"Δεν είναι δική μου δουλειά!" (Το ακουστικό)

El Deafo by Cece Bell

Πότε οι εκπαιδευτικοί σταματήσαμε να βοηθάμε τα παιδιά μας; Τι είναι αυτό που μας κάνει να λέμε σε ένα 5χρονο που του βγήκε το ακουστικό ότι δεν είναι δική μας δουλειά να το βάλουμε;

Την πρώτη κιόλας μέρα στο σχολείο η Κ. δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει τίποτα από όσα έγιναν στο νηπιαγωγείο. Χωρίς ακουστικό είναι σχεδόν αδύνατο να ακούσει καθαρά την ανθρώπινη ομιλία. Ένα μικροσκοπικό πλασματάκι που πήγε με ενθουσιασμό το πρωί στο σχολείο και γύρισε απογοητευμένο. Γιατί; Πότε γίναμε τόσο σκληροί οι εκπαιδευτικοί; Θα αφήναμε ποτέ μαθητή μας που έπεσε από το αναπηρικό του αμαξίδιο στο πάτωμα; Θα γυρνούσαμε να πούμε «Δεν μπορώ να σε σηκώσω, δεν είναι η δουλειά μου αυτή»; Θα τολμούσαμε να πούμε στη μαμά του ότι έχουμε 20 παιδιά και δεν μπορούμε ασχοληθούμε με το δικό της; Πώς έχουμε το θράσος και το λέμε στη μαμά ενός παιδιού με βαρηκοΐα; Και ποια είναι σε τελική ανάλυση η δουλειά μας αν δεν είναι η ασφάλεια και η ευτυχία των παιδιών μας;

Το ακουστικό δεν είναι ένα προαιρετικό αξεσουάρ. Το χρειάζονται τα παιδιά μας για να παρακολουθούν το μάθημα, να συμμετέχουν στο παιχνίδι, να επικοινωνούν τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις σκέψεις τους. Και εμείς δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τους στερούμε την πρόσβαση στον κόσμο γύρω τους και στη γλώσσα.

Ιωάννα Αγγέλου

Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)

Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)

MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση