Οι 10οι χειμερινοί παραολυμπιακοί στον Καναδά

Οι 10οι χειμερινοί παραολυμπιακοί αγώνες ανοίγουν στις 12 Μαρτίου τις πύλες τους σε 600 περίπου αθλητές με αναπηρία από 44 χώρες, στις εξαιρετικές εγκαταστάσεις όπου διεξήχθησαν και οι ολυμπιακοί στο Βανκούβερ και το Γουίστλερ του Καναδά. Αναμένονται μεγάλες στιγμές υψηλού ανταγωνισμού από τους σπουδαίους παραολυμπιακούς αθλητές στα 5 εντυπωσιακά των χειμερινών παραολυμπιακών αθλήματα (αλπικό σκι, δίαθλο, κέρλινγκ με αμαξίδιο, σκι αντοχής, χόκεϊ επί πάγου με έλκηθρο). Το παρών θα δώσουν και δύο Έλληνες αθλητές, ο Γιάννης Παπαβασιλείου και η Βιβή Χριστοδουλοπούλου, αμφότεροι στο αλπικό σκι.

Η επίσημη παρουσίαση της ελληνικής παραολυμπιακής αποστολής γίνεται 3 Μαρτίου, λίγο πριν την αναχώρηση για το Βανκούβερ. Αφορμής δοθείσης, λοιπόν, παραθέτουμε κάποιες βασικές πληροφορίες για την διοργάνωση. Καταρχάς, είναι η δεύτερη φορά που ο Καναδάς φιλοξενεί παραολυμπιακή διοργάνωση, είχε προηγηθεί το Μόντρεαλ 34 χρόνια πριν. Πέραν των 600 αθλητών οι καναδοί θα φιλοξενήσουν και περίπου 700 συνοδούς, αμφότεροι οι αριθμοί αποτελούν νέο ρεκόρ για χειμερινή παραολυμπιακή διοργάνωση. Ρεκόρ αποτελεί και ο αριθμός των δημοσιογράφων απ’ όλο τον κόσμο που θα καλύψουν τους αγώνες, αναμένονται περίπου 2000 και από δαύτους. 9 πολύ γεμάτες μέρες συνθέτουν το αγωνιστικό πρόγραμμα των αγώνων, η επίσημη τελετή λήξης των οποίων είναι προγραμματισμένη για τις 21 Μαρτίου.

Δύο λόγια για την ελληνική εκπροσώπηση: Ο γιαννιώτης στρατιωτικός μας Γ. Παπαβασιλείου, στα τριάντα του χρόνια μοιάζει να έχει όλο το αθλητικό μέλλον μπροστά του.Επιδιώκει να επιτύχει τέτοιες επιδόσεις που θα του εξασφαλίσουν δικαιωματικά την συμμετοχή σε όλες τις επόμενες μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις. Λιτή η σχετική με την συμμετοχή του στους αγώνες δήλωση, προαναγγέλει το “ό,τι καλύτερο, το μέλλον είναι μπροστά”. Λαμβάνει μέρος σε δύο αγωνίσματα του αλπικού σκι (γιγαντιαίο σλάλομ και σλάλομ) στην κατηγορία Standing LW6. Η σαρανταεπτάχρονη Βιβή Χριστοδουλοπούλου απ’ την πλευρά της, εκπροσωπεί το μέλλον υπό μια διαφορετική σε σχέση με τον συναθλητή της έννοια. Είναι η πρώτη γυναίκα-αθλήτρια απ’ την χώρα μας που μετέχει σε χειμερινούς παραολυμπιακούς. “Νιώθω ότι ανοίγω τον δρόμο για παραπέρα ανάπτυξη των χειμερινών παραολυμπιακών αθλημάτων στην χώρα μας και για συμμετοχές και άλλων γυναικών στο μέλλον” η δική της δήλωση αιχμής. Η Χριστοδουλοπούλου μετέχει στο γιγαντιαίο σλάλομ του αλπικού σκι στην κατηγορία Standing LW2. Η τελευταία κουβέντα για τον προπονητή. Και τους δύο αθλητές μας προπονεί ο Κωνσταντίνος Ζιντζόβας, στον οποίο πιστώνεται – όπως άπαντες οι γνωρίζοντες ομολογούν – σημαντικό μερίδιο από την αλματώδη εξέλιξή τους τα τελευταία χρόνια.

Αφήσαμε για το τέλος μια σχετικά εκτενή αναφορά στο παραολυμπιακό αλπικό σκι, πιθανότατα το εντυπωσιακότερο των αθλημάτων των χειμερινών παραολυμπιακών. Τα βασικά σχετικά με αυτό στοιχεία μας παρατίθενται από την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή και αυτούσια τα δημοσιοποιούμε: 

ΙΣΤΟΡΙΑ: Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε συστηματική ανάπτυξη του σκι για τα άτομα με αναπηρία, καθώς πολλοί τραυματίες πρώην στρατιώτες, θέλησαν να επιστρέψουν στο άθλημα που αγαπούσαν. Το 1948, δημιουργήθηκαν οι πρώτες σχολές που προσέφεραν μαθήματα για σκιέρ με αναπηρία.

Αγώνες Αλπικού Σκι για αθλητές με αναπηρία λάμβαναν χώρα όπου υπήρχαν χιονισμένα βουνά από τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, οι εν λόγω αγώνες περιορίζονταν σε σκιέρ που μπορούσαν να σταθούν, ή είχαν προβλήματα όρασης. Η εφεύρεση του μόνο-σκι – ένα ειδικό κάθισμα μονταρισμένο πάνω σε μια βάση με προσαρμοσμένο ένα σκι - άνοιξε το άθλημα και σε αθλητές που δε μπορούσαν να σταθούν ή να ισορροπήσουν στα σκι (αθλητές με παραπληγία, πολιομυελίτιδα κ.λ.π). Οι αθλητές που αγωνίζονται με μόνο-σκι ή σιτ-σκι είναι εξοπλισμένοι με αουτρίγγερς (ειδικές πατερίτσες προσαρμοσμένες με δύο πολύ κοντά σκι προσαρμοσμένα στη βάση τους και τα οποία χρησιμοποιούνται για την ισορροπία και την αλλαγή διεύθυνσης). Τα αγωνίσματα του Σλάλομ και του Γιγαντιαίου Σλάλομ εισήχθησαν κατά την πρώτους Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Örnsköldsvik το 1976. Η κατάβαση προστέθηκε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Ίνσμπρουκ, και το Super-G προστέθηκε το 1994 στο Lillehammer. Το Μονο-σκι εντάχθηκε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ναγκάνο το 1998.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ: Στο Παραολυμπιακό αλπικό σκι, οι σκιέρ μπορούν να φθάσουν ταχύτητες άνω των 100 χιλιομέτρων την ώρα, κατεβαίνοντας μια πίστα με διαφορά υψόμετρου που κυμαίνεται από 120 έως 800 μέτρα. Πέραν της μεγάλης κλίσης της πίστας οι αθλητές πρέπει να περάσουν από μια σειρά πύλες στρίβοντας στα κατάλληλα σημεία γεγονός που κάνει ακόμη πιο δύσκολή την κατάβαση.

Στο αλπικό σκι, οι αθλητές κατατάσσονται σε αγωνιστικές κατηγορίες οι οποίες συνοψίζονται σε τρεις βασικές ομάδες: όρθιοι σκιέρ, καθιστοί σκιέρ και σκιέρ με μερική η ολική απώλεια όρασης. Οι αθλητές συναγωνίζονται πάντοτε με αθλητές με ίδια ή παρόμοια αναπηρία. Σκιέρ με μερική ή ολική απώλεια όρασης χρησιμοποιούν τον ίδιο εξοπλισμό όπως αρτιμελείς σκιέρ χρειάζονται όμως την καθοδήγηση ενός βλέποντα οδηγού σκιέρ. Σκιέρ με κινητικές αναπηρίες μπορεί να χρησιμοποιήσουν τον ίδιο εξοπλισμό με αθλητές χωρίς αναπηρία και επιπλέον τεχνητά μέλη (άνω ή κάτω άκρου) και σταθεροποιητές(outriggers), σε αντικατάσταση των μπατόν (σταθεροποιητές είναι ένα είδος δεκανίκι με ένα μικρό σκι στο κάτω μέρος). Αθλητές που αγωνίζονται καθιστοί χρησιμοποιούν ειδικό κάθισμα μονο-σκι/σιτ-σκι.

Τα αγωνίσματα του Αλπικού σκι για τους άνδρες και τις γυναίκες περιλαμβάνουν: την κατάβαση, το σλάλομ, το γιγαντιαίο σλάλομ, το σούπερ G και το συνδυασμένο αγώνισμα. 

Αντί επιλόγου μιά επιπρόσθετη παρατήρηση: Στις λεγόμενες προηγμένες (και αθλητικά) δυτικές χώρες, προβλέπεται ότι ο αριθμός των ανθρώπων που θα παρακολουθήσουν (τηλεοπτικά ή διαδικτυακά) τους 10ους χειμερινούς παραολυμπιακούς, θα αγγίξει – καλά διαβάζετε - το 1.000.000.000. Κάθε σύγκριση με την αναμενόμενη ελληνική εκδήλωση ενδιαφέροντος είναι μάλλον αποκαρδιωτική...

Πηγή: Ελευθεροτυπία