Γυναίκα, όμως πρώτα κορίτσι

Το ακόλουθο κείμενο είναι της Στέλλας Αλαφούζου, όπως δημοσιεύτηκε στο protagon. Διαβάστε σχετικά και το άρθρο  'Dance Moms' Did Abby Lee Miller Go Too Far? από τη Huffingtonpost, καθώς και το Dance Moms' 'Nude' Dance Routine Episode Playground for Pedophiles, Experts Say που αναφέρονται στην εκπομπή Dance Moms, από όπου και το φωτογραφικό στιγμιότυπο που συνοδεύει την ανάρτηση.

 

Τις απόκριες που μας πέρασαν μια μαμά πλήρωνε το εισιτήριο του parking στο mall, έχοντας πίσω της δύο λιλιπούτειες μασκαρεμένες καμπαρέ. Κοντό δερμάτινο σορτς με διχτυωτό καλσόν και κόκκινη μπλούζα με ντεκολτέ. Μαλλί κομμωτηρίου και μακιγιάζ πρόκληση. Ζουμερά χείλη και βλεφαρίδα. Αυτό που με απασχόλησε δεν ήταν το τι θα γίνουν αυτά τα δυο κορίτσια στο μέλλον, αλλά το τι θα απογίνουν στο παρόν τους.

Υπάρχει ωστόσο και η ελίτ των κοριτσιών πρόκληση. Αυτά στα εξώφυλλα μεγάλων περιοδικών. Τα μικρομέγαλα κορίτσια στις διαφημίσεις. Οι μικρές με το τέλειο μακιγιάζ και τα νύχια, που ποζάρουν με χείλη μισάνοιχτα σαν από πόθο. Που κατά τα φαινόμενα δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα επιπλέον εκμετάλλευσης, εφόσον έχουν ισχυρό «γονεϊκό» management στην από νωρίς καριέρα τους. Για τη χαμένη τους αθωότητα ούτε λόγος.

Η 10χρονη Thylane Loubry Blondeau είναι μια τέτοια περίπτωση. Οι φωτογραφίσεις της απασχολούν εδώ και μήνες την κοινή γνώμη με αποκορύφωμα τη φωτογράφιση για τη γαλλική Vogue. Έχουν γραφτεί άρθρα για την περίπτωσή της και οι συζητήσεις που την αφορούν μοιάζουν με debate. Πρόσφατη γαλλική κυβερνητική έκθεση ωστόσο απευθύνει έκκληση –με αφορμή το παράδειγμα της Vogue- προκειμένου να απαγορευτεί η συμμετοχή κοριτσιών κάτω των 16 σε διαγωνισμούς ομορφιάς. Η συντάκτρια της έκθεσης Chantal Jouanno ζητά και την απαγόρευση συμμετοχής παιδιών σε διαφημιστικές καμπάνιες αλλά και την επιστροφή της στολής στα δημοτικά σχολεία, με στόχο την καταπολέμηση της «σεξουαλικοποίησής» τους.

Τα κορίτσια πρέπει να έχουν την ευκαιρία που η ζωή έτσι κι αλλιώς τους δίνει. Να ζήσουν την ηλικία τους με τα πραγματικά χαρακτηριστικά της δηλαδή. Να μπορούν να ανακαλύψουν γιατί τα δικά τους νύχια είναι άβαφα αλλά της μαμάς βαμμένα. Να μπορούν να δουν τη διαφορά. Να προβάρουν τις γόβες μας μπροστά στον καθρέφτη, αλλά να επιστρέφουν στις μπαλαρίνες τους δίχως κλάματα. Να είναι αυτή η ηλικία τους και ο κηδεμόνας να μην είναι ο αυστηρός γονιός αλλά η δική τους κρίση. Δεν είναι εύκολο, αλλά αν αποφασίσουμε ότι δεν θέλουμε τέτοια πρότυπα σέξυ παιδιών ανάμεσά μας, δεν αποκλείεται στο μέλλον να έχουμε παιδιά που θα θυμούνται καλά και με ακρίβεια τις διαφορές από την παιδική ηλικία στην εφηβική και πάει λέγοντας.

Η μόνιμη γκρίνια εμάς των μεγάλων είναι πως με την κλιματική αλλαγή, οι εποχές πια από τέσσερις τείνουν να γίνουν δύο. Χειμώνας-Καλοκαίρι. Αυτό θέλουμε για τα παιδιά μας;