Η Ιωάννα Γκέρτσου με το νέο σκύλο-οδηγό της, τη Μέη |
Οι κρατικές παροχές είναι μηδαμινές και η ρυμοτομία των πόλεων, τριτοκοσμική. Δυστυχώς, σε όλο αυτό συμβάλλει και η αναισθησία όλων των πολιτών, που θεωρούν τα πεζοδρόμια (όσα υπάρχουν τέλος πάντων...) τσιφλίκι τους και τα άτομα με απώλεια όρασης, ανήμπορα
Πριν από μερικούς μήνες τη ρώτησαν: «Τι τίτλο θα έδινες στη ζωή σου;». Απάντησε: «Σκυλίσια ζωή»... Λίγο μετά την πρόωρη γέννησή της, μπήκε στη θερμοκοιτίδα. Η έλλειψη οξυγόνου τής προκάλεσε ανεπανόρθωτη βλάβη στα μάτια. Η Ιωάννα δεν βλέπει. Μεγάλωσε, κατακτώντας βήμα βήμα την αυτοπεποίθησή της, σε μία κοινωνία που εύκολα δακτυλοδεικτεί. Μα, «όταν αλλάζει ο τρόπος που εμείς βλέπουμε τον εαυτό μας, αλλάζει και η αντιμετώπιση του κόσμου». Δίκιο δεν έχει η Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου; Αλλωστε, εδώ και χρόνια «βλέπει μέσα από τα μάτια του σκύλου της»...
Σπούδασε ψυχολογία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις γνωσιακές επιστήμες και την πειραματική ψυχολογία. Γιατί; Μα πώς αλλιώς θα μπορούσε να κατανοήσει την ψυχοσύνθεση του Ελληνα καταστηματάρχη, που ένα απόγευμα του 2009 την έδιωξε κακήν κακώς από την αυλή εστιατορίου στο Χαλάνδρι, διότι συνοδευόταν από τη Λάρα, το σκύλο-οδηγό που είχε τότε... Της είπε πως «ο σκύλος απαγορεύεται ακόμη και στην αυλή και πρότεινε να μας βγάλει ένα τραπέζι στο δρόμο»! Πήγε σε διπλανή ταβέρνα. Κι εκεί, όμως, είχε ανάλογη αντιμετώπιση...
Η Λάρα περιμένει με υπομονή να τελειώσει την παράδοση η «αφεντικίνα» της |
Ομως η Λάρα ήταν ο επί δέκα χρόνια οδηγός της. Τα «μάτια» της. Ψιλά γράμματα για μερικούς Ελληνες: είναι δυνατόν ένας σκύλος να συνιστά προέκταση του μυαλού και του σώματος ενός ανθρώπου που δεν βλέπει; Σε μια οργισμένη επιστολή της τότε, που προώθησε και στα ΜΜΕ, αναρωτιόταν μεταξύ άλλων: «Αξίζει ένας άνθρωπος να φάει στο δρόμο, επειδή βλέπει με τα μάτια ενός σκύλου; Μπορεί ο μάγειρας της εκάστοτε ταβέρνας να μαγειρέψει, χωρίς τις κατσαρόλες του; Εάν ήμουν φορέας της γρίπης των χοίρων και πήγαινα να φάω, δίχως να πω λέξη, θα ήμουν εντάξει; Παρακαλώ, προωθήστε αυτό το μήνυμα στους γνωστούς σας, μήπως μάθουν τελικά μερικοί άνθρωποι να φέρονται... ανθρώπινα. Ελεος πια!»...
Ονειρο ζωής
Η Ιωάννα χρειάστηκε να δώσει πέντε χρόνια από τη ζωή της, ώστε επιτέλους το 2010 να ψηφιστεί ο νόμος 3868 κι έτσι να επιτραπεί η πρόσβαση των σκύλων-οδηγών σε ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους. Φαντάζει ειρωνεία. Αυτή η γυναίκα, που έχει καταφέρει να προσπεράσει την τύφλωσή της και να διακριθεί σε αρκετούς τομείς, όπως το 2010, όταν πήρε το χάλκινο μετάλλιο στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Ποδηλασίας στη Σερβία, παλεύει για χρόνια να αποδείξει τα αυταπόδεικτα. Οτι δηλαδή «τα ΑμεΑ αξίζουν να έχουν σταθερή και υψηλή παροχή υπηρεσιών, που να μην πλήττεται από οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες».
Πρόεδρος της Ελληνικής Σχολής Σκύλων-Οδηγών Τυφλών και μέλος στο δ.σ. της αντίστοιχης Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, το 2008 ίδρυσε τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Λάρα», όπου εκπαιδεύονται σκύλοι-οδηγοί για τους ελληνικούς δρόμους. Η ΜΚΟ πήρε το όνομα του πρώτου της σκύλου, της Λάρα, που πια έχει αποσυρθεί στο... σπίτι και τη θέση της έχει πάρει η Μέη. «Με προστατεύει κάθε μέρα. Από μηχανάκια που τρέχουν σαν τρελά επάνω στον πεζόδρομο, από ανθρώπους που περπατούν χωρίς να βλέπουν μπροστά τους, από εμπόδια ύψους που δεν θα μπορούσα να δω με το λευκό μπαστούνι, από το να ανεβώ σε κυλιόμενες σκάλες με λάθος κατεύθυνση, να χάσω το δρόμο μου κ.λπ. Γενικά είναι πολύ έξυπνη! Διαβάζει τις κινήσεις του σώματός μου και καταλαβαίνει πότε χρειάζομαι περισσότερη βοήθεια. Το μυαλό της δουλεύει καλύτερα κι από 10 ανθρώπων», εξηγεί η Ιωάννα.
Τεράστιο κόστος
Σε άλλες χώρες του κόσμου, οι σκύλοι-οδηγοί παρέχονται δωρεάν στους κατόχους τους. Εδώ στην Ελλάδα κοστίζουν πολύ ακριβά. Από ένα ισχυρό πείσμα αυτή η γυναίκα ίδρυσε τη ΜΚΟ και όχι για να επωφεληθεί από κρατικές χορηγίες. Η ΜΚΟ «Λάρα» λειτουργεί αποκλειστικά και μόνον από δωρεές ιδιωτών! Την ξεκίνησε μαζί με τους εκπαιδευτές σκύλων Λεία και Γιώργο Σταβοράβδη. Ο σκοπός ύπαρξης αυτής της σχολής είναι η εκπαίδευση σκύλων-οδηγών και η διάθεσή τους δωρεάν στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Ναι, το ξέρω, όπως το γνωρίζει πολύ καλύτερα η ίδια, η ζωή των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες είναι ντροπή να πετιέται από τη ρακέτα του κράτους σαν μπαλάκι σε... δωρεές ιδιωτών. «Οι κρατικές παροχές είναι μηδαμινές και η ρυμοτομία των πόλεων τριτοκοσμική. Δυστυχώς, σε όλο αυτό συμβάλλει και η αναισθησία όλων των πολιτών, που θεωρούν τα πεζοδρόμια (όσα υπάρχουν τέλος πάντων...) τσιφλίκι τους και τα άτομα με απώλεια όρασης, ανήμπορα. Το όνειρό μου μέσα από τη σχολή "Λάρα" είναι να αλλάξει η ποιότητα παροχής υπηρεσιών προς τα άτομα με απώλεια όρασης. Οι εκπαιδευτές σκύλων-οδηγών δεν θεωρούν τα άτομα αυτά "ανάπηρα" και γι' αυτό τους εμπιστεύονται ένα σκύλο-οδηγό. Επίσης, η εκπαίδευση των ομάδων σκύλων-οδηγών είναι τόσο ακριβή και δύσκολη, που μόνο με απόλυτη διαφάνεια φτάνει κανείς στον επιθυμητό στόχο»!
Μέχρι πριν από λίγο καιρό η Ιωάννα, η οποία είναι υποψήφια διδάκτωρ στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, εργαζόταν ως ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Πληροφορικής, στο Εργαστήριο Αλληλεπίδρασης Ανθρώπου-Υπολογιστή. Την εποχή που δούλευε στην Κρήτη, επισκέφθηκε το Ινστιτούτο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας. Το χειροφίλημά του στην Ιωάννα έκανε το γύρο των... δελτίων ειδήσεων. Λίγο καιρό μετά, με τις «τυφλές» περικοπές της οικονομικής κρίσης, η εργασία της στο ΙΤΕ επαύθη και μαζί το πολύτιμο έργο που είχε ξεκινήσει η Ιωάννα για ανθρώπους που έχουν το ίδιο πρόβλημα με εκείνη!
Η Ιωάννα και άλλοι άνθρωποι όπως η Ιωάννα, που δεν μπορούν να δουν τα χρώματα της πραγματικής ζωής, παρά μόνον στα όνειρά τους, έχουν καταφέρει να διώξουν την τύφλωση από την καθημερινότητά τους, σε αντίθεση με πολλούς άλλους, οι οποίοι ευθύνονται για καίριες αποφάσεις που παίρνουν για τις ζωές όλων μας και οι οποίοι -αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα- πάσχουν από ολική τύφλωση (σ.σ. αν θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα την Ιωάννα, τη Λάρα και τη Μέη, επισκεφθείτε τον ιστότοπο: http:// www.laraguidedogs.gr/)...
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου