Δεκέμβριος 2013: στην αναμέτρηση σχολείο - Στοίχημα σημειώσατε 0-1. Σε Γυμνάσιο κεντρικής συνοικίας της Αθήνας, μια σχολική αίθουσα αδειάζει και το κοντινό στο σχολείο πρακτορείο του ΟΠΑΠ γεμίζει. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι μαθητές κάνουν κοπάνα για να παίξουν Kino και Στοίχημα, παιχνίδια προσβάσιμα μέσω του πρακτορείου.
«Ερχονται οι γονείς και κάνουν φασαρία», μας εξηγεί η υπάλληλος του πρακτορείου. «Σου λέει, δεν άφησες το παιδί μου, δεν θα έρχομαι ούτε κι εγώ. Μία, δύο, τρεις, μετά λες, εντάξει, αφού επιμένει ο γονιός!»Μαζί με το σχολικό κουδούνι χτυπάει και το καμπανάκι για τους ανήλικους τζογαδόρους.
Λίγες ώρες αργότερα, μια καθηγήτρια που επιχειρεί να λύσει το μυστήριο των εξαφανισμένων μαθητών μένει εμβρόντητη. «Τα ρώτησε πού είχαν πάει και ένα από αυτά είπε ότι είχαν πάει για Στοίχημα», εκμυστηρεύεται η μητέρα ενός εκ των μαθητών. Ο γιος της τής αποκάλυψε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό και ότι «πολλά παιδιά φεύγουν αυτή την ώρα γιατί δεν είναι καλή η ιστορικού». Σύμφωνα με το νεαρό μαθητή, «παίζουμε ομαδικά, στην τάξη, από 50 λεπτά» και «όποιος έχει λεφτά, 5-6 ευρώ, παίζει μόνος του», ενώ την ίδια ώρα «κάποια κορίτσια, όχι πολλά, παίζουν Kino». Η μητέρα του χαμογελάει στο άκουσμα της αταξίας. «Εμείς κάναμε κοπάνα για καφέ, αυτά για Στοίχημα», λέει.
Χαιρετούν και παίζουν
Κάθε μεσημέρι σε πρακτορείο του ΟΠΑΠ μεγάλης λεωφόρου της Αθήνας, δύο μαθητές, χαιρετούν τη νεαρή υπάλληλο και παίρνουν δελτία για το Στοίχημα. Είναι αναπτυγμένοι για την ηλικία τους, ωστόσο ο αριθμός και η περιοχή του σχολείου τους γραμμένα με blanco επάνω στις σχολικές τσάντες προδίδουν ότι είναι ανήλικοι.
«Ερχονται συχνά;» ρωτάμε την κοπέλα πίσω από το γκισέ. «Οταν δουλεύω εγώ, 5 φορές την εβδομάδα, τους βλέπω. Παίζουν από 20-30 ευρώ την εβδομάδα. Φαντάζομαι ότι θα έρχονται και το Σαββατοκύριακο», απαντά. Στα δεξιά της, σε εμφανές σημείο, η πινακίδα που υπενθυμίζει ότι δεν είναι επιτρεπτή η συμμετοχή ανηλίκων στους διαγωνισμούς. «Αυτό εδώ κοιτάς; Ασε, δεν βγάζεις άκρη. Ερχονται οι γονείς και κάνουν φασαρία. Σου λένε "δεν άφησες το παιδί μου, δεν θα έρχομαι ούτε κι εγώ". Μία, δύο, τρεις, μετά λες, εντάξει αφού επιμένει ο γονιός!».
Ο ιδιοκτήτης πρακτορείου ΟΠΑΠ στη λεωφόρο Βουλιαγμένης ισχυρίζεται ότι καθημερινά «έρχονται μαθητές στις μεσημεριανές κληρώσεις του Kino, μετά το σχολείο. Πολλοί έρχονται και για το Στοίχημα, κυρίως τα Σαββατοκύριακα». Ο ίδιος λέει ότι τους απαγορεύει να παίξουν. «Ζητάτε ταυτότητα;» τον ρωτάμε. «Οχι, τους ξεχωρίζω», απαντά. Το πιθανότερο είναι ότι ο Γιάννης, από τη Θράκη, ο οποίος είναι 16 ετών και έχει ύψος 2.02, θα είχε πράσινο φως για να παίξει το αγαπημένο του παιχνίδι, το Στοίχημα.
Ο νεαρός μαθητής παίζει δύο φορές την εβδομάδα «από 6 ευρώ», ωστόσο δηλώνει ότι «έχω συμμαθητές που παίζουν πιο συχνά, σχεδόν κάθε μέρα και βγάζουν το χαρτζιλίκι τους ή τα κρατάνε για να αγοράσουν κάτι». Σε πρόσφατη συμμετοχή του κέρδισε 180 ευρώ, τονίζει ωστόσο ότι «παίζω συστηματικά, 4-5 αγώνες, για να πιάσω πολλά Στοιχήματα». Με τα κέρδη του φιλοδοξεί να πάρει ένα καινούργιο κινητό.
Ο Ηλίας, από σχολείο του Μενιδίου, αγόρασε πρόσφατα το καινούργιο iphone με τα κέρδη από το Στοίχημα. Τον θαύμασε όλο το σχολείο. Την ίδια μέρα που το είπε στους συμμαθητές του, το πρακτορείο γέμισε με ανήλικα αγόρια. «Παίξαμε όλοι μαζί Στοίχημα και κερδίσαμε. Πέντε άτομα βγάλαμε από 30 ευρώ. Μια χαρά...», λέει ο Δημήτρης, μαθητής της Β' Λυκείου. «Εγώ δεν είχα ξαναπαίξει ομαδικά. Παίζω μόνος μου». Σε ερώτηση αν τον έχει αποκλείσει ποτέ υπάλληλος του πρακτορείου, ο μαθητής απαντά: «Οχι, ποτέ. Μία φορά, κάποιος με ρώτησε και είπα ότι είναι του πατέρα μου».
«Δεν παίζουν για το χαρτζιλίκι τους. Παίζουν για να κερδίσουν. Γιος κοινωνικής λειτουργού κλεινόταν μέσα στα αφρικανικά Internet cafe, για να μην τον βλέπει η γειτονιά, και έπαιζε με τις ώρες. Με λεφτά κλεμμένα από τους γονείς του», λέει ο Γιάννης. Στην ομάδα «Τζογαδόροι Ανώνυμοι» «θα βρείτε πολλούς φοιτητές από 20 ετών, οι οποίοι δεν έχουν πιάσει ακόμα πάτο. Φοιτητές Πανεπιστημίου που έκλεβαν και δανείζονταν για να παίξουν».
Τι λέει ο ειδικός
Ο Χαράλαμπος Πουλόπουλος, καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τέως διευθυντής του ΚΕΘΕΑ λέει:
«Συνήθως τα παιδιά στην εφηβεία παίζουν με τα όρια - δοκιμάζουν τα όριά τους στον τζόγο ή στα άλλα παιχνίδια. Η προσπάθεια των παιδιών να υπερβούν τα όριά τους είναι συνηθισμένη. Παιδιά με ατομικά ή οικογενειακά προβλήματα χρησιμοποιούν τον τζόγο ως μέσον διαφυγής. Τα παιχνίδια των παιδιών με στόχο το κέρδος δεν είναι νέο φαινόμενο. Παλαιότερα έπαιζαν "στριφτό", για να βγάλουν χρήματα.
Η παθολογική ενασχόληση αφορά πολύ λίγα παιδιά και δεν χαρακτηρίζει την εφηβεία συνολικότερα. Δεν θα πρέπει να βλέπουμε ως συμπεριφορά εξαρτητική οποιοδήποτε παιχνίδι. Ωστόσο, μικρά παιδιά από πολύ νωρίς μπορεί να εμπλακούν σε εξαρτητική συμπεριφορά καλύπτοντας άλλες ανάγκες. Αυτό που θα πρέπει να διερευνάται είναι η ιδιαίτερη κατάσταση των παιδιών και τα πιθανά οικογενειακά, ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν».
**
«Η αρρώστια κρύβεται στο κρύψιμο»
Την ίδια ώρα, ο Γιάννης, μέλος της ομάδας αυτοβοήθειας «Τζογαδόροι Ανώνυμοι», θορυβείται. Μιλάει για μια «ανίατη και προοδευτική ασθένεια, που ξεκινάει από το σχολείο». Σύμφωνα με τον ίδιο, τον τελευταίο χρόνο «ολοένα και περισσότεροι γονείς μάς τηλεφωνούν και μας ζητούν συμβουλές για τα παιδιά τους. Παιδί σχολείου, 17 ετών, φόρτωσε την κάρτα του πατέρα του με 4.000 ευρώ, παίζοντας στο Ιντερνετ "κουλοχέρη" και ρουλέτα. Λείπουν οι γονείς όλη μέρα και δεν έχουν τον έλεγχο», τονίζει. «Ο τζόγος είναι τρόπος ζωής», συνεχίζει ο ίδιος. «Τις προάλλες, πατέρας τζογαδόρος έφερε στην ομάδα τα δύο παιδιά του, 13 και 15 ετών, για να ακούσουν από πρώτο χέρι πού μας έφτασε αυτή η αρρώστια. Δεκαπέντε ετών ο γιος του και πόνταρε στο Στοίχημα το ποδήλατό του».
«Η αρρώστια κρύβεται στο κρύψιμο», λέει ο Γιάννης. «Αν το κρύβουν, τα παιδιά νοσούν. Αν παίζουν μία φορά την εβδομάδα 5 ευρώ, είναι φυσιολογικό».
Γυρίζοντας πίσω στο παρελθόν, θυμάται τον εαυτό του να τζογάρει «με μπίλιες και μετά προχώρησα με στριφτό. Παιδιά τότε πετούσαμε νομίσματα και κέρδιζε όποιος κατάφερνε να το φτάσει πιο μακριά. Στα 12-13 βάζαμε στοιχήματα στο σκάμμα. Μετά ήρθε το Προ-πο, το καζίνο, το Στοίχημα, η ρουλέτα. Ωσπου έφτασα βαθιά στο δηλητήριο». Σήμερα ο Γιάννης είναι 46 ετών, αλλά έχει -όπως λέει- «καινούργια ημερομηνία γέννησης. Ξαναγεννήθηκα πριν από 6 χρόνια όταν είπα ότι θέλω να κάνω απεξάρτηση. Τώρα δεν παίζω ούτε σκάκι ούτε τάβλι ούτε μήνυμα στη Eurovision στέλνω. Κι αν πάω για καφέ και έρθει λαχειοπώλης, του λέω "έπεσες σε νταμάρι". Ούτε λοταρία για το σύλλογο του χωριού».
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου