, που µας στέρησε βίαια την κινηµατογραφική εµπειρία, να µας κάνει να συνειδητοποιήσουµε πως κάποιοι την είχαν στερηθεί καιρό πριν από την πανδηµία και όλοι µαζί να δουλέψουµε για τη ζωή της αίθουσας, αλλά παράλληλα και για την ψηφιοποίηση των ταινιών και τη νόµιµη ψηφιακή διάθεσή τους» τονίζει η Ελίνα Ψύκου.

Ενας από τους ρόλους των Ακαδηµιών Κινηµατογράφου είναι µέσα από τη λειτουργία τους να προετοιµάζουν το αύριο. Η διαδικασία ανάδειξης του βραβείου της Ευρωπαϊκής Ακαδηµίας προϋποθέτει τη χρήση πλούσιου εκπαιδευτικού υλικού, παρακολούθηση των ταινιών αλλά και αλληλεπίδραση θεατών και δηµιουργών µέσα από συζητήσεις και ερωτήµατα. Στην Ελλάδα οι φετινοί υποψήφιοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί για τα Βραβεία Ιρις συνοµίλησαν µε τα παιδιά online, ενώ έγινε και διαδικτυακή ανταλλαγή απόψεων των συνοµήλικων κριτών από τις συµµετέχουσες χώρες της Ευρώπης. Οι νεαροί θεατές ήρθαν σε επαφή µε το ευρωπαϊκό σινεµά, επικοινώνησαν.

Η θέση της δικής µας Ακαδηµίας, που ιδρύθηκε το 2009, είναι επίσης να εµπνέει δηµιουργικά. Η προσπάθεια συνεχίζεται και στις χειρότερες συνθήκες λόγω των έκτακτων συνθηκών της πανδηµίας. Εντούτοις, στις δράσεις της ΕΑΚ εντάσσονται πρόσφατα τόσο η συνεργασία της µε την ελληνική ψηφιακή πλατφόρµα streaming CINOBO, όπου υπάρχουν διαφορετικές συλλογές µε τα διάφορα Βραβεία Ιρις της δεκαετίας, όπως και η διαδικτυακή απονοµή των φετινών Βραβείων Ιρις και η συνεργασία µε την πλατφόρµα Festival Scope.

Ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος

Ας κρατάνε γερά οι νέες διαθέσιµες τεχνολογίες και το σινεµά θα παραµείνει στη ζωή µας µε προσπάθεια και σχεδιασµό, διότι επιβάλλεται – οι δουλειές χιλιάδων ανθρώπων εξαρτώνται από το κυρίαρχο λαϊκό µέσο ψυχαγωγίας. Ο σκηνοθέτης και παραγωγός Γιώργος Τσεµπερόπουλος («Ο εχθρός µου»), πρόεδρος της ΕΑΚ, έχει ένα καίριο σχόλιο για τη σχέση του κοινού µε το σινεµά, την αίθουσα και την ατοµική οθόνη. «Η δύναµη της Ελληνικής Ακαδηµίας Κινηµατογράφου είναι τα µέλη της. Η δύναµη των µελών µας είναι οι ταινίες µας. Ταινίες δεν υπάρχουν χωρίς σκηνοθέτες και σκηνοθέτης δεν υπάρχει χωρίς σεναριογράφο, παραγωγό, ηθοποιούς, διευθυντή φωτογραφίας, σκηνογράφο, ενδυµατολόγο, µακιγιέρ, κοµµωτή, ηχολήπτη, αµπιγιέρ, µοδίστρα, φροντιστή, ηλεκτρολόγο, µακενίστα, µπούµαν, σκριπτ, βοηθούς όλων αυτών και κοµπάρσους αλλά και χωρίς µοντέρ, µουσικό, µιξέρ, διανοµέα, αιθουσάρχη και κινηµατογραφική αίθουσα. Και ανάποδα. Φεστιβάλ, κινηµατογραφική αίθουσα, διανοµέας, ατζέντης, κριτικός και ιστορικός κινηµατογράφου δεν υπάρχουν χωρίς κινηµατογραφιστές. Και σίγουρα δεν υπάρχουν κοπέλες στα ταµεία και στην ταξιθεσία, µηχανικοί στις καµπίνες προβολής, νεαροί στα µπαρ να βάζουν αναψυκτικά» περιγράφει ο Γιώργος Τσεµπερόπουλος.

Ο γνωστός σκηνοθέτης τονίζει: «Είµαστε όλοι µέρος της κινηµατογραφικής αλυσίδας, που ξεκινάει από µια ιδέα σ’ ένα κοµµάτι χαρτί και καταλήγει να δίνει δουλειά σε τόσα επαγγέλµατα και ψυχαγωγία σε τόσο πολύ κόσµο, στο επονοµαζόµενο κοινό... Σήµερα, µε σταµατηµένες τις παραγωγές και µε κλειστά τα σινεµά, όλοι περιµένουµε… το εµβόλιο. Επειδή όµως δεν µπορούµε να µένουµε άπραγοι -είναι κόντρα στη φύση µας αυτό-, προσαρµοζόµαστε και µε τη βοήθεια της τεχνολογίας δίνουµε ό,τι έχουµε στην κοινωνία που “Μένει Σπίτι”, για να το παρακολουθήσει µέσα από τις µικρές ατοµικές οθόνες. Το ραντεβού µας όµως είναι στις αίθουσες».

Πηγή: Έθνος