Εχετε ποτέ γνωρίσει ένα παιδί διαφορετικό από τα άλλα; Eνα παιδί που -για παράδειγμα- πάσχει από αυτισμό; Εχετε συνυπάρξει ποτέ με ένα τέτοιο άτομο και, αλήθεια, ποιες είναι οι βαθύτερες σκέψεις σας για το ίδιο και την οικογένειά του; Τέλος, έχει περάσει ποτέ από το μυαλό σας εάν το δικό σας παιδί μπορεί να πάσχει από κάτι παρόμοιο και πώς θα το αντιμετωπίζατε;
Υπάρχουν αρκετά βιβλία στην ελληνική αγορά που μιλούν για το ευαίσθητο θέμα ενός παιδιού με αυτισμό και την αντιμετώπισή του· πόσα από αυτά μοιάζουν τρομακτικά, πόσα είναι πολύ επιστημονικά ή απλώς καλές μεταφράσεις ξένων βιβλίων; Κάποιοι συγγραφείς έχουν επιχειρήσει να προσεγγίσουν το θέμα διηγούμενοι μια ιστορία. Ας θυμηθούμε το εξαιρετικό «Δεν είμαι τέρας, σου λέω!» της Παναγιώτας Πλησή (εκδ. Κέδρος), που απέσπασε το κρατικό βραβείο παιδικής λογοτεχνίας της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2011, και για το οποίο γράψαμε σε αυτή τη στήλη.
Φέτος είχαμε μια ευχάριστη έκπληξη. «Το Αυγό» της Εύας Βακιρτζή, ειδικής παιδαγωγού σε θέματα αυτισμού, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο από τις εκδόσεις Πατάκη με εικόνες του Νικόλα Ανδρικόπουλου.
Στο «Αυγό» τον λόγο έχει ένα παιδί, ιδιαίτερο, ξεχωριστό, που περιγράφει τη ζωή του, τη δική του απόλυτα υποκειμενική πραγματικότητα, τα συναισθήματά του, τη δυσκολία του να ζήσει με τους άλλους, τους τόσο διαφορετικούς από το ίδιο.
Ο κόσμος που περιγράφει ο Βίκτωρας είναι ο παράξενος κόσμος ενός παιδιού που βρίσκεται σε αυτό που επιστημονικά ονομάζουμε «φάσμα του αυτισμού» και στο οποίο ανήκουν η διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή ή το σύνδρομο Asperger (σε αυτό αναφερόταν το βιβλίο «Δεν είμαι τέρας, σου λέω!»). Με λόγια απλά, από καρδιάς, περιγράφει όλα όσα τον ενοχλούν, τον αποσυντονίζουν, μερικές φορές τον βασανίζουν, τον κάνουν να «κλείνεται στο αυγό» του. Ηχοι, κοινοί, μερικές φορές ανεπαίσθητοι, χρώματα, αγγίγματα των άλλων, ακόμα και αυτών που αγαπά. Κυρίως όμως περιγράφει τη μεγάλη επιθυμία του να συνυπάρχει με τους άλλους, να έχει φίλους, να τον αγαπούν όπως είναι.
Είναι οι μέρες τώρα που σε προδιαθέτουν να κοιτάς τα παιδιά, να σκέφτεσαι τέτοια θέματα. Οταν συνειδητοποιείς τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουν, γίνεσαι πιο ευαίσθητος. Οπως πολύ ωραία εξηγεί στο σημείωμά της στο «Αυγό» η ψυχολόγος και ψυχοπαιδαγωγός (πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου για το Σύνδρομο Asperger) Μαρία Ηλιοπούλου, «συνήθως στέκουμε αμήχανοι απέναντι στις απλές ερωτήσεις, δεν βρίσκουμε τις λέξεις για να περιγράψουμε τον φόβο, την αγωνία, τον πόνο του άλλου, ιδιαίτερα όταν είναι παιδί. Ενα βιβλίο μπορεί να μας δώσει τα λόγια, ειδικά όταν μέσα από την ιστορία φτάνουν σε εμάς τα λόγια του ίδιου του παιδιού».
Μπορεί να είστε γονιός, αδερφός, συγγενής ή φίλος ενός παιδιού, ενός ατόμου με αυτισμό. Τότε έχετε τη μοναδική ευκαιρία να βοηθήσετε, να ανοίξετε μικρές χαραμάδες στο τσόφλι του αυγού που το περιβάλλει. Δύο μαγικές λέξεις χρειάζεται να θυμάστε: αγάπη και σεβασμός...
Εύας Βακιρτζή «Το Αυγό».
Λογοτεχνικό βιβλίο με πολύχρωμη εικονογράφηση.
Εκδόσεις Πατάκη.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου