Ναι, είμαι η μητέρα ΑΥΤΟΥ του παιδιού

Ένα κείμενο για όλες τις μαμάδες που τα παιδιά τους δεν είναι τα ροζ αγγελούδια των διαφημίσεων…

Αγαπητή μητέρα με το άσπρο και πράσινο μπλουζάκι,

πιθανόν να νομίζεις ότι δεν το πρόσεξα, αλλά το πρόσεξα. Σε είδα να κουτσομπολεύεις το γιο μου με τη μαμά ενός άλλου παιδιού και θέλω να ξέρεις ότι ένιωσα λες και ήμουν ξανά στο λύκειο. Ένιωσα ότι ήμουν το καινούριο παιδί και ότι όποτε και πλησίαζα τα πιο «κουλ» παιδιά, αυτά γελούσαν για τις κάλτσες που φορούσα. Απλώς σήμερα, αντί να γελάνε για τις κάλτσες μου, εσύ με κοίταξες και σκέφτηκες «Κοίτα! Είναι η μητέρα ΑΥΤΟΥ του παιδιού.».

ΑΥΤΟΥ του παιδιού που έχει χτυπήσει πολλές φορές το δικό σου. ΑΥΤΟΥ του παιδιού που πείραξε και κορόιδεψε το δικό σου. ΑΥΤΟΥ του παιδιού που έχει κάνει ένα σωρό απογοητευτικά πράγματα.

Ναι, είμαι η μητέρα ΑΥΤΟΥ του παιδιού. Αυτού που συνεχώς προκαλεί προβλήματα. Αυτού που οι άλλοι γονείς ενοχλούνται όταν βρίσκεται γύρω τους. Φαντάζομαι ότι περνάνε χιλιάδες σκέψεις από το μυαλό σου: «Τι γονείς μπορεί να έχει αυτό το παιδί;», «Γιατί η μαμά του δεν το τιμωρεί;» ή «Αν ήταν δικό μου παιδί, δεν θα συμπεριφερόταν ποτέ με αυτό τον τρόπο!».

Όσο και αν με πονάνε αυτές οι σκέψεις, σε καταλαβαίνω. Αν κάποιος πλήγωνε το παιδί μου θα ήμουν το ίδιο ανασταστωμένη. Το θέμα είναι ότι είμαι από την άλλη πλευρά. Είμαι η μητέρα ΑΥΤΟΥ του παιδιού που οι άλλοι γονείς αρχίζουν σιγά σιγά να αντιπαθούν.

Μακάρι να μπορούσα να σε πλησιάσω και να σου πω ότι το παιδί μου δεν είναι τόσο κακό. Ότι όπως όλοι οι άνθρωποι, έχει και καλά χαρακτηριστικά. Βάζω στοίχημα ότι δεν ξέρεις ότι του αρέσει να καθαρίζει το σπίτι, να ποτίζει τα φυτά και να φροντίζει τα μωρά και τα ζώα.

Και δεν το ξέρεις επειδή κάθε φορά που το βλέπεις σηκώνεις τα φρύδια σου και από μέσα σου εύχεσαι να το διώξουν από το σχολείο. Μην το αρνείσαι, ξέρουμε και οι δύο ότι είναι αλήθεια.

Για να πω την αλήθεια, είναι τρομερά κουραστικό να είμαι μαμά αυτού του παιδιού. Να το αγαπάω με όλη μου την καρδιά και αυτή να γίνεται χίλια κομμάτια κάθε φορά που ακούω τα παράπονα των δασκάλων του.

Δεν με πληγώνει απλώς, με κάνει να νιώθω αποτυχημένη σαν μητέρα. Είμαι πολύ αυστηρή; Είμαι πολύ επιεικής; Πρέπει να τον χτυπάω όταν κάνει αυτό; Ή πρέπει να του μιλάω όταν κάνει το άλλο;

Με μπερδεύει και με εξαντλεί να προσπαθώ κάθε μέρα να καταλάβω ΑΥΤΟ το παιδί. Και σαν να μην έφτανε αυτή η πίεση, έχω να αντιμετωπίσω και τις μαμάδες οι οποίες, αντί να μιλήσουν σε μένα την ίδια για τις ανησυχίες τους, προτιμούν να ανταλλάσσουν τις λίγες πληροφορίες που ξέρουν για τον γιο μου πίσω από την πλάτη μου.

Μακάρι να μπορούσα να σου πω ότι ο πατέρας του τον εγκατέλειψε δύο φορές. Ότι ο γιος μου νιώθει οργή και απόρριψη και ότι από τότε δεν είναι το ίδιο παιδί. Το ξέρεις ότι όταν ήταν πέντε χρονών ζήτησε από τους δασκάλους και τους συμμαθητές του να προσευχηθούν γι” αυτόν; Να ζητήσουν από τον Θεό να τον αγαπήσει ξανά ο μπαμπάς του για να μπορέσει να τον ξαναδεί; Όχι, δεν το ξέρεις.

Μακάρι να μπορούσα να σου πω πως κάνω δύο δουλειές για να μπορέσω να πληρώσω τα δίδακτρα και τις θεραπείες του. Πως οι παππούδες του έχουν βοηθήσει και με το παραπάνω. Πως έχω κάνει κάθε προσπάθεια για να μπορέσω να καταλάβω τι συμβαίνει στο μικρό του μυαλουδάκι. Πως κάνω ό,τι μπορώ για να βεβαιωθώ ότι το παιδί μου δεν θα πληγώσει το δικό σου. Κάνω ό,τι μπορώ, αλλά στην τελική ο γιος μου είναι αυτός που αποφασίζει πώς θα συμπεριφερθεί. Και δυστυχώς είναι μόλις 6 χρονών και δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι πράξεις του δεν πληγώνουν μόνο το παιδί σου, αλλά πληγώνουν και εσένα, την οικογένειά σου, εμένα, τους παππούδες του και πολλούς άλλους ανθρώπους.

Όπως και να έχει όμως, όσο εξαντλητική και εκνευριστική και αν είναι η ζωή τελευταία, εγώ είμαι η μαμά του. Είμαι η μαμά ΑΥΤΟΥ του παιδιού και αρνούμαι να τον εγκαταλείψω. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως καταλαβαίνω ότι είσαι θυμωμένη. Καταλαβαίνω ότι έχεις πληγωθεί.

Αλλά πώς κρίνεις ένα παιδί και τη μητέρα του χωρίς να ξέρεις όλη την ιστορία; Αυτό δεν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο ούτε και καλύτερο γονιό.

Εσύ και το παιδί σου είστε ένας από τους πολλούς λόγους που θα συνεχίσω να βοηθάω το παιδί μου όσο μπορώ. Και μια μέρα, όταν μεγαλώσει και γίνει ένας σωστός και αξιοπρεπής κύριος, θα θυμάμαι τη στιγμή που σε έπιασα να τον σχολιάζεις και θα χαίρομαι που τελικά ο γιος μου θα σου αποδείξει πως έκανες λάθος που πίστευες όλα αυτά για αυτόν.

Αν είστε και εσείς «μητέρα ΑΥΤΟΥ του παιδιού», να ξέρετε ότι δεν είστε μόνη. Υπάρχουν χιλιάδες μαμάδες σε όλο τον κόσμο που καταλαβαίνουν τον πόνο σας και ξέρουν τι περνάτε. Η ζωή μπορεί να μην είναι εύκολη αυτή τη στιγμή αλλά μην τα παρατάτε. Μια μέρα θα καταλάβετε ότι άξιζε τον κόπο, σας το υπόσχομαι.

Της Raisa Tan για τη Huffington Post

Πηγή: FamilyInAction