Ακολουθεί κείμενο της Κίνησης Χειραφέτησης Αναπήρων: "Μηδενική Ανοχή"
«Η Γάζα είχε γίνει η πατρίδα των περισσότερων ακρωτηριασμένων παιδιών στη σύγχρονη ιστορία».
Η φράση αυτή δεν είναι δική μας. Δεν είναι μεταφορά ή σχήμα λόγου. Είναι αποσπασμένη από την έκθεση της Επιτροπής για τα Δικαιώματα των Αναπήρων του ΟΗΕ, η οποία δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 2025.
Ένα επίσημο έγγραφο που, με τεράστια καθυστέρηση, αποτυπώνει αυτό που οι Παλαιστίνιοι ανάπηροι και οι συλλογικότητές τους φωνάζουν εδώ και δεκαετίες: η αναπηρία στη Γάζα δεν είναι παράπλευρη απώλεια. Είναι αποτέλεσμα κατοχής, πολέμου, στρατιωτικής βίας.
Είναι εργαλείο γενοκτονίας.
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, πριν από τις 7 Οκτωβρίου 2023, περίπου το 7% του παλαιστινιακού πληθυσμού ήταν ανάπηροι. Από τότε και μέχρι σήμερα, 33.000 άνθρωποι απέκτησαν σοβαρές βλάβες και το 56% από αυτούς σωματικές βλάβες. 4.800 ακρωτηριασμοί άνω και κάτω άκρων έχουν καταγραφεί, ενώ κάθε μέρα 15 παιδιά αποκτούν μόνιμες βλάβες και 10 παιδιά χάνουν ένα ή και τα δύο τους άκρα. Μόνο στους πρώτους τρεις μήνες της επίθεσης, πάνω από 1.000 παιδιά υπέστησαν ακρωτηριασμό.
Ο ΠΟΥ εκτιμά ότι το 25% των τραυματισμών (22.000) έχουν καταλήξει σε μόνιμες βλάβες. Συνολικά, το 2025 καταγράφονται 115.000 ανάπηρα άτομα στην Παλαιστίνη.
Τα ανάπηρα άτομα δεν μπορούν να διαφύγουν, δεν έχουν πρόσβαση στο νερό, δεν χωρούν στις ουρές για τρόφιμα. Ζουν σε ερείπια, χωρίς καμία πρόσβαση σε βοήθεια, χωρίς ρεύμα, χωρίς φάρμακα, χωρίς καν τις βασικές συνθήκες υγιεινής.
Το 84% των δομών υγείας και 87% των σχολείων έχουν καταστραφεί.
Το μοναδικό ορθοπεδικό εργαστήριο της Γάζας ισοπεδώθηκε. Οι γυναίκες με βλάβες γεννούν σε κουβέρτες, δίχως ιατρική φροντίδα, σε χώρους γεμάτους συντρίμμια. Τα παιδιά με βλάβες δεν πάνε σχολείο.
Αυτή αποτελεί στρατηγική εξόντωσης. Είναι γενοκτονία με αναπηρικό πρόσημο.
Κι όμως, ακόμη και μπροστά σε αυτή τη φρίκη, η διεθνής κοινότητα στέκεται απούσα ή, ακόμα χειρότερα, συνένοχη.
Οι παλαιστινιακές αναπηρικές οργανώσεις έχουν καταγγείλει δημόσια τον τρόπο με τον οποίο η Παγκόσμια Σύνοδος για την Αναπηρία (GDS 2025), που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο στο Βερολίνο, απέκλεισε κάθε παλαιστινιακή φωνή.
Απαγόρευσαν τη λέξη «γενοκτονία», απαγόρευσαν κάθε ονομαστική αναφορά στο Ισραήλ, λογόκριναν τις οργανώσεις από τη Γάζα και εμπόδισαν την παράλληλη εκδήλωση που είχε οργανώσει ο Παλαιστινιακός Αναπηρικός Συνασπισμός.
Σε καμία από τις 23 εγκεκριμένες εκδηλώσεις της συνόδου δεν έγινε αναφορά στην κατάσταση των αναπήρων Παλαιστινίων. Την ίδια στιγμή, δύο εκδηλώσεις αφορούσαν αποκλειστικά τα ανάπηρα άτομα στην Ουκρανία.
Στις 5 Ιουνίου 2025, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ανάπηροι Παλαιστίνιοι ακτιβιστές αξίωσαν να λάβουν τον λόγο. Και κατέθεσαν όλα εκείνα που εσκεμμένα αγνοούνται.
Μέλη της συλλογικότητας Disability Justice for Palestine ανέφεραν ότι η αναπηρία δεν είναι δευτερεύον θέμα, είναι η ίδια η ουσία του εγκλήματος.
Η Milena Ansari, νομικός και ερευνήτρια στο Human Rights Watch, και ο Mohammad Al-Arabi, ανάπηρος ακτιβιστής, παρουσίασαν τα δεδομένα της εξαθλίωσης.
Μίλησαν για τις γυναίκες με βλάβες που μένουν πίσω στους βομβαρδισμούς. Για τα τυφλά και κωφά πρόσωπα που δεν έχουν πρόσβαση στις οδηγίες εκκένωσης. Για τα άτομα σε αναπηρικά αμαξίδια που δεν χωρούν στα καταφύγια. Για τους εσκεμμένους και μαζικούς ακρωτηριασμούς παιδιών από τον στρατό κατοχής. Για εκτελέσεις αμάχων με νοητική βλάβη. Για τα λεγόμενα «μονοπάτια διαφυγής» ως παγίδες θανάτου για ανάπηρα άτομα. Για κατασχέσεις αναπηρικών αμαξιδίων σε όσους επιχειρούσαν να περάσουν τη Ράφα.
Για τον στρατηγικό αποκλεισμό τους από την επιβίωση. Για την αξίωσή τους η Ε.Ε. να τερματίσει την ατιμωρησία της δολοφονικής μηχανής του Ισραήλ.
Οι αφηγήσεις αυτές τελικά δεν ήταν υποκειμενικές.
Επαληθεύονται από τις συνεχείς παραβιάσεις των θεμελιωδών άρθρων της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Αναπήρων (CRPD), την οποία το Ισραήλ έχει υπογράψει και κυρώσει.
Παραβιάζεται το Άρθρο 11, που αφορά στην προστασία των αναπήρων σε καταστάσεις πολέμου και ανθρωπιστικών κρίσεων. Παραβιάζεται το Άρθρο 25 για την υγεία, όταν τα νοσοκομεία ισοπεδώνονται και η αποκατάσταση καθίσταται ανέφικτη. Παραβιάζεται το Άρθρο 28 για το δικαίωμα στο επαρκές βιοτικό επίπεδο, όταν τα ανάπηρα άτομα αποκλείονται από σίτιση, υδροδότηση, στέγαση. Παραβιάζεται το Άρθρο 24 για την εκπαίδευση, όταν χιλιάδες παιδιά με βλάβες μένουν εκτός κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας. Παραβιάζεται το Άρθρο 6 για τις γυναίκες και τα κορίτσια με βλάβες, που εκτίθενται σε έμφυλη βία χωρίς καμία προστασία.Παραβιάζεται το Άρθρο 19 για την ανεξάρτητη διαβίωση, όταν οι κοινότητες διαλύονται και η ελευθερία επιλογής μηδενίζεται.
Κι όμως, η διεθνής αναπηρική κοινότητα σιώπησε.
Όταν δεν βλέπουμε τα ανάπηρα σώματα της Παλαιστίνης, όταν επιλέγουμε να τα αποσιωπούμε, δεν είμαστε απλώς αδιάφοροι.
Είμαστε συνένοχοι.
Δεν υπάρχει αλληλεγγύη όταν αποκλείονται οι ανάπηροι.
Δεν υπάρχει ελευθερία όταν τα σώματα που χρειάζονται στήριξη θεωρούνται βάρος.
Δεν υπάρχει δικαιοσύνη αν δεν αναγνωρίζεται η αναπηρία ως κεντρική συνιστώσα της βίας.
Δεν υπάρχει απελευθέρωση χωρίς την ένταξη των αναπήρων στον αγώνα.
Οι ανάπηροι Παλαιστίνιοι δεν ζητούν οίκτο και ειδική μεταχείριση.
Αξιώνουν δικαιώματα.
Ζητούν ισότητα στην ύπαρξη, στην ορατότητα, στην πολιτική υπόσταση.
Ζητούν να ακουστούν, να ληφθούν υπόψη στον σχεδιασμό, να μην μείνουν αόρατοι.
Ζητούν την αναγνώριση των εγκλημάτων πολέμου που έχουν συντελεστεί εις βάρος τους.
Ζητούν την είσοδο τροφής, φαρμάκων και αναπηρικών βοηθημάτων ζωτικής σημασίας.
Ζητούν να συμπεριληφθούν στις συνομιλίες για την ανασυγκρότηση, για την ειρήνη, για το μέλλον.
Αυτό που συντελείται στη Γάζα δεν είναι ανθρωπιστική κρίση. Είναι συστηματική εξόντωση. Είναι γενοκτονία. Και τα ανάπηρα σώματα είναι στο κέντρο αυτής της γενοκτονίας.
Αν δεν το αναγνωρίσουμε, αποτελεί άλλη μια εκδοχή της εξιδανικευμένης κανονικότητας που παράγει μισαναπηρισμό.
Καλούμε τη διεθνή κοινότητα, τις συλλογικότητες, τα κινήματα, κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται για δικαιοσύνη και ελευθερία, να σταθεί στο πλευρό των συναναπήρων μας στη Γάζα. Να σταθεί εκεί όπου το φερόμενο ως διεθνές αναπηρικό κίνημα ήταν κατώτερο των περιστάσεων. Να απαιτήσει όσα οι θεσμοί αρνούνται να κατονομάσουν. Να μην αφήσει καμία και κανέναν πίσω.
Η αποσιώπηση, λοιπόν, αποτελεί ξεκάθαρη συνενοχή. Και αυτό το βάρος, εμείς οι ανάπηρες/οι ακτιβιστές ΔΕΝ το αντέχουμε.
Δεν υπάρχει αναπηρική δικαιοσύνη δίχως ελεύθερη Παλαιστίνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου