Γιώργος Λιγνός: Χτίζοντας το αυριανό κοινό

Δεν βρεθήκαμε έτσι τυχαία σε ένα concert hall για να ακούσουμε μια συμφωνική ορχήστρα. Η πορεία ήταν μακρά και ο δρόμος γεμάτος παγίδες. Η έκθεσή μας στην μουσική αρχίζει από τα βρεφικά χρόνια.
Τα πρώτα λεπτά της ζωής μας ένας χείμαρρος ερεθισμάτων μας κατακλύζει. Φως, ήχοι περίεργοι, φωνές, και λίγο μετά η αίσθηση του νερού και της πετσέτας, είναι τα πρώτα. Από αυτά, ίσως μόνο οι ήχοι και η ανθρώπινη ομιλία μπορούν να αποκτήσουν άλλο νόημα. Και τα δύο κρύβουν πίσω τους ένα πλαίσιο συντεταγμένης λειτουργίας που απομένει να ανακαλύψουμε σιγά σιγά. Η ενσάρκωση μας στον κόσμο ακολουθείται από πολλές επιμέρους “ενσαρκώσεις”. Ξεκινώντας από τον “εσωτερικό” και προστατευμένο κόσμο της κούνιας και φτάνουμε να μπορούμε να κινηθούμε μέσα στην κοινωνία διευρύνοντας σε κάθε φάση της ζωής τα όρια του κόσμου μας. Η κοινωνική ενσωμάτωση χαρακτηρίζεται από την πρόσληψη των πληροφοριών και την ικανότητα αξιοποίησής τους αλλά και από την πρόσληψη αξιωμάτων και αξιών. Η αισθητική και η ηθική και οι εν γένει αξίες προσλαμβάνονται, όπως εν πολλοίς δίδονται από το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε.

 

Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου εδώ.