εναλλακτικός τίτλος:
«Πόσες κατηγορίες ΑΜΕΑ μπορεί ένας ειδικός παιδαγωγός να προσβάλλει στη διάρκεια ενός τρίωρου σεμιναρίου; ΠΟΛΛΕΣ»
Πώς γίνεται και κάθε ειδικός παιδαγωγός, ανάλογα με την ειδική εκπαιδευτική ανάγκη με την οποία ασχολείται, να καταφέρει να προσβάλει όλες μα ΟΛΕΣ ! τις υπόλοιπες κατηγορίες ατόμων με αναπηρία; Πηγαίνουμε σε σεμινάριο με την τύφλωση, ο εισηγητής προσβάλλει τους Κωφούς («οι τυφλοί δεν είναι σαν τους κωφούς που δεν θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί σου, ούτε έχουν περιορισμένα ερεθίσματα σαν αυτούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη νοητική τους ανάπτυξη»), πάμε σε σεμινάριο για την κώφωση ο εισηγητής προσβάλλει τα άτομα με εγκεφαλική παράλυση («άλλο είναι από άποψη αισθητικής να βλέπεις ένα άτομο να κάνει νοηματική και άλλο είναι να έχεις απέναντί σου κάποιον που του τρέχουν τα σάλια» με την αντίστοιχη έκφραση αηδίας), πάμε σε σεμινάριο για τις Μαθησιακές Δυσκολίες και οι ειδικοί ευχαριστούν τον Θεό που τα παιδιά τους δεν είναι βάρος στην κοινωνία όπως τα παιδιά με Νοητική Καθυστέρηση, πάμε σε ομιλία για τον αυτισμό και γίνεται αντιδιαστολή των πανέμορφων παιδιών με αυτισμό με τα άτομα με κινητική αναπηρία και παραμορφώσεις...
Και αναρωτιέμαι... ΔΕΝ είναι δυνατόν να μιλήσουμε επιστημονικά για μια κατηγορία ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών χωρίς να θίξουμε ΟΛΕΣ τις άλλες; Είναι αναγκαίο σε κάθε ομιλία να καταλήγουμε σε έναν διαγωνισμό «ποιος είναι ο καλύτερος» ή μάλλον «ο λιγότερο χειρότερος»;
Ιωάννα Αγγέλου
Μπράβο και πάλι μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφή