Τα πρότυπα των παιδιών διαφέρουν: μπορεί να θαυμάζουν κάποιον γονέα, συγγενή, δάσκαλο, έναν παλιό φίλο, ακόμα και ένα δημόσιο πρόσωπο.
Οταν τα παιδιά έχουν είδωλο μια διασημότητα που μετά από ένα διάστημα πεθαίνει, ίσως ακολουθήσει μια πληθώρα συναισθημάτων, καθώς αντιμετωπίζουν θρήνο και σύγχυση για κάποιον που δεν γνώριζαν προσωπικά. Αυτή ήταν και η περίπτωση με τον θάνατο του σταρ του NBA, Κόμπι Μπράιαντ. Κι ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που τόνισαν τις πολύπλοκες πτυχές του χαρακτήρα του, λίγες ώρες μετά την είδηση του θανάτου, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι επρόκειτο για έναν ήρωα και πρότυπο για πολλούς νέους, από παιδιά με τα οποία συνεργάστηκε από κοντά, μέχρι αυτά που τον θαύμαζαν από απόσταση.
Τι θα πρέπει όμως να πούμε στα παιδιά μας, όταν «χάνουν» τον ήρωά τους; Οι ειδικοί απαντούν:
«Αφήστε τα να έρθουν σε εσάς». «Είναι εντάξει να έρθουν τα παιδιά σε εσάς και να σας πληροφορήσουν πρώτα για τον θάνατο της αγαπημένης τους διασημότητας. Να είστε ανοιχτοί όταν νιώθουν έτοιμα να το συζητήσουν. Αντιθέτως, αν δεν σας μιλήσουν, μπορείτε εσείς να ξεκινήσετε την κουβέντα, να ξεκαθαρίσετε ότι είστε εκεί και μπορείτε να βοηθήσετε να το διαχειριστούν», συμβουλεύει η δρ Τάμι Λιούις Γουίλμπορν.
«Αξιολογείστε τα συναισθήματά τους». «Μετά τον θάνατο του Κόμπι Μπράιαντ, στην ιδιωτική πρακτική μου, είχα πελάτες με ανάμεικτα συναισθήματα. Κάποιοι ήταν πολύ στεναχωρημένοι, άλλοι δεν γνώριζαν γιατί αισθάνονταν τόση λύπη για κάποιον που έχουν δει μόνο στην τηλεόραση. Επιτρέψτε στα παιδιά να αισθάνονται χαρά. Είναι εντάξει να πενθείτε τη μια στιγμή και λίγες ώρες μετά να παρακολουθήσετε κάτι αστείο στην τηλεόραση και να γελάτε γι’αυτό»
«Αναγνωρίστε ότι δεν είναι μια γραμμική διαδικασία». «Είναι σημαντικό για τους γονείς να είναι υπομονετικοί, διαθέσιμοι και έτοιμοι να αξιολογήσουν. Τα στάδια του θρήνου δεν έχουν μια συγκεκριμένη γραμμή, εκείνη που πολλοί ίσως περίμεναν. Οσον αφορά το θάνατο του Κόμπι από πτώση ελικόπτερου, τα παιδιά μπορεί να φοβούνται τα ατυχήματα ή να αισθάνονται θυμό για τον τρόπο που πέθανε. Το τελευταίο πράγμα που ο καθένας, έφηβος ή ενήλικας θέλει να ακούσει όταν ζει τέτοια συναισθήματα είναι: ”Δεν πρέπει ή πρέπει να αισθάνεσαι έτσι”»
«Να χρησιμοποιείτε την κατάλληλη γλώσσα». «Τα μικρά παιδιά, είτε μιλούν για τον αγαπημένο τους μπασκετμπολίστα ή τον αγαπημένο τους θείο, χρειάζεται να καταλάβουν τη «μονιμότητα» του θανάτου. Οπότε η χρήση λέξεων όπως ”θάνατος, πέθανε, νεκρός” ενώ μπορεί να είναι σκληρές, είναι περισσότερο κατάλληλες να χρησιμοποιηθούν από εκφράσεις όπως ”χαμός”, ”πήγε στον παράδεισο” ή ”κοιμήθηκε για πάντα”».
«Ενθαρρύνετε έναν φόρο τιμής». «Τα μικρότερα παιδιά ίσως θέλουν να ζωγραφίσουν ή να κάνουν κολάζ με φωτογραφίες για να τιμήσουν την αγαπημένη τους διασημότητα. Οι έφηβοι ίσως φορέσουν ένα καπέλο ή μπλούζα με την φωτογραφία ή τον αριθμό του παίκτη. Αν είναι μουσικός, θα ακούσουν για ώρα ή μέρες τη μουσική του»
«Παρακολουθήστε τα παιδιά, να είστε κοντά τους». «Ο θρήνος είναι μια διαδικασία. Είναι σημαντικό να δίνουμε στα παιδιά το χώρο να τον περνούν με τον δικό τους τρόπο, με την παρακολούθηση των γονέων, για όσο χρόνο χρειαστεί»
Πηγή: HuffPost US via HuffingtonPostGR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου