Η επιτροπή δεοντολογίας των υγειονομικών αρχών στην περιοχή Marche της Ιταλίας ενέκρινε, για πρώτη φορά στη χώρα, την υποβοηθούμενη αυτοκτονία ενός τετραπληγικού ασθενούς.
Η υπόθεση αφορά έναν τετραπληγικό άνδρα που είναι καθηλωμένος σε κρεβάτι τα τελευταία 11 χρόνια, παράλυτος από τους ώμους και κάτω μετά από ένα τροχαίο ατύχημα.
«Νιώθω πιο ανάλαφρος», δήλωσε ο άνδρας, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ένωσης Luca Coscioni που βοηθά τον «Μάριο» (σ.σ όχι το πραγματικό του όνομα). «Απελευθερώθηκα από την ένταση όλων αυτών των ετών. Είμαι κουρασμένος και θέλω να είμαι ελεύθερος να επιλέξω να τελειώσω τη ζωή μου. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν είμαι πάρα πολύ άσχημα, καταδικάζοντάς με σε μια ζωή μαρτυρίου».
Το αίτημα για υποβοηθούμενη αυτοκτονία είχε υποβληθεί τον Αύγουστο του 2020. Αρχικά όμως είχε απορριφθεί.
«Ο καθένας θα έπρεπε να μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες του, αφήνοντας στην άκρη την ιδεολογία, την υποκρισία και την αδιαφορία, γιατί διακυβεύονται οι ζωές άρρωστων ανθρώπων». Ο «Μάριο» είναι ο πρώτο άνθρωπος που λαμβάνει την έγκριση υποβοηθούμενης αυτοκτονίας, μετά την κίνηση του Συνταγματικού Δικαστηρίου του 2019, που είχε ζητήσει από την Βουλή να γεφυρώσει τα κενά που υπήρχαν στη νομοθεσία σχετικά με τις προβλεπόμενες συνθήκες τερματισμού μιας ζωής.
Η κίνηση του Δικαστηρίου είχε γίνει στον απόηχο μιας άλλης υπόθεσης, ενός τυφλού, παραπληγικού άνδρα που είχε προβεί τελικά σε υποβοηθούμενη αυτοκτονία στην Ελβετία, το 2017.
Πλέον, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία δεν τιμωρείται εάν πληρούνται οι κάτωθι προϋποθέσεις:
-ο ασθενής «διατηρείται στη ζωή με συστήματα/θεραπείες διατήρησης της ζωής»
-ο ασθενής υποφέρει από μη αναστρέψιμη κατάσταση, πηγή σωματικής ή ψυχολογικής ταλαιπωρίας που θεωρεί ανυπόφορη
-ο ασθενής είναι πλήρως ικανός να λαμβάνει ελεύθερες και τεκμηριωμένες αποφάσεις.
Ο άνδρας είχε καταθέσει αίτηση στο Δικαστήριο της Ανκόνα, η οποία αρχικά, τον περασμένο Μάρτιο, είχε συμφωνήσει με την ASL. Δηλαδή, ενώ αναγνώριζε πως ο ασθενής είχε τα προαπαιτούμενα από το Συνταγματικό Δικαστήριο, δεν ήταν δυνατό για το Δικαστήριο να επιτρέψει σε επαγγελματίες υγείας να εγγυηθούν το δικαίωμα στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Ο Μάριο άσκησε έφεση και τον Ιούνιο το Δικαστήριο της Ανκόνα ανέτρεψε την προηγούμενη απόφαση.
Τώρα η επιτροπή δεοντολογίας, ένα ανεξάρτητο όργανο που αποτελείται από γιατρούς και ψυχολόγους υπεύθυνους για τη διασφάλιση της προστασίας των δικαιωμάτων των ασθενών, αποφάσισε ότι ο άνδρας πληροί τις προϋποθέσεις που θέτει το Συνταγματικό Δικαστήριο για πρόσβαση σε υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Απομένει να προσδιοριστούν οι μέθοδοι εφαρμογής.
Το Συνταγματικό Δικαστήριο έχει αποφασίσει ότι, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία δεν τιμωρείται και ότι η πρακτική της υποβοήθησης της αυτοκτονίας δεν συγκρίνεται με την υποκίνηση σε αυτοκτονία (που είναι αντίθετα με το άρθρο 580 του ποινικού κώδικα).
Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία δεν είναι το ίδιο με την ευθανασία: στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία, στην πραγματικότητα, η ουσία που χρειάζεται για να αυτοκτονήσει κάποιος λαμβάνεται ανεξάρτητα από τον άρρωστο. Στην ευθανασία, από την άλλη, ο γιατρός παίζει θεμελιώδη ρόλο: στην ενεργητική ευθανασία χορηγεί το φάρμακο, στην παθητική αναστέλλει τις θεραπείες ή απενεργοποιεί τα μηχανήματα που κρατούν το άτομο στη ζωή.
Η ενεργητική ευθανασία, βρίσκεται στη βάση της πρότασης για δημοψήφισμα για το οποίο κατατέθηκαν περισσότερες από ένα εκατομμύριο υπογραφές στο Ακυρωτικό Δικαστήριο τον Οκτώβριο και η οποία, εάν επιτραπεί.
Το δημοψήφισμα προτείνει την κατάργηση μέρους του άρθρου 579 του ποινικού κώδικα, που τιμωρεί τη υποβοηθούμενη στην αυτοκτονία. Με αυτόν τον τρόπο θα επιτραπεί η ενεργητική ευθανασία (όταν ο γιατρός χορηγεί την ουσία που είναι απαραίτητη), πρακτική επί τους παρόντος παράνομη στην Ιταλία.
Με πληροφορίες του Italia24
Πηγή: LIFO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου