Πολλές εκδηλώσεις μνήμης έχουν λάβει χώρα φέτος για τα εκατό χρόνια από την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μία από τις πλέον θανατηφόρες συγκρούσεις στην ιστορία όπου χάθηκαν εκατομμύρια ζωές. Στη λήθη χάθηκαν όμως και τα κωφά άτομα της εν λόγω περιόδου, με τις ιδιαίτερες ιστορίες τους να έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό κρυμμένες. Πολλοί έχουν την εντύπωση ότι τα κωφά άτομα ήταν τυχερά επειδή δεν θα χρειαζόταν να υπηρετήσουν, ήταν όμως;
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, σε όλη την χώρα είχαν αναπτυχθεί σκοποί και η ασφάλεια ήταν αυστηρότερη. Αλλά πολλοί κωφοί αγνοούσαν τους νέους κανόνες αφού δεν μπορούσαν να τους ακούσουν και πλήρωναν για αυτό με τη ζωή τους. «Κωφοί άνθρωποι περπατούσαν κατά μήκος του δρόμου και όταν ένας φρουρός τους ζητούσε να σταματήσουν, επειδή δεν άκουγαν την εντολή, τους πυροβολούσαν» λέει στο BBC η ιστορικός Norman McGlip, κωφή και η ίδια και συγγραφέας ενός βιβλίου για τις εμπειρίες των κωφών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπάρχουν μια σειρά από ιστορίες για τους κωφούς ανθρώπους που πυροβολήθηκαν ενώ εκείνοι αμέριμνοι συνέχιζαν κανονικά τη ζωή τους σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, θα εξηγήσει η συγγραφέας.
Τέτοιες αναφορές υπάρχουν στις σελίδες τοπικών και εθνικών εφημερίδων κατά την έναρξη του πολέμου αλλά από τον Σεπτέμβριο του 1914, η βρετανική «Times» στην έκδοση της για τους κωφούς, δημοσίευσε μια σειρά από οδηγίες για τους αναγνώστες της, ώστε να μην περπατάνε έξω μόνοι τους ή να βρίσκονται κοντά σε σιδηροδρομικές γραμμές, σταθμούς, δημόσια κτίρια και συμβουλεύοντας τους να συνοδεύονται όπου είναι δυνατόν.
Αν οι κωφοί αναδείχθηκαν στα αφανή θύματα του πολέμου, κάποιοι ξεχώρισαν για την συμμετοχή τους στην πολεμική προσπάθεια της χώρας. Στο Λονδίνο, υπάρχουν αναφορές που κάνουν λόγο για ένα κωφό εθελοντικό τάγμα, εκπαιδευμένο στη διάνοιξη σηράγγων αλλά και μια σειρά από κωφά άτομα που απασχολούνταν σε εργοστάσια πυρομαχικών. Παρά τους αυστηρούς κανόνες που λέγανε ότι απαγορευόταν άτομα με προβλήματα ακοής να υπηρετούν ως στρατιώτες, ένας αριθμός εξ αυτών κατάφερε να πολεμήσει στο πεδίο της μάχης.
Ο Harry Ward εντάχθηκε στην Royal Munster Fusiliers και έκανε την βασική εκπαίδευση του στην Ιρλανδία, στο στρατόπεδο Curragh. Ο στρατιώτης, Gomer Jones, ήταν τελείως κωφός από την πρώιμη βρεφική ηλικία και δεν είχε όραση στο δεξί του μάτι. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου εκείνης της εποχής, ήταν ο καλύτερος σκοπευτής στο τάγμα του και ένας έμπειρος στρατιώτης.
Ενώ πάνω από 700.000 Βρετανοί στρατιώτες έχασαν την ζωή τους στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο εκτιμάται ότι σχεδόν δύο εκατομμύρια έμειναν με αναπηρίες. Περίπου 30.000 από αυτούς έχασαν την ακοή τους και έτσι δημιουργήθηκαν στην χώρα 31 κέντρα για να τους διδάξουν την ανάγνωση χειλιών και να τους βοηθήσουν στην επανένταξη τους στην κοινωνία.
Οι γνώσεις μας για τους κωφούς στο Μεγάλο Πόλεμο δυστυχώς περιορίζονται στις εφημερίδες της εποχής, σε στρατιωτικά αρχεία και φωτογραφίες, κι ένεκα του ότι η κινηματογράφηση δεν ήταν διαδεδομένη δεν υπάρχει καταγραμμένη ιστορία, προφορική ή γραπτή, από κάποιον κωφό να εξιστορεί τα όσα έζησε.
Επιμέλεια: Τόνια Γκόρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου