Ο Cory Lee Woodard έχει μυϊκή δυστροφία και κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο από τα 4 του χρόνια. Ωστόσο, αυτό δεν τον εμπόδισε να κολυμπήσει στην Blue Lagoon της Ισλανδίας ή να απολαύσει τις παραλίες του Malibu.
Τώρα, στην ηλικία των 25, το ταξιδιωτικό blog του Curb Free with Cory Lee, του έχει δώσει τη δυνατότητα να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, έχοντας 12.000 άτομα που τον ακολουθούν στο Twitter, 4.500 στο facebook και περισσότερα από 8.500 στο Instagram. Τα ταξίδια του χρηματοδοτούνται από τις διαφημίσεις του στο blog, από χορηγείες και από τις πωλήσεις του eBook του «Αεροπορικά Ταξίδια για χρήστες αναπηρικού αμαξιδίου». Αυτό το μήνα, θα ταξιδέψει στην Φινλανδία. Θεωρεί την Samantha Brown ως «νούμερο ένα είδωλό του» όσο αφορά την ταξιδιωτική δημοσιογραφία. Και ενώ ο Woodard είναι γλυκός και χαμογελαστός, η αισιοδοξία του μετριάζεται από την πραγματικότητα. «Η μυϊκή δυστροφία είναι μια κατάσταση που επιδεινώνεται καθώς μεγαλώνεις. Έτσι, προσπαθώ να κάνω όσα περισσότερα ταξίδια μπορώ τώρα που είμαι νέος» αναφέρει ο Woodard χωρίς ίχνος δράματος ή αυτολύπησης.
Η επιτυχία του είναι πολύ πρόσφατη. Όταν αποφοίτησε το 2013 με ένα πτυχίο στο μάρκετινγκ, οι επαγγελματικές προοπτικές τους ήταν ελάχιστες και τα αποτελέσματα αποθαρρυντικά. Σχεδίασε μια όμορφη ιστοσελίδα και αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτήν. «Αν μέσα σε ένα χρόνο δεν μπορούσε να με στηρίξει οικονομικά, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να τα παρατήσω και να ασχοληθώ με κάτι άλλο» εξηγεί. «Έβαλα αυτό το χρονικό όριο γιατί το πρώτο κομμάτι που που γνώρισε μετάλη επιτυχία ήταν για τις 10 πιο προσβάσιμες παραλίες για χρήστες αναπηρκού αμαξιδίου. Ο συντάκτης που ήταν υπεύθυνος για τα ταξιδιωτικά μού πήρε συνέντευξη τον Νοέμβριο του 2014. Τότε άρχισαν και οι διαφημίσεις και οι χορηγίες».
Σχεδιάζει τα ταξίδια του σε όλο τον κόσμο από ένα όμορφο, λευκό σπίτι κοντά σε μια λίμνη που περιβάλλεται από δέντρα. Για να φτάσεις εκεί πρέπει να ταξιδέψεις αρκετά, οδηγώντας μέσα από αγροκτήματα με άλογα. Η μητέρα του, δασκάλα στο επάγγελμα, του καλλιέργησε αυτή την αγάπη με πολλά ταξίδια με το αυτοκίνητο όταν ήταν μικρός, αλλά και με ένα υπέροχο δώρο μόλις τελείωσε το γυμνάσιο: μια περιοδεία στα χωριά του Μέλανα Δρυμού της Γερμανίας, αλλά και στο Μόναχο και την Φρανκφούρτη.
Ο Woodard κέρδισε επίσης ταξίδια στο Παγκόσμιο Συνέδριο Νεών Ηετών το 2007 στην Ουάσιγκτον και το 2004 στην ορκωμοσία του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Έκανε την πρακτική του στο Disney World, όπου δουλειά του ήταν να διασκεδάζει τα παιδιά που περίμεναν στη σειρά για να συναντήσουν τον Winnie The Pooh και τον Mickey Mouse. «Είχε πλάκα! Αλήθεια!» επιμένει γελώντας. «Οι ηθοποιοί είχαν την πιο δύσκολη δουλειά καθώς έπρεπε μέσα στη ζέστη να φοράνε τα βαριά τους κουστούμια για πολύ ώρα».
Έμαθε ότι τα αναπηρικά αμαξίδια πρέπει να μπαίνουν μπροστά μπροστά στις σειρές και ότι σχεδόν όλες οι διαδρομές ήταν προσβάσιμες για τους χρήστες των αναπηρικών αμαξιδίων. Έβαλε στο blog του όλες αυτές τις πληροφορίες.
«Δεν είναι εύκολο να βρει κανείς πληροφορίες για τα ταξίδια με αναπηρικό αμαξίδιο σε ένα μέρος. Η τουριστική ιστοσελίδα της Γερμανίας είναι πολύ καλή και έχει χάρτες και βίντεο για το πού μπορεί κανείς να βρει ανελκυστήρες και ράμπες στοςυ ιστορικούς χώρους. Αλλά τα περισσότερα ταξιδιωτικά γραφεία δεν σκέφτονται καν οτι πρέπει να ενημερώνουν για τέτοια θέματα».
Ο Woodard πάντα ταξιδεύει με κάποιον μαζί (με τη μητέρα του, με τον καλύτερό του φίλο στη Γερμανία ή με κάποιον ενήλικα φροντιστή) προκειμένου να έχει κάποιον να τον φροντίζει και να τον βοηθά να μπαίνει και να βγαίνει από το αναπηρικό του αμαξίδιο. Ωστόσο, καταλαβαίνει ότι πολλοί χρήστες αναπηρικού αμαξιδίου ταξιδεύουν μόνοι τους.
«Υπάρχουν μερικά μέρη που καταλαβαίνεις ότι δεν είναι και πολύ βολικό να τα επισκεφτείς στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, το Παρίσι ειναι ένας από τους αγαπημένους μου προορισμούς. Αλλά το μετρό του, που είναι πολύ καλό γις τους περισσότερους τουρίστες, για έναν χρήστη αναπηρικού αμξιδίου μπορεί να είναι μια τρομαχτική εμπειρία. Είναι αδύνατο να βρεις τους ανελκυστήρες. Το μαναδικό ταξί που είναι προσβάσιμο στους χρήστες αναπηρικού αμαξιδίου κοστίζει περίπου 650 ευρώ για να το κλείσεις για μια μέρα».
«Γράφω όλα όσα βρίσκω στο blog μου, γιατί είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις αν κάτι είναι προσβάσιμο από τις τουριστικές ιστοσελίδες. Για παράδειγμα, εκείνοι οι υπέροχοι σιδηροδρομικοί σταθμοί στη Βρετάνη έχουν συνήθως πέτρινα σκαλιά και όχι ανσανσέρ για να πας στην αποβάθρα. Αλλά στο Σίδνεϊ και στη Μελβούρνη της Αυστραλίας κάθε ιστορικός χώρος, κάθε κτίριο, κλαμπ, εστιατόριο, ξενοδοχείο είναι προσβάσιμο στους χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων» αναφέρει λάμποντας από την χαρά του.
Πιστεύει ότι αυτές οι προσαρμογές είναι το μέλλον για τους ταξιδιώτες με αναπηρία. Η τεχνολογία κατασκευάζει αμαξίδια που κινούνται χωρίς πρόβλημα σε αμμώδεις παραλίες, ηφαιστειακά πετρώματα και λασπώδη δάση. Και έτσι, όλοι οι συνταξιούχοι μπορούν πια να ταξιδέψουν, ανεξάρτητα από την κινητική τους ικανότητα και τα προβλήματα σε γοφό και γόνατα». Εν τω μεταξύ, ο ίδιος συνεχίζει αποφασισμένος τον αγώνα του κόντρα στο χρόνο και την ασθένεια που επηρεάζει την κινητικότητά του, αλλά όχι και την δίψα του για περιπέτεια. «’Εχω δύο ταξίδια που ονειρεύομαι να κάνω: στην Ανταρκτική και ένα σαφάρι στην Αφρική. Η Ανταρκτική δεν έχει διαδρομές προσβάσιμες, επομένως είναι ένα πολύ μακρινό όνειρο. Όμως έχω βρει δύο προσβάσιμες διαδρομές στην Κένυα και την Τανζανία. Είναι πολύ ακριβό το ταξίδι αυτό, αλλά πιστεύω ειλικρινά ότι κάποια στιγμή θα καταφέρω να το κάνω».
====
Αν θέλετε να δείτε τα ταξίδια του και να μάθετε πώς περνάει ένας χρήσης αναπηρικού αμαξιδίου στις διάφορες χώρες του κόσμου, δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε το blog του και να απολαύσετε εικόνες και εμπειρίες. http://www.curbfreewithcorylee.com/
Απόδοση του άρθρου Around The World In A Wheelchair
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός - Νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου