Πριν σε γνωρίζω, ήξερα στο μυαλό μου ότι ποτέ δεν θα καταφέρω να έχω μια συμβατική σχέση αγάπης. Πώς θα μπορούσε μια γυναίκα που ζει ως επί το πλείστον στο δικό της εσωτερικό κόσμο, όπου υπάρχει πολύ αυστηρός έλεγχος, να μοιραστεί τη ζωή της με ένα άλλο πρόσωπο; Μέχρι “ο θάνατος να μας χωρίσει," τίποτα λιγότερο. Κάθε προσπάθεια που είχα κάνει μέχρι τότε είχε αποτύχει παταγωδώς. Είμαι πάρα πολύ περίπλοκη, πολύ ιδιαίτερη, πολύ εγκεφαλική.
Όταν πήραμε τη διάγνωση του αυτισμού μου και εγώ εξεπλάγην (όχι τελείως) και φοβόμουν ότι άλλαζε τα πράγματα μεταξύ μας, μου χαμογέλασες και είπες: "Πάντα ξέραμε ότι το μυαλό σου ήταν κάτι το ιδιαίτερο, γλυκιά μου," και χαλάρωσα επειδή ήξερα θα το έλεγες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Σε ευχαριστώ που με διαβεβαιώνεις ότι δεν πάει κάτι λάθος με μένα. Σε ευχαριστώ που με αγαπάς με σφικτες αγκαλιές, λόγια αγάπης και έναν υπέροχο πρωινό καφέ με ένα κουταλάκι του γλυκού κανέλα. Σε ευχαριστώ που παρκάρεις στο ίδιο ακριβώς σημείο στο Target κάθε φορά, ακόμα και όταν δεν είναι εύκολο και βολικό. Σε ευχαριστώ που ακούς πάντα με προσοχή τους μονολόγους μου για τις λιβελλούλες.
Όταν έσφιξα το χέρι σου σε ένα πολυσύχναστο πεζοδρόμιο και σταμάτησα απότομα, αγχωμένη, μου είπες «σε έχω, γλυκιά μου» και με μετακίνησες απαλά γύρω από την άλλη πλευρά, μακριά από το δρόμο, κρατώντας με κοντά, σαν να ήταν η δεύτερη φύση σου και εγώ μια προέκταση του σώματός σου.
Σας ευχαριστώ που με προσέχεις όταν είμαι μπερδεμένη και δεν μπορώ να προσέξω τον εαυτό μου. Σε ευχαριστώ που με κουνάς απαλά όταν περιμένουμε στην ουρά στο μανάβικο. Σε ευχαριστώ που μου θυμίζεις να φάω, να πιώ νερό και να πάω έξω για καθαρό αέρα. Σε ευχαριστώ που μου εξηγείς λεπτομερώς τα σχέδιά μας για το επόμενο Σαββατοκύριακο ενώ σε έχω ρωτήσει ήδη ένα εκατομμύριο φορές.
Όταν ήμουν θυμωμένη με τον εαυτό μου, γιατί δυσκολευόμουν να καταλάβω πώς να είμαι ρομαντική, στοργική και περιποιητική – όπως είναι οι άλλες γυναίκες- μου έλεγες "Δεν χρειάζεται να αγαπάμε ο ένας τον άλλο με τον ίδιο τρόπο, γλυκιά μου." Έκλαιγα, πλημμυρισμένη από συναισθήματα, νιώθοντας πόνο στο στήθο και χωρίς να μπορώ να βρω τις λέξεις για να σου πω ότι ο τρόπος που με αγαπάς είναι ο σωστός για μένα και ποτέ δεν είχα τολμήσει να ονειρευτώ ότι θα τον βρω.
Σε ευχαριστώ που δεν απαιτείς να είμαι κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Σε ευχαριστώ που δεν το παίρνεις προσωπικά, όταν λες ένα ανέκδοτο και σε κοιτάζω ανέκφραστα ενώ στη συνέχεια σου ζητώ να μου εξηγήσεις γιατί είναι αστείο. Σε ευχαριστώ που βλέπεις μαζί μου ξενόγλωσσες ταινίες με υπότιτλους ενώ θα προτιμούσες να δεις μια πρεμιέρα.
‘Οταν μπαίνω μέσα στην αγκαλιά σου, σε εκείνο το σημείο που χωράω ακριβώς, τυλίγεις τα χέρια σου γύρω μου και μου ψιθυρίζεις «σε αγαπώ, γλυκιά μου» στα μαλλιά μου. Σου το λέω και εγώ, αλλά δεν νομίζω ότι καταλαβαίνεις ότι εννοώ ότι έχω βρει το δικό μου ασφαλές και ειρηνικό μέρος στην καρδιά σου, το πιο ευτυχισμένο και γεμάτο ελπίδες μέρος για μένα. Και ο εσωτερικός μου κόσμος δεν είναι πια μόνο δικός μου. Είναι και δικός σου...
Απόδοση του άρθρου A Love Letter to My Neurotypical Husband, From Your Autistic Wife της Sara LeeAnn Pryde
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός - Νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου