Δώρα!

«Πάρτε όποιο παιχνίδι θέλετε» ήταν η παρότρυνση της γιαγιάς. Και πήραν. Ο μικρός ένα εντυπωσιακό τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι. Και ο μεγάλος - που φέτος πάει πια γυμνάσιο – ένα απλό λεωφορείο και ένα τρενάκι. Τα παίζει συνέχεια από την ώρα που τα πήρε. Και χαμογελάει ευτυχισμένος σαν να πήρε το πιο μεγάλο δώρο του κόσμου. Και μάλλον το πήρε. Γιατί φέτος αυτά τα δύο απλά οχήματα ήταν για εκείνον το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου.

Βλέποντάς τον στον καναπέ, θυμήθηκα το απόσπασμα από το βιβλίο του Ζαν – Λουί Φουρνιέ «Πού πάμε, μπαμπά;» όπου γράφει για τα δύο του αγόρια με νοητική καθυστέρηση:

Έρχονται Χριστούγεννα, πήγα σε ένα κατάστημα με παιχνίδια. Ένας πωλητής θέλει ντε και καλά να με εξυπηρετήσει, κι ας μην το το ζητάω.

«Είναι για παιδιά τι ηλικίας;»

Απάντησα χωρίς να το σκεφτώ. Ο Ματιέ είναι έντεκα και ο Τομά εννιά.

Για τον Ματιέ ο πωλητής μού πρότεινε επιστημονικά παιχνίδια. Θυμάμαι ένα κουτί με όλα τα απαιτούμενα για να κατασκευάσει κανείς μόνος του έναν δέκτη ραδιοφώνου, είχε μέσα ένα κολλητήρι και πολλά ηλεκτρικά καλώδια. Και για τον Τομά, ένα παζλ με τον χάρτη της Γαλλίας, με όλους τους νομούς και τα ονόματα των πόλεων. Για μια στιγμή φαντάστηκα ένα ραδιόφωνο που θα είχε σκαρώσει ο Ματιέ κι έναν χάρτη της Γαλλίας που θα είχε φτιάξει ο Τομά, με το Στρασβούργο στις ακτές της Μεσογείου, τη Βρέστη στην Ωβέρνη και τη Μασσαλία στις Αρδέννες.

Ο πωλητής μού πρότεινε και τον Μικρό Χημικό, που δίνει τη δυνατότητα για πειράματα στο σπίτι, με πολύχρωμες φλόγες και εκρήξεις. Γιατί όχι κι έναν Μικρό Καμικάζι, ζωσμένο στη μέση με εκρηκτικά, που θα έλυνε μια και καλή το πρόβλημα…

Άκουσα υπομονετικά τις εξηγήσεις του πωλητή, τον ευχαρίστησα, και μετά κατέληξα : πήρα, όπως κάθε χρόνο, ένα κουτί με κύβους για τον Ματιέ και αυτοκινητάκια για τον Τομά. Ο πωλητής δεν κατάλαβε, τα τύλιξε για δώρο χωρίς να κάνει κανένα άλλο σχόλιο. Ύστερα με κοίταξε να φεύγω με τα δύο πακέτα μου. Βγαίνοντας, τον είδα να κάνει μια χειρονομία προς έναν συνάδελφό του, χτυπούσε με το ένα δάχτυλο το μέτωπό του σαν να έλεγε: «Δεν είναι στα καλά του…»

Τρενάκι και λεωφορείο επομένως φέτος!

Γιατί κάθε δώρο πρέπει να είναι το «σωστό» για όποιον το παίρνει: να ταιριάζει στις επιθυμίες και τα όνειρά του. Όχι στην ηλικία του και το φύλο του!

Ιωάννα Αγγέλου

Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)

Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)

MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση