Το άρθρο αυτό καταρρίπτει τις πιο συνήθεις εκλογικεύσεις της σωματικής βίας, αυτό που αβίαστα ονομάζουμε στην καθομιλουμένη «ξύλο» ως τρόπο διαπαιδαγώγησης ενός παιδιού. Τα επικρατέστερα επιχειρήματα (και ο επιστημονικός τους αντίλογος) είναι:
1ο επιχείρημα
Σας έδερναν ως παιδί . «Με έδερναν και βγήκα μια χαρά!» Αυτό είναι κλασική απάντηση για τους γονείς που θέλουν να δικαιολογήσουν το να δέρνουν τα παιδιά τους. Το θέμα με αυτή τη λογική είναι ότι ένα πρόσωπο που είναι «μια χαρά» δεν θα δικαιολογούσε το κάθε είδους χτύπημα. Πρόκειται για μια βάρβαρη και επιθετική δράση. Είτε αυτό γίνεται στο βραχίονα, στο πρόσωπο ή στον πισινό, προκαλεί τον πόνο. Με ανοικτή παλάμη ή γροθιά, το χτύπημα πονάει. Ένα πρόσωπο που δικαιολογεί το να προκαλεί πόνο σε αθώα παιδιά δε μπορεί να οριστεί ψυχολογικά ως «μια χαρά».
...Ακριβώς επειδή έναν ισορροπημένο ενήλικα, τον έδερναν ως παιδί, δεν σημαίνει ότι το να δέρνουν είναι μια ακίνδυνη πράξη. «Θα μπορούσα να πω, ‘καπνίζω ολόκληρη τη ζωή μου και είμαι εντάξει’. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το κάπνισμα δεν κάνει κακό». Murray Straus, Ph.D., καθηγητής της κοινωνιολογίας και συνδιευθυντής του Εργαστηρίου Οικογένειας Έρευνας στο Πανεπιστήμιο του New Hampshire.
2ο Επιχείρημα
Αν οι γονείς κάποιου τον έδερναν όταν ήταν παιδί, το να παραδεχτεί ότι το «ξύλο» προκαλεί «βλάβη» σημαίνει ότι παραδέχεται εμμέσως ότι έχει ο ίδιος κάποια ψυχολογική βλάβη. Και μάλλον αυτή είναι και η αλήθεια. Είναι δύσκολο να το παραδεχτεί κάποιος, αλλά αυτό δεν το καθιστά λιγότερο αληθές. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι το «ξύλο» προκαλεί επιθετικότητα εκτός των άλλων. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η επιθετικότητα αυξάνεται (ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όσοι υπερασπίζονται τη σωματική τιμωρία των παιδιών το κάνουν με επιθετικό τρόπο). Στην πραγματικότητα, το «ξύλο» μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα ψυχικής υγείας.
«...Η σωματική τιμωρία συνδέεται με ψυχολογικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης, του άγχους, της χρήσης ναρκωτικών και αλκοόλ. Υπάρχουν ενδείξεις νευροαπεικόνισης ότι η σωματική τιμωρία μπορεί να επηρεάσει μέρη του εγκεφάλου που σχετίζονται με την απόδοση στα τεστ IQ μέχρι και να αυξήσει την πιθανότητα κατάχρησης ουσιών. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι η σωματική τιμωρία μπορεί να επηρεάσει περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται με το συναίσθημα και τη ρύθμιση του στρες». - Bonnie Rochman, Time.com.
3ο Επιχείρημα
Νομίζετε ότι λειτουργεί. Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, το «ξύλο» φαίνεται να λειτουργεί. Μπορεί να σταματήσει αμέσως μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Μακροπρόθεσμα, είναι ο μακράν λιγότερο αποτελεσματικός τρόπος πειθαρχίας που χρησιμοποιείται από τους γονείς. Δε διδάσκει την επιθυμητή συμπεριφορά. Οδηγεί τα παιδιά στο να λένε ψέματα ή να χειραγωγούν προκειμένου να αποφεύγουν τον σωματικό πόνο.
«Το παιδί που αισθάνεται καλά ενεργεί καλά. Το «ξύλο» υπονομεύει την αρχή αυτή. Ένα παιδί που έχει πληγεί αισθάνεται άσχημα μέσα του και αυτό το εμφανίζει στη συμπεριφορά του. Όσο περισσότερο συμπεριφέρεται απρεπώς, τόσο πιο συχνά το δέρνουν και τόσο πιο άσχημα νιώθει. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Θέλουμε το παιδί ξέρει ότι έκανε λάθος, και να αισθάνεται τύψεις, αλλά να εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι ένα πρόσωπο που έχει αξία». AskDrSears.com
4ο Επιχείρημα
Νομίζετε ότι διδάσκετε το παιδί σας για τις συνέπειες των πράξεών του. Όχι απαραίτητα. Η σωματική βία δεν είναι συνέπεια του πραγματικού κόσμου. Ως ενήλικες, δε μας δέρνουν όταν παραβιάζουμε το νόμο ή λέμε ψέματα. Ως γονέας, δεν διδάσκετε με αυτόν τον τρόπο το παιδί σας για το πώς λειτουργεί ο πραγματικός κόσμος. Το διδάσκετε ότι το να χτυπάει κάποιον είναι φυσιολογικό.
5ο Επιχείρημα
Αισθάνεστε την ανάγκη να υπερασπιστείτε τον τρόπο που σας μεγάλωσαν οι γονείς σας. Φυσικά αγαπάμε τους γονείς μας. Ποτέ δε θέλουμε να αμφισβητείται ο τρόπος που εξέφραζαν την αγάπη τους και την προσπάθειά τους να μας πειθαρχήσουν. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι όλα όσα έκαναν ήταν για να μας κάνουν καλύτερους. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι οι γονείς μας είχαν τη γνώση που έχουμε σήμερα. Έδερναν τα παιδιά τους πριν η κοινωνία μελετήσει τις επιδράσεις της σωματικής βίας στα παιδιά. Έκαναν το καλύτερο που θα μπορούσαν βάσει αυτών που ήξεραν. Ως γονείς που ξέρουμε καλύτερα, δεν θα πρέπει να δράσουμε και καλύτερα;
«Οι γονείς που βασίζονται στην τιμωρία ως πρωταρχικό τρόπο πειθαρχίας δεν εξελίσσονται μεγαλώνοντας το παιδί τους. Αυτό τους απομακρύνει από τη δημιουργία καλύτερων εναλλακτικών λύσεων, η οποία θα τους βοηθήσει να γνωρίσουν πραγματικά το παιδί τους και να οικοδομήσουν μια καλύτερη σχέση» AskDrSears.com
6ο Επιχείρημα
Νομίζετε ότι η δημιουργία φόβου στο παιδί σας είναι καλό πράγμα. Οι γονείς που χρησιμοποιούν σωματική βία, το κάνουν για να «διορθώσουν» τη συμπεριφορά των παιδιών τους. Θέλουν να πιστεύουν ότι το να τους φοβάται το παιδί τους, θα είναι ένας αποτρεπτικός παράγοντας για κακή συμπεριφορά. Στην πραγματικότητα, ο φόβος δεν σταματά την κακή συμπεριφορά. Ενθαρρύνει την συγκάλυψη. Τα παιδιά θα μάθουν πώς να ψεύδονται και να κρύβουν την πληροφορία από τους γονείς τους από το φόβο του σωματικού πόνου. Απαιτείται σεβασμός για να υπάρχει ειλικρίνεια.
Ο φόβος δεν οδηγεί σε σεβασμό. Στην πραγματικότητα, τον εμποδίζει . Είναι πολύ καλύτερο για την ανάπτυξη και τη συμπεριφορά του παιδιού να νιώθει ότι έχει έναν ασφαλή χώρο όπου μπορεί να έρθει στο γονέα, για οποιονδήποτε λόγο, καλό ή κακό. Θα πρέπει να έχουν αμοιβαίο σεβασμό και εμπιστοσύνη που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να οδηγήσουν στη σωστή συμπεριφορά με λόγια και όχι με βία.
7ο Επιχείρημα
Νομίζεις ότι δεν είναι κακοποίηση. Αν ρωτήσετε 20 γονείς για το τι θεωρούν «παιδική κακοποίηση», θα πάρετε 20 διαφορετικές απαντήσεις. Κάποιοι θα πουν ένα χτύπημα στον πισινό είναι κακοποίηση, άλλοι θα πουν ότι το χτύπημα με τη ζώνη είναι κακοποίηση. Ο ορισμός αποτελείται από όλες τις μορφές σωματικού ή συναισθηματικού πόνου. Βλέποντας το πώς ανατροφή των παιδιών μπορεί να περιλαμβάνει σωματικό και συναισθηματικό πόνο σε πολλές διαφορετικές όψεις, αφήνει πολλά που χρήζουν ερμηνείας. Το ερώτημα αυτή τη στιγμή δεν είναι αν αυτό που κάνετε ως γονέας είναι κακοποίηση. Είναι, αν οδεύετε προς την κακοποίηση των παιδιών σας. Αν χρησιμοποιείτε σωματική βία στο παιδί σας, η απάντηση είναι ναι. Όλες οι μορφές σωματικής βίας κλιμακώνονται. Μπορείτε να ξεκινήσετε με μια ανεπαίσθητη «ξυλιά» στην πάνα του μωρού, αλλά αν συνεχιστεί, το επίπεδο των «ξυλιών» σας θα πρέπει να αυξηθεί. Στο τέλος θα καταλήξετε στην κακοποίηση.
«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος της έναρξης της σωματικής τιμωρίας είναι ότι μπορεί να νιώσετε ότι πρέπει να χρησιμοποιήσετε μεγαλύτερα όπλα: το χέρι σας γίνεται μια γροθιά, η βέργα γίνεται ζώνη, η διπλωμένη εφημερίδα γίνεται ένα ξύλινο κουτάλι, και αυτό που ξεκίνησε ως φαινομενικά αθώο κλιμακώνεται σε κακοποίηση των παιδιών σας» AskDrSears.com
8ο Επιχείρημα
Νομίζετε ότι σας κάνει καλύτερο γονιό. Ένα παιδί που έχει δαρθεί δεν υπακούει περισσότερο, λέει περισσότερα ψέματα. Δεν μαθαίνει ένα μάθημα, μαθαίνει να χτυπάει. Γίνεται περισσότερο υποτακτικό, περισσότερο επιθετικό. Με λίγα λόγια, το παιδί σας δεν είναι καλύτερα μετά από μια «ξυλιά», είναι χειρότερα. Αυτό σας κάνει ένα χειρότερο γονέα, όχι καλύτερο.
«Πάντα πίστευα ότι ένας από τους στόχους μας ως γονείς είναι να γεμίζουμε τη μνήμη των παιδιών μας με εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, ευχάριστες σκηνές. Είναι εκπληκτικό το πώς οι δυσάρεστες αναμνήσεις από «ξύλο» μπορούν να εκτοπίσουν αυτές τις θετικές αναμνήσεις» AskDrSears.com
Μετάφραση: Διονύσης Βλάχος
Πηγή: tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου