Από τα τατουάζ στους Παραολυμπιακούς - Η Μαρία Τσάκωνα χαράζει τη δική της διαδρομή

Στο δωδέκατο επεισόδιο του vidcast «Αστικές Κλήσεις», καλεσμένη είναι η Μαρία Τσάκωνα, tattoo artist και αθλήτρια κολύμβησης που έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Η συζήτηση ξεκινά με τη διαδρομή της και τον τρόπο που η τέχνη μπήκε στη ζωή της σχεδόν αυθόρμητα: ένα πρώτο τατουάζ στα δεκαοχτώ, η αγάπη για τη ζωγραφική, τα πρώτα χρόνια μαθητείας σε στούντιο, οι «πειραματισμοί» πάνω σε φίλους και αδέρφια, και τελικά η πορεία μέχρι το Bloody Cherry Tattoo, όπου εργάζεται σήμερα. Μιλά με αμεσότητα για τη σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε artist και πελάτη, για το πώς διαχειρίζεται τα «πρώτα τατουάζ» ανθρώπων που έρχονται με ενθουσιασμό αλλά χωρίς σκέψη και για τη σημασία του να λες «όχι» όταν χρειάζεται. Η Μαρία περιγράφει τη σύγχρονη tattoo κουλτούρα της Θεσσαλονίκης: τη μετάβαση από τα tribal σχέδια στα πιο λεπτοδουλεμένα micro-realism και τη νέα νοοτροπία γύρω από την εικόνα και το σώμα.

Παράλληλα, μιλά για τη δεύτερη μεγάλη της αγάπη, την κολύμβηση, που ξεκίνησε για θεραπευτικούς λόγους και την οδήγησε μέχρι το Τόκιο. Θυμάται το πρώτο της πανελλήνιο μετάλλιο στα επτά, το πρώτο παγκόσμιο στα δέκα και την απίστευτη εμπειρία των Παραολυμπιακών μέσα σε μια Ιαπωνία «πεντακάθαρη, ήρεμη και απόλυτα προσβάσιμη». Η εμπειρία αυτή την έκανε να δει αλλιώς τη σχέση της πόλης με τους ανθρώπους της: πώς ο σχεδιασμός μπορεί να καθορίσει την αίσθηση ελευθερίας στην καθημερινότητα.

Η κουβέντα ακουμπά και σε πιο δύσκολες πτυχές: την προσβασιμότητα στη Θεσσαλονίκη, τις ράμπες που συχνά μένουν κλειστές από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, την έλλειψη προσβάσιμων τουαλετών και μέσων μεταφοράς, αλλά και τις μικρές κινήσεις πολιτών που κάνουν τη διαφορά. «Χαίρομαι όταν βλέπω άγνωστους να υπερασπίζονται τη ράμπα έξω από το σπίτι μου χωρίς να με ξέρουν», λέει χαρακτηριστικά.

Ανάμεσα σε χιούμορ και ρεαλισμό, η Μαρία μοιράζεται ιστορίες από το στούντιο, στιγμές από τη ζωή της και σκέψεις για το πώς η τέχνη και ο αθλητισμός συναντιούνται στην πειθαρχία, στη δημιουργικότητα και στην ανάγκη για αυτοέκφραση. Με φυσικότητα και χιούμορ μιλά για το σώμα όχι ως περιορισμό αλλά ως καμβά δυνατοτήτων για μια ζωή που χαράσσεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, πάνω στο δέρμα.

Οι «Αστικές Κλήσεις» συνεχίζουν έτσι τον διάλογο γύρω από την ταυτότητα της πόλης και των ανθρώπων της, φωτίζοντας αυτή τη φορά τη Θεσσαλονίκη μέσα από τη ματιά μιας δημιουργού που συνδυάζει την τέχνη με τον αθλητισμό και, φυσικά, την αυθεντικότητα.

Πηγή: voria