 |
| Πηγή |
Διεθνής Ημέρα Προωρότητας
Η ιστορία ενός δικού μας παιδιού στο πόστερ για τη φετινή Μέρα Προωρότητας στην Ευρώπη
Ένα στα δέκα παιδιά σε όλο τον κόσμο γεννιέται πρόωρα. Αυτό λένε οι στατιστικές. Τι σημαίνει πρόωρη γέννηση ενός μωρού; Τις περισσότερες φορές σημαίνει Γολγοθάς. Μια ανάβαση ζωής, την οποία αδυνατεί να κατανοήσει όποιος δεν έχει ζήσει την εμπειρία της θερμοκοιτίδας και της αναμονής και δεν έχει κρεμαστεί από τα χείλη των γιατρών δεκάδες φορές, ελπίζοντας να ακούσει κάτι καλύτερο από εκείνο που είχε ακούσει μερικές ώρες πριν. Προωρότητα…Θερμοκοιτίδα…
Τοσοδούλια μωρά τυλιγμένα σε καλώδια, ένα για την αναπνοή, άλλο για την τροφή, ένα τρίτο για τη μέτρηση των παλμών, ένα τέταρτο για τους κτύπους της καρδιάς, ένα πέμπτο για…
…
Γονείς σκυμμένοι πάνω από μια θερμοκοιτίδα με απλωμένα τα χέρια προς το παιδί τους, με τεράστια προσοχή. Ξέρουν πολύ καλά πως δεν μπορούν ούτε να το χαϊδέψουν. Και η παραμικρή επαφή πονάει το μωρό, λένε οι γιατροί. «Επιτρέπεται» μόνο ένα απλό πέρασμα της παλάμης πάνω από το κορμάκι του. Έτσι για να νιώσει το μικρό πως εκεί είναι δυο άνθρωποι που θα 'διναν τα πάντα για να μπορέσουν να του χαρίσουν τη δύναμη να αντέξει.
…
Γιατροί που δεν μπορούν να πουν με σιγουριά αν η μικρή καρδούλα θα αντέξει, αν το μυαλό θα λειτουργεί φυσιολογικά, αν τα άκρα θα κινούνται, αν τα ματάκια θα βλέπουνε…
…
Παππούδες και γιαγιάδες να κοιτάνε με λαχτάρα κι αγωνία το μικρούλι να παλεύει να κρατηθεί στη ζωή, στημένοι ώρες πίσω από τα τζάμια που τους χωρίζουν από το παιδί του παιδιού τους. Να προσπαθούν να δουν ό,τι μπορέσουν, να πάρουνε μαζί τους καταγραμμένη καλά στη μνήμη κάθε κίνηση που είδαν ή νόμισαν ότι είδαν μέσα στη θερμοκοιτίδα. Να προσπαθούν να βρουν δύναμη όχι μόνο για να αντέξουν στη θέα ενός μωρού που βιάστηκε να γεννηθεί, και πολεμάει να ζήσει. Να αντέξουν να βλέπουν την ίδια ώρα τα παιδιά τους, γονείς κι αυτά, να τρέμουν σύγκορμα πάνω από τη θερμοκοιτίδα. Και οι ίδιοι να είναι ανήμποροι να κάνουν κάτι.
…
Νοσοκόμες να παλεύουνε να δώσουν ζωή στο μωρό και κουράγιο στους γονείς. Να σκουπίσουν δάκρυα, να απαλύνουν πόνους, να έχουν τα μάτια συνεχώς στραμμένα σε οθόνες για να προλάβουν τον θάνατο.
…
Κι ύστερα…Ω, ύστερα! Η πρώτη επαφή, η πρώτη αγκαλιά, το πρώτο χάδι. Το πρόωρο που τα καταφέρνει κόντρα στις προβλέψεις να βγει ζωντανό από τη θερμοκοιτίδα, να κοιτάζει γύρω γύρω αμήχανο για όσα νιώθει να συμβαίνουν έξω από το γυάλινο κλουβί όπου ζούσε μέρες, βδομάδες, μήνες.
…
Τα προβλήματα; Ποιος ασχολείται με αυτά τέτοιες στιγμές; Αυτά μπορούν να περιμένουν…Ίσως γιατί θα κρατήσουν μια ολόκληρη ζωή. Ίσως πάλι γιατί μπορεί και να ξεπεραστούν. Ποτέ κανείς δεν ξέρει να πει με σιγουριά…
Αυτό σημαίνει προωρότητα. Αυτό σημαίνει δύναμη. Αυτό είναι η ζωή.
Τα μικρά καλτσάκια
Αύριο είναι η Διεθνής Ημέρα Προωρότητας. «Έμβλημά» της τα μικρά καλτσάκια. Όπως αυτά που φαίνονται στη φωτογραφία, κρεμασμένα σε ένα σκοινί με τα καλτσάκια των παιδιών που γεννήθηκαν στην ώρα τους.
Η Κύπρος φέτος έχει το δικό της μικρό ήρωα. Τον λένε Φοίβο Μάριο. Γεννήθηκε πολύ πρόωρα. Δεν το ήθελε ο ίδιος. Κάποιοι δεν ενήργησαν σωστά ούτε έκαναν το καθήκον τους, όπως ορκίστηκαν να το κάνουν. Η ιστορία του Φοίβου Μάριου επελέγη κι έγινε πόστερ που κυκλοφορεί σε ολόκληρη την Ευρώπη, φιλοτεχνημένο ειδικά για τη Διεθνή Μέρα Προωρότητας.
Το πόστερ κυκλοφόρησε ο Ευρωπαϊκός Oργανισμός EFCNI χαρίζοντας στη μικρή μας χώρα μια θέση στον παγκόσμιο χάρτη, όπου καταγράφονται η δύναμη και η θέληση. Όπως λέει και το κείμενο που συνοδεύει τη φωτογραφία του, ο Φοίβος Μάριος είναι ένα παιδί με δυνατό χαρακτήρα, ασυνήθιστη εξυπνάδα και σπιρτόζικο μυαλό. Ο μικρός μας ήρωας. Ο μαχητής, όπως τον έλεγε ο Δρ Χατζηδημητρίου, στη Μονάδα Πρόωρων στο Μακάρειο Νοσοκομείο, όπου πέρασε τρεις μήνες.
Ο Θεός ευλόγησε την οικογένειά του, χαρίζοντάς της τον. Ευλόγησε περισσότερο τους γονείς του. Τον Μιχάλη και τη Νικολέτα. Αγωνιστές και οι δυο τους. Μεγάλοι μαχητές της ζωής. Οι προκλήσεις είναι πολλές. Το γνωρίζουν και το βιώνουν καθημερινά. Ένα χαμόγελο όμως του Φοίβου Μάριου διαλύει κάθε ανησυχία. Ναι, προσωρινά. Ο Φοίβος όμως είναι εκεί, να χαμογελά, να μιλά και να δίνει δύναμη σε όλους να πηγαίνουμε μπροστά, μαζί του. Γιατί ο ίδιος είναι πολύ δυνατός. Πολύ πιο δυνατός από όλους εμάς.
Μια άλλη ιστορία: Ο Πάνος
Χθες εκατοντάδες ποδηλάτες έκαναν τη διαδρομή από τη Λεμεσό στη Λευκωσία για να μαζέψουν χρήματα που θα δοθούν για τις ανάγκες της Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας, για τα πρόωρα μωρά του Μακάρειου Νοσοκομείου. Η χθεσινή ποδηλασία-θεσμός γίνεται τα τελευταία χρόνια στη μνήμη του Πάνου. Ενός μωρού που γεννήθηκε πρόωρα, έζησε μήνες στη θερμοκοιτίδα, αλλά δεν τα κατάφερε. Η ψυχούλα του πέταξε ψηλά κι άφησε χαρακιές πολλές στη ζωή των δικών του κι όσων έζησαν μαζί τους την αγωνία και τον θάνατο.
Πηγή: Η Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου