Τώρα που δεν υπάρχει πια Χάρι Πότερ, πρέπει να επανεφεύρουμε έναν. Μπορεί η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ να ονειρεύτηκε την ιστορία του διοπτροφόρου μαθητευόμενουμάγου το 1990 κατά τη διάρκεια ενός κουραστικού ταξιδιού με τρένο από το Μάντσεστερ στο Λονδίνο, η ίδια όμως ούτε στον ύπνο της δεν μπορούσε να δει την τεράστια επιτυχία που θα σημείωνε το πρώτο βιβλίο της σειράς επτά χρόνια αργότερα. Τέτοια (εκδοτικά) θαύματα συμβαίνουν όλο και πιο σπάνια στις ημέρες μας. Εκτός αν κάποιος είναι αρκετά αποφασισμένος να κατασκευάσει ένα, παραλλάσσοντας ελαφρώς την επιτυχημένη συνταγή: παίρνουμε ένα δωδεκάχρονο αγόρι με προβλήματα προσαρμοστικότητας στο σχολείο, που το εκπαιδευτικό σύστημα αποδίδει στη δυσλεξία του. Οι συνομήλικοί του τον κοιτούν παράξενα, ως τη στιγμή που ένα τυχαίο γεγονός θα του αποκαλύψει ότι ο λόγος για τον οποίο δεν ταιριάζει με το σύνολο είναι επειδή έχει γεννηθεί για να ξεχωρίζει. «Πώς καταφέρνεις να κρατάς τόση ώρα την αναπνοή σου;» ρωτά κάποιος σαστισμένος τον Πέρσι. «Δεν ξέρω... Απλώς μου αρέσει να βρίσκομαι μέσα στο νερό...» απαντά εκείνος. Οταν αργότερα θα εξαερώσει κατά λάθος έναν καθηγητή του, όλα τα σημάδια θα αρχίσουν να δείχνουν ότι πρόκειται για τον ημίθεο γιο του Ποσειδώνα. Και κάπως έτσι ένα νέο παιδί-θαύμα έρχεται να καλύψει το δυσαναπλήρωτο κενό που άφησε πίσω του ο Χάρι Πότερ...
Πηγή: Το Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου