Ως εκπαιδευτικός με αυτισμό, διαπίστωσα ότι το πάθος μου για τη δομημένη μάθηση, η ικανότητά μου να εστιάζω υπερβολικά σε θέματα και η αγάπη μου να δημιουργώ δεσμούς με τους μαθητές ήταν τα δυνατά μου σημεία, αλλά και ο πιο γρήγορος δρόμος προς την επαγγελματική εξουθένωση. Τα σχέδια μαθήματός μου και τα Εξατομικευμένα Εκπαιδευτικά Προγράμματα (IEP) έμοιαζαν με μυθιστορήματα, αγωνιούσα για τις ανείπωτες κοινωνικές δυναμικές στις συναντήσεις και συχνά εργαζόμουν μέχρι να εξουθενωθώ, χωρίς να αγγίζω ποτέ το μεσημεριανό μου γεύμα μέχρι να γυρίσω σπίτι. Νόμιζα ότι η εξάντληση ήταν μέρος της δουλειάς μέχρι που συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να βοηθήσω τους μαθητές μου αν δεν βοηθούσα και τον εαυτό μου.
Από τότε που ξεκίνησα την καριέρα μου ως εκπαιδευτικός, έχω μάθει να χρησιμοποιώ τρεις στρατηγικές που με βοηθούν να φροντίζω τον εαυτό μου ως εκπαιδευτικός με αυτισμό. Ενώ ελπίζω ότι οι νευροδιαφορετικοί συνάδελφοί μου θα βρουν αυτές τις στρατηγικές ιδιαίτερα χρήσιμες, νομίζω ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να ωφεληθούν.
1. Αναγνωρίστε τα Αισθητηριακά σας Όρια
Οι τάξεις είναι ένα αισθητηριακό ναρκοπέδιο: μαθητές μιλούν με όλα τα διαφορετικά επίπεδα έντασης φωνής, καρέκλες σέρνονται, στυλό κλικάρουν, βιβλία πέφτουν, ξαφνικές ανακοινώσεις ηχούν και ας μην ξεχνάμε το υψίσυχνο βουητό των λαμπτήρων φθορισμού.
Στην αρχή, προσπαθούσα να αντέξω μέχρι που κατέρρεα. Τα κατάφερνα όλη τη μέρα, αλλά μόλις γύριζα σπίτι, μου έπαιρνε ώρες, μερικές φορές όλο το βράδυ, για να συνέλθω. Τώρα, προσπαθώ προληπτικά να προσαρμοστώ στο περιβάλλον μου.
Για να περιορίσω τις αισθητηριακές εισροές, φοράω ωτοασπίδες που μειώνουν τον θόρυβο όλη την ημέρα. Βρίσκω έναν ήσυχο χώρο για να χαλαρώνω κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος, συχνά φορώντας ηχομονωτικά ακουστικά. Προσπαθώ όσο καλύτερα μπορώ να μην απορροφώμαι σε μια εργασία και να αφιερώνω χρόνο για φαγητό. Προσφέρομαι επίσης να επιβλέψω την «αίθουσα ησυχίας/ διαλείμματος» κατά τη διάρκεια σχολικών συγκεντρώσεων, υποστηρίζοντας μαθητές με αισθητηριακές ευαισθησίες, ενώ παράλληλα επιτρέπω στον εαυτό μου να αποφύγει ένα πιθανό κλείσιμο μετά τη δουλειά επειδή η κατάσταση είναι υπερδιεγερτική.
2. Μάθετε να αποκαλύπτετε τον εαυτό σας
Καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, καταπίεζα τα αυτιστικά μου χαρακτηριστικά για να ενταχθώ στις νευροτυπικές προσδοκίες. Αυτό με εξάντλησε περισσότερο από οποιοδήποτε φόρτο εργασίας. Σιγά σιγά, έδωσα στον εαυτό μου την άδεια να είμαι ο αυθεντικός μου εαυτός.
Τώρα διεγείρω (επαναλαμβανόμενες κινήσεις που χρησιμοποιούνταν για να αυτο-ηρεμώ) ανοιχτά. Χρησιμοποιώ ένα φορητό fidget. Μπορεί επίσης να με δει κανείς να χτυπάω τα δάχτυλά μου καθώς περπατάω στο διάδρομο ή να χτυπάω τα δάχτυλά μου στα πόδια μου. Αυτό όχι μόνο με βοηθάει, αλλά βοηθά και τους μαθητές να αισθάνονται πιο άνετα να διεγείρονται μπροστά στους συνομηλίκους τους.
Τώρα βρίσκω τρόπους να αντικαταστήσω την οπτική επαφή με εναλλακτικές λύσεις. Μετά από χρόνια που επιβαλλόμουν την οπτική επαφή που με άφηνε αποσπασμένη και εξαντλημένη, επέτρεψα στον εαυτό μου να ασχοληθεί διαφορετικά. Τώρα, δεν αναγκάζω τον εαυτό μου να κάνει οπτική επαφή. Κοιτάζω αλλού όταν μιλάω, όπως τις σημειώσεις ή τις διαφάνειές μου, ή στο πλάι του προσώπου κάποιου, ή κάθομαι με κάποιον δίπλα-δίπλα.
Η εξάλειψη της άμεσης πίεσης της οπτικής επαφής έχει ωφελήσει και τους μαθητές. Για παράδειγμα, όταν συμμετέχω σε επανορθωτικές συζητήσεις, επιλέγω να κάθομαι δίπλα-δίπλα με τον μαθητή αντί να κάθομαι ακριβώς απέναντί του. Αυτή η απλή αλλαγή έχει βοηθήσει στη μείωση του άγχους, έχει βελτιώσει τις ακουστικές δεξιότητες όλων και έχει επιτρέψει στις συζητήσεις να κυλούν πιο οργανικά. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των παρουσιάσεων, έχω καθησυχάσει τους μαθητές ότι η μη οπτική επαφή είναι εντάξει, κάτι που έχει προσθέσει ένα επίπεδο ασφάλειας και άνεσης για τους μαθητές.
Όταν είμαι μπερδεμένη, χρειάζομαι διευκρινίσεις ή αναρωτιέμαι για το τι είπε κάποιος ή για μια κοινωνική δυναμική που μπορεί να μου διέφυγε, τώρα αναζητώ υποστήριξη από έμπιστους μέντορες ή συνομηλίκους. Ενώ δεν είναι πάντα εύκολο να ζητήσω βοήθεια, ειδικά στη δουλειά, έχω μάθει τη σημασία της ηγεσίας με διαφάνεια και ευαλωτότητα, αποτελώντας πρότυπο συναισθηματικής νοημοσύνης και αυτογνωσίας για τους μαθητές μου. Η συζήτηση με ένα έμπιστο άτομο με βοηθά επίσης να νιώθω λιγότερο παρεξηγημένος, κάτι που νιώθουν πολλά άτομα με αυτισμό επειδή επικοινωνούμε διαφορετικά από τους νευροτυπικούς συνομηλίκους μας.
Κάθε μία από αυτές τις ενέργειες έχει βοηθήσει στη μείωση του γνωστικού μου φορτίου, αφήνοντάς με ελεύθερη να βάλω την ενέργειά μου στη διδασκαλία. Βοηθούν επίσης στην εξάλειψη του στίγματος γύρω από την ανάγκη για βοήθεια, καθοδήγηση ή μια κοινότητα για τους μαθητές και τους συνομηλίκους μου, αμφισβητώντας νευροτυπικές συμπεριφορές μέσα στην τάξη και στην ευρύτερη σχολική κοινότητα.
3. Μοιραστείτε την εμπειρία σας με τους μαθητές
Είμαι ανοιχτή με τους μαθητές μου σχετικά με τις ανάγκες και τις προσαρμογές μου και τους διδάσκω να υπερασπίζονται και οι ίδιοι τον εαυτό τους. Συζητάμε για το πώς να εντοπίζουν τις ανάγκες τους και εξερευνούμε διαφορετικά εργαλεία και στρατηγικές. Μαθαίνουμε επίσης πώς η ενασχόληση με ειδικά ενδιαφέροντα μπορεί να βοηθήσει στην αυτορρύθμιση, ώστε να αποτραπεί η επαγγελματική εξουθένωση. Οι μαθητές εξασκούνται στη χρήση εργαλείων, όπως ένα χρονόμετρο ή ένα παιχνίδι/αντικείμενο fidget, για ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο και στη συνέχεια αξιολογούμε και αναλογιζόμαστε πώς πήγε. Οι μαθητές είναι πιο ειλικρινείς μαζί μου και πρόθυμοι να φανούν ευάλωτοι σχετικά με το αν το εργαλείο ή η στρατηγική λειτουργεί, επειδή βλέπουν ότι κι εγώ χρησιμοποιώ αντίστοιχες τεχνικές για να με βοηθήσουν.
Μόλις οι μαθητές έχουν στρατηγικές που είναι αποτελεσματικές για αυτούς, εξασκούμαστε στο πώς να μοιραζόμαστε τις ανάγκες τους με άλλους. Κάνουμε συζητήσεις και σενάρια με παιχνίδια ρόλων όπου οι μαθητές μπορεί να χρειαστεί να υποστηρίξουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους τόσο απέναντι σε συνομηλίκους όσο και ενήλικες. Συζητάμε για ορισμένες από τις προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίσουν, όπως ένας συνομήλικός τους που τους κοροϊδεύει επειδή χρησιμοποιούν ένα αισθητηριακό εργαλείο ή ένας δάσκαλος που απορρίπτει το αίτημά τους για προσαρμογή ή προτιμώμενη στρατηγική. Συζητάμε επίσης για την αναδιατύπωση των εμποδίων ως ευκαιρίες επίλυσης προβλημάτων. Ο εξοπλισμός των μαθητών με δεξιότητες αυτο-υποστήριξης τους δίνει τη δυνατότητα να αναλάβουν την ευθύνη της μάθησής τους και τους βοηθά να προετοιμαστούν για προκλήσεις εκτός του σχολικού περιβάλλοντος.
Όταν αναγνωρίζουμε και φροντίζουμε τις ανάγκες μας ως εκπαιδευτικοί, γινόμαστε οι δάσκαλοι που πραγματικά χρειάζονται οι μαθητές μας. Αυτή είναι η σιωπηλή εξέγερση της αειφόρου διδασκαλίας. Η επανάσταση βρίσκεται στους χώρους που τολμούμε να διεκδικήσουμε, όπου ο αυθεντικός μας εαυτός δεν επιτρέπεται ή γίνεται ανεκτός απλώς, αλλά είναι απαραίτητος.
Απόδοση του άρθρου Taking Care of Yourself as an Autistic Educator
Ευλαμπία Αγγέλου
Διερμηνέας Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας
Ανεξάρτητη Ερευνήτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου