Έχασε τα πόδια της όταν ήταν μόλις 2 ετών, οι γιατροί δεν της έδωσαν πολλές πιθανότητες για να ζήσει, εκείνη όμως κέρδισε κατά κράτος τον θάνατο και δύο δεκαετίες αργότερα αποτελεί ένα από τα σύμβολα του βραζιλιάνικου αθλητισμού. Ο λόγος για τη Natalia Mayara, την κορυφαία Βραζιλιάνα τενίστρια στο wheelchair tennis, που πραγματοποίησε ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά της, όταν εξασφάλισε τη συμμετοχή της στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο. Διαβάστε τη συγκλονιστική ιστορία της.
Η Natalia Mayara ήταν μόλις 2,5 ετών, όταν έμπλεξε σε μια απίστευτη περιπέτεια, που κόντεψε να της αφαιρέσει τη ζωή. Η μητέρα της την είχε πάει στο νοσοκομείο Restauração του Ρεσίφε, για να δει ένας γιατρός μια αλλεργία στο πόδι της. Φεύγοντας από το νοσοκομείο, περίμενε με τη μητέρα της το λεωφορείο της επιστροφής. Όταν πλησίασε τη στάση, ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του λεωφορείου και χτύπησε τη μικρή Natalia. Στη συνέχεια, πανικόβλητος και προσπαθώντας να ξεφύγει, πέρασε πάνω από τα πόδια της με το λεωφορείο.
Η Natalia χρειαζόταν άμεσα περίθαλψη, η περιπέτειά της όμως δεν είχε τελειώσει ακόμα. Όταν την πήγε πίσω στο νοσοκομείο η μητέρα της, την ενημέρωσαν πως δεν υπήρχε κανένα ελεύθερο κρεβάτι στα επείγοντα, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να περιμένουν για ώρες χωρίς κανένα αποτέλεσμα! Τελικά, ο πατέρας της την πήρε από εκεί και τη μετέφερε στο νοσοκομείο Português, μετά από 8 ώρες αναμονής!
Η μόνη επιλογή των γιατρών ήταν να ακρωτηριάσουν και τα δύο πόδια του άτυχου κοριτσιού, ενώ είπαν στους γονείς του πως ακόμα και μετά από αυτό, δε θα είχε πολλές πιθανότητες να ζήσει.
Η Natalia έμεινε 35 μέρες στο νοσοκομείο Português και όταν η κατάστασή της σταθεροποιήθηκε, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Sarah Kubitschek, στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας, Μπραζίλια, επειδή εκείνο ειδικευόταν σε θύματα με τραύματα στα πόδια και κινητικά προβλήματα. Εκεί έμεινε για 95 μέρες. Ήταν μόνο η αρχη, μιας νέας ζωής που μόλις είχε ξεκινήσει και περιλάμβανε μια μόνιμη θεραπεία και αμέτρητες επισκέψεις σε γιατρούς.
Οι γονείς της, την στήριξαν όσο κανείς άλλος στην προσπάθειά της να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Άφησαν τα πάντα πίσω τους, σπίτι, δουλειές, οικογένεια και φίλους, για να εγκατασταθούν στην Μπραζίλια και να έχουν ευκολότερη πρόσβαση στο Sarah Kubitschek. Ούτε για τη Natalia ήταν εύκολη αυτή η μετακόμιση, που ήρθε όταν ήταν μόλις 8 ετών.
"Ήταν δύσκολα στην αρχή, επειδή όλοι όσοι γνώριζα έμεναν εκεί. Στην Μπραζίλια, ήταν μια διαφορετική πραγματικότητα. Τα πράγματα ωστόσο βελτιώθηκαν όταν άρχισα να παίζω τένις και να πηγαίνω στις προπονήσεις. Με βοήθησε να γνωρίσω περισσότερους ανθρώπους."
Η ζωή της Natalia προφανώς δεν έμοιαζε με κανενός άλλου παιδιού, αφού χρειαζόταν να κάνει μια ή περισσότερες εγχειρήσεις το χρόνο, κατά τη διάρκεια των παιδικών και των εφηβικών της χρόνων. Μέχρι και σήμερα συνεχίζει να κάνει τις επεμβάσεις αυτές, για προληπτικούς λόγους.
Παρόλα αυτά δεν άφησε τα προβλήματά της να της ρίξουν το ηθικό. Έκανε διάφορες δραστηριότητες και όταν ήταν 12 ετών, είχε την πρώτη της επαφή με το τένις. Ξεκίνησε ως μια πλάκα, αλλά αργότερα έγινε το επάγγελμα που θέλησε να ακολουθήσει. Ερωτεύτηκε το άθλημα και δούλεψε πολύ σκληρά για να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό. Μέσα από το τένις κατάφερε επίσης να έρθει πιο κοντά στα άλλα παιδιά, να επικοινωνεί ευκολότερα και να αποφύγει το δρόμο της απομόνωσης.
"Το τένις με βοήθησε όταν μεγάλωνα. Κυρίως επειδή είμαι ντροπαλή. Σήμερα επικοινωνώ ευκολότερα με τον κόσμο, εξαιτίας του τένις."
Συλλέγοντας αρκετές εμπειρίες και διακρίσεις στα εφηβικά της χρόνια, η Natalia δεν άργησε να γίνει η κορυφαία Βραζιλιάνα παίκτρια στο τένις με αμαξίδιο. Από τα 18 της χρόνια δεν είχε καμία αντίπαλο στη χώρα, ενώ σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, μπορούσε να σταθεί στο επίπεδό της μόνο η Χιλιανή Francisca Mardones, που είναι σχεδόν 20 χρόνια μεγαλύτερή της και έχει περάσει από το Νο. 11 της παγκόσμιας κατάταξης.
Σήμερα, η Natalia είναι η κορυφαία Λατινοαμερικανίδα στο wheelchair tennis και βρίσκεται στο Νο. 21 της παγκόσμιας κατάταξης της ITF. Έχει κατακτήσει 3 τίτλους στην καριέρα της, σε διοργανώσεις της σειράς ITF 2 Series, ενώ έχει πραγματοποιήσει ήδη μερικά από τα μεγαλύτερα όνειρά της, όπως να αγωνιστεί σε Παραολυμπιακούς Αγώνες.
Φέτος, θα αγωνιστεί για δεύτερη φορά σε Παραολυμπιακούς Αγώνες και μάλιστα στην πατρίδα της, στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Στους μελλοντικούς στόχους της συμπεριλαμβάνεται η είσοδος στο Top 10 της παγκόσμιας κατάταξης. Αυτό ωστόσο απαιτεί και πολλά ταξίδια, κάτι που δεν της επιτρέπουν πάντα τα οικονομικά της.
"Ο στόχος είναι να ταξιδέψω πολύ, να παίξω σε πολλά τουρνουά, να αντιμετωπίσω πολλές δυνατές αντιπάλους και να κερδίσω περισσότερους πόντους. Είναι πιο οικονομικό όμως να αγωνίζομαι στην Αμερική και λιγότερο αγχωτικό. Είναι σημαντικό να πηγαίνω και στην Ευρώπη, αλλά πιο ακριβό. Θέλω να παίξω στα Grand Slams, αλλά είναι ένας μακροπρόθεσμος στόχος."
Πηγή: http://www.tennisnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου