Λίγο πριν από τις 10 το πρωί της Τετάρτης, 17 παιδιά της Β΄ Δημοτικού του 70ού Σχολείου Αθηνών και 9 παιδιά του 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Αθηνών (ΕΛΕΠΑΠ) συναντήθηκαν στην είσοδο της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Στην αίθουσα προβολών κάθισαν ξεχωριστά: Xώρος για τα αμαξίδια υπήρχε περίπου στη μέση της πλατείας ενώ οι υπόλοιποι μαθητές βολεύτηκαν στις μπροστινές σειρές.
Τα 26 παιδιά βρέθηκαν εκεί χθες στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος «Συμπερίληψη στην τάξη και στην πράξη», μια πρωτοβουλία του Athens Children’s Film Festival, αποτέλεσμα συνεργασίας με τους συμβούλους προσβασιμότητας και συμπερίληψης liminal και TheHappyAct, που πραγματοποιείται με τη δωρεά του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση και φιλοξενείται στην Ταινιοθήκη.
Κατά τη διάρκεια των προβολών ταινιών μικρού μήκους, που συνολικά διήρκεσαν περίπου μία ώρα, όλα τα παιδιά έμειναν εντυπωσιακά ήσυχα καθώς παρακολουθούσαν ιστορίες για μια κατσαριδούλα και μια πασχαλίτσα που έψαχναν την οικογένειά τους στο κέντρο της Αθήνας, δύο βαλίτσες που ερωτεύτηκαν στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και έναν πιγκουίνο που δεν μπορούσε να κολυμπήσει, αλλά κατάφερε να πετάξει.
Οταν οι προβολές των ελληνικών και ξένων ταινιών ολοκληρώθηκαν, η συμπερίληψη έγινε πράξη. Μαζεύτηκαν όλα τα παιδιά στη σκηνή και με τη βοήθεια των συμβούλων συμμετείχαν σε παιχνίδια βασισμένα στις ταινίες. «Πόσοι από εσάς έχετε ταξιδέψει;» ρωτούσε μια σύμβουλος, και όσοι απαντούσαν θετικά μαζεύονταν στο κέντρο, λέγοντας τους προορισμούς που έχουν επισκεφθεί. «Τι κάνεις όταν φοβάσαι το σκοτάδι;» ρωτούσε. Οταν κάποιος μιλούσε, οι υπόλοιποι άκουγαν. Σε εκείνη τη σκηνή, ήταν όλοι ίσοι.
«Προσπαθούμε να κάνουμε πολλά τέτοια προγράμματα, το πρόβλημά μας είναι πως σε πολλά μέρη δεν υπάρχει προσβασιμότητα», επισημαίνει στην «Κ» η Ελένη Βολικάκη, εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής. «Κυνηγάμε πολύ την επαφή με τα άλλα σχολεία – είναι σημαντικό αυτό το πρόγραμμα για την ένταξη και την ενσωμάτωση αλλά και για τα οφέλη της μουσικής, του κινηματογράφου, της ενεργοποίησης των αισθήσεων», συμπληρώνει.
Η Ανδριάνα Χατζοπούλου, δασκάλα στο 70ό Δημοτικό, σημειώνει πως πριν από λίγες ημέρες, οι μαθητές είχαν συμμετάσχει σε ένα προπαρασκευαστικό εργαστήριο – «προκειμένου να είναι εξοικειωμένα με τα παιδιά με αναπηρίες», εξηγεί. «Το σημαντικό είναι να μπορούμε να μπούμε στα παπούτσια του άλλου». Τους έδεσαν τα χέρια και είπαν «προσπαθήστε να γράψετε», έδεσαν τα πόδια τους και προσπάθησαν να περπατήσουν. «Είναι σημαντικό όλα τα παιδιά να μαθαίνουν τα δικαιώματά τους αλλά και τις υποχρεώσεις τους, το να σεβόμαστε τους συνανθρώπους μας και να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα είναι μέσα στις υποχρεώσεις αυτές», τονίζει.
«Είναι πολύ γόνιμο έδαφος για να δημιουργηθεί στα παιδιά η απαραίτητη περιέργεια, οι ερωτήσεις που θα προκύψουν από σήμερα είναι το σημαντικό – σκοπός είναι να γνωριστούμε μεταξύ μας», υπογραμμίζει στην «Κ» η Μαρία Θρασυβουλίδη, υπεύθυνη υπηρεσιών προσβασιμότητας της liminal.
«Αισθητηριακά φιλικές»
Μέσω της συγκεκριμένης δράσης, όλοι μαθαίνουν από όλους, αναφέρει η Κάτια Παπασπηλιοπούλου, υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Οργανισμού Παιδικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου ΑΜΚΕ. «Γίνεται ζύμωση, είναι πολύπλευρη συνάντηση, στο φεστιβάλ εξαρχής προσπαθούμε να δουλεύουμε συμπεριληπτικά, όλες οι προβολές είναι αισθητηριακά φιλικές», προσθέτει.
«Στηρίζουμε το πρόγραμμα ευελπιστώντας ότι θα συμβάλει στην εκπαίδευση, ευαισθητοποίηση και ενημέρωση μαθητών και εκπαιδευτικών σε θέματα αναπηρίας και προσβασιμότητας, συνδράμοντας παράλληλα στην καλλιέργεια κουλτούρας συμπερίληψης, αλληλοσεβασμού και κοινωνικής ευαισθησίας και ενσυναίσθησης», δηλώνει στην «Κ» η Εύα Λιανού, γενική διευθύντρια του Κοινωφελούς Ιδρύματος Λάτση. Και κάπως έτσι, σιγά σιγά, μπορεί η κοινωνία να αλλάξει.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου