Ζωίτσα ή Μορβίτσα ή Ζελεδάκι: μία από τις μασκότ του ΚΕΑ

Γνωρίζετε τις μασκότ μας; Όχι; Χάνετε! Να σας συστήσουμε πρώτη τη Ζωίτσα ή Μορβίτσα ή Ζελεδάκι. Ναι, όσοι έχετε σκυλιά θα έχετε αναγνωρίσει στo δεύτερο ονοματάκι της μία από τις πιο θανατηφόρες ασθένειες των κουταβιών και την πιο συχνή αιτία νευρολογικών προβλημάτων σε σκύλο. Έχετε δίκιο. Γιατί η Ζωίτσα μας χτυπήθηκε σαν κουταβάκι από μόρβα.

Στην αρχή, η επιβίωσή της έμοιαζε αδύνατη, αλλά η μικρή, σε πείσμα όλων των προγνωστικών και με συμμάχους τον υπέροχο γιατρό της κ. Μηνασιάν και την Θέτιδα που έχει αναλάβει την φιλοξενία και την καθημερινή της φροντίδα, τα κατάφερε μέχρι τώρα και σήμερα γίνεται 8 μηνών. 

Η Ζωίτσα μας είναι μια μαύρη, αδύνατη κουκλίτσα με υπέροχα μάτια, τεράστια θέληση για ζωή και πολλές ιδέες για “εξυπνάδες”. Πανέξυπνη, λιχούδα, τρυφερή χαδιάρα και λίγο καβγατζού. Α, και με σοβαρή κινητική αναπηρία. Λόγω της μόρβας έχει πολύ έντονους σπασμούς στα δύο δεξιά ποδαράκια της (μπροστά και πίσω), κάτι που δεν της επιτρέπει να σηκώνεται μόνη της εύκολα και την εμποδίζει πάρα πολύ στο περπάτημά της. Κάποιες μέρες απλά σέρνεται για να μετακινηθεί, ενώ στις καλές της αλωνίζει στην αυλή και μυρίζει χορταράκια ή μασουλάει ξυλαράκια, περπατώντας με τρομερή αστάθεια και πέφτοντας κάθε 3-4 βήματα. Η μικρή όμως δεν πτοείται. Σηκώνεται και συνεχίζει. Και αν δεν τα καταφέρει; Ε, όλο και κάποιο φιλαράκι θα περάσει για να παίξουν μαζί ή κάποιο παιχνιδάκι θα βρεθεί εκεί δίπλα για να περάσει την ώρα της μέχρι να ξαναβρεί τις δυνάμεις της και να προσπαθήσει και πάλι να σηκωθεί. Το σημαντικό είναι ότι είναι ευτυχισμένη και προστατευμένη. Και όσο έχει ποιότητα ζωής, στην αγκαλιά μας ή σε ειδική κατασκευή, θα απολαμβάνει τον ήλιο και την αγάπη όλων μας. 

Ελπίζουμε να τα καταφέρει. Να μεγαλώσει και να βρει μια οικογένεια λίγο πιο μικρή από τη δική μας, που να την αγαπάει όσο και εμείς (περισσότερο δεν γίνεται). Και αν δεν τα καταφέρει, θα φύγει μέσα σε μια αγκαλιά, έχοντας παλέψει όσο μπορούσε. Ακόμα και μια μέρα ευτυχίας παραπάνω είναι κέρδος. Και εμείς θα είμαστε εκεί. Να γελάμε με τα καμώματά της, να την σηκώνουμε στις δύσκολες μέρες της και να ελπίζουμε για το καλύτερο.