Οσο πιο μακριά τοποθετείτε χρονικά τον εαυτό σας από τα θρανία, τόσο πιο βαθιά θα σοκαριστείτε. Εάν, δε, δεν έχετε οι ίδιοι ή οι πολύ κοντινοί σας άνθρωποι παιδιά στην εφηβεία ή λίγο πριν από αυτή, τα παρακάτω θα σας φανούν ιδιαιτέρως σκληρά. Πώς είναι δυνατόν παιδιά να μιλούν με αυτόν τον τρόπο; θα σκεφτείτε. Εχει αλλάξει τόσο πολύ η παιδική ηλικία ή μήπως ό, τι συνέβαινε πάντα στις αλάνες και τα προαύλια (και έμενε εκεί) μεταφέρεται τώρα σε κοινή, ηλεκτρονική, θέα;
«Πώς είσαι έτσι ρε; Με αηδιάζεις. Το παίζεις και ωραία, ψώνιο, ε ψώνιο», γράφει ο 13χρονος Π. κάτω από τη φωτογραφία της συμμαθήτριάς του Χ. στο facebook (ως γνωστόν, ο πλούσιος σχολιασμός των φωτογραφιών που αναρτούν στο facebook αποτελεί την «υπέρτατη καταξίωση» για τα παιδιά σήμερα). Εμβρόντητη, η μητέρα κοινής φίλης και των δύο διάβασε και μετέφερε στην «Κ» τα σχόλια. «Δεν πίστευα αυτά που έβλεπα», λέει. «Παιδιά που στη συναναστροφή είναι πολύ γλυκά και καλά, στο Ιντερνετ βγάζουν έναν πολύ διαφορετικό εαυτό. Αυτό που γίνεται ξεπερνάει την πλάκα, την καζούρα. Ο στόχος είναι να πληγώσουν τον άλλο». Ο «άλλος» είναι συνήθως τα κορίτσια που δεν ντύνονται ωραία, οι παχουλές συμμαθήτριες, τα παιδιά από χωριό.
Παραδείγματα
«Δεν σου είπα να μη βάλεις αυτό το μπλουζάκι; Σε παχαίνει!» γράφει η «ωραία» συμμαθήτρια στη «φίλη» της κάτω από μια καλοκαιρινή εικόνα διακοπών. Τα σχόλια διανθίζονται με emoticons, χαμογελάκια, φατσούλες, για να «σωθεί» λίγο η αρνητική εντύπωση. Αλλά... δεν. «Σου είπαμε εμείς να γίνεις φίλη μας;» καταλήγει ο διαδικτυακός καβγάς που ξέσπασε από το πουθενά. «Εσύ ήρθες και μας κόλλησες! Αρα δεν μπορούμε να μαλώσουμε γιατί εξ αρχής δεν ήμασταν φίλες...». Να σου και τα αγόρια: «Η πεντάμορφη και το τέρας είστε εδώ». (σ. σ. Ολα τα παραπάνω γραμμένα σε greeklish, ανορθόγραφα και με τα ελάχιστα δυνατά φωνήεντα...)
Τα παραπάνω αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα του λεγόμενου e-bullying, όπως είναι ο διεθνής όρος που περιγράφει την κατάσταση όπου ένα παιδί βασανίζεται, απειλείται, παρενοχλείται, ταπεινώνεται, έρχεται σε αμηχανία ή στοχοθετείται από ένα άλλο παιδί ή ομάδα παιδιών μέσω του Ιντερνετ ή των κινητών τηλεφώνων. Το φαινόμενο που λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις σε όλο τον κόσμο αποτελεί την ηλεκτρονική εκδοχή του εκφοβισμού και της σωματικής ή λεκτικής βίας που λαμβάνει χώρα στα σχολεία, με σοβαρότατες επιπτώσεις για τα θύματα που μπορούν να εμφανιστούν ακόμα και στην ενήλικη ζωή τους. Το bullying θα επηρεάσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλους τους μαθητές σε κάποια στιγμή της σχολικής ζωής τους.
Διακρατική έρευνα
Σε μεγάλη διακρατική έρευνα για το φαινόμενο του bullying στο δημοτικό σχολείο που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου, με την επιστημονική ευθύνη του αναπληρωτή καθηγητή Παιδοψυχιατρικής κ. Ιωάννη Τσιάντη, βρέθηκε ότι το ποσοστό των θυμάτων ανέρχεται στο 8% του συνόλου των μαθητών, ενώ το ποσοστό των θυτών στο 5,61%. Η πλειονότητα των μαθητών (74,43%) δήλωσε ότι προσπαθεί να βοηθήσει το θύμα, ενώ αντίθετα ότι οι δάσκαλοί τους προσπαθούν να παρέμβουν μόνο στο 1/3 των περιπτώσεων. Τα παιδιά τείνουν να μιλούν για αυτά που περνούν πρώτα στους γονείς τους, αλλά οι θύτες δεν μιλούν σχεδόν ποτέ σε κανέναν. Εάν το έκαναν, ίσως η εξέλιξη να ήταν διαφορετική. Οπως αναφέρει στην «Κ» ο επ. καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας κ. Χάρης Ασημόπουλος, «τα παιδιά - θύτες που ασκούν τη βία είναι δυνατόν να εξελίσσονται σε μεγάλο ποσοστό, που αγγίζει το 50%, σε ενήλικες με αντικοινωνική συμπεριφορά».
Οπως λέει ο κ. Ασημόπουλος, οι μαθητές - θύματα είναι συνήθως παιδιά με περισσότερο άγχος και ανασφάλεια, ήσυχα και ευαίσθητα και με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Περιέργως, το τελευταίο χαρακτηρίζει και τα παιδιά - θύτες...
Πηγή: Καθημερινή
«Πώς είσαι έτσι ρε; Με αηδιάζεις. Το παίζεις και ωραία, ψώνιο, ε ψώνιο», γράφει ο 13χρονος Π. κάτω από τη φωτογραφία της συμμαθήτριάς του Χ. στο facebook (ως γνωστόν, ο πλούσιος σχολιασμός των φωτογραφιών που αναρτούν στο facebook αποτελεί την «υπέρτατη καταξίωση» για τα παιδιά σήμερα). Εμβρόντητη, η μητέρα κοινής φίλης και των δύο διάβασε και μετέφερε στην «Κ» τα σχόλια. «Δεν πίστευα αυτά που έβλεπα», λέει. «Παιδιά που στη συναναστροφή είναι πολύ γλυκά και καλά, στο Ιντερνετ βγάζουν έναν πολύ διαφορετικό εαυτό. Αυτό που γίνεται ξεπερνάει την πλάκα, την καζούρα. Ο στόχος είναι να πληγώσουν τον άλλο». Ο «άλλος» είναι συνήθως τα κορίτσια που δεν ντύνονται ωραία, οι παχουλές συμμαθήτριες, τα παιδιά από χωριό.
Παραδείγματα
«Δεν σου είπα να μη βάλεις αυτό το μπλουζάκι; Σε παχαίνει!» γράφει η «ωραία» συμμαθήτρια στη «φίλη» της κάτω από μια καλοκαιρινή εικόνα διακοπών. Τα σχόλια διανθίζονται με emoticons, χαμογελάκια, φατσούλες, για να «σωθεί» λίγο η αρνητική εντύπωση. Αλλά... δεν. «Σου είπαμε εμείς να γίνεις φίλη μας;» καταλήγει ο διαδικτυακός καβγάς που ξέσπασε από το πουθενά. «Εσύ ήρθες και μας κόλλησες! Αρα δεν μπορούμε να μαλώσουμε γιατί εξ αρχής δεν ήμασταν φίλες...». Να σου και τα αγόρια: «Η πεντάμορφη και το τέρας είστε εδώ». (σ. σ. Ολα τα παραπάνω γραμμένα σε greeklish, ανορθόγραφα και με τα ελάχιστα δυνατά φωνήεντα...)
Τα παραπάνω αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα του λεγόμενου e-bullying, όπως είναι ο διεθνής όρος που περιγράφει την κατάσταση όπου ένα παιδί βασανίζεται, απειλείται, παρενοχλείται, ταπεινώνεται, έρχεται σε αμηχανία ή στοχοθετείται από ένα άλλο παιδί ή ομάδα παιδιών μέσω του Ιντερνετ ή των κινητών τηλεφώνων. Το φαινόμενο που λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις σε όλο τον κόσμο αποτελεί την ηλεκτρονική εκδοχή του εκφοβισμού και της σωματικής ή λεκτικής βίας που λαμβάνει χώρα στα σχολεία, με σοβαρότατες επιπτώσεις για τα θύματα που μπορούν να εμφανιστούν ακόμα και στην ενήλικη ζωή τους. Το bullying θα επηρεάσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλους τους μαθητές σε κάποια στιγμή της σχολικής ζωής τους.
Διακρατική έρευνα
Σε μεγάλη διακρατική έρευνα για το φαινόμενο του bullying στο δημοτικό σχολείο που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου, με την επιστημονική ευθύνη του αναπληρωτή καθηγητή Παιδοψυχιατρικής κ. Ιωάννη Τσιάντη, βρέθηκε ότι το ποσοστό των θυμάτων ανέρχεται στο 8% του συνόλου των μαθητών, ενώ το ποσοστό των θυτών στο 5,61%. Η πλειονότητα των μαθητών (74,43%) δήλωσε ότι προσπαθεί να βοηθήσει το θύμα, ενώ αντίθετα ότι οι δάσκαλοί τους προσπαθούν να παρέμβουν μόνο στο 1/3 των περιπτώσεων. Τα παιδιά τείνουν να μιλούν για αυτά που περνούν πρώτα στους γονείς τους, αλλά οι θύτες δεν μιλούν σχεδόν ποτέ σε κανέναν. Εάν το έκαναν, ίσως η εξέλιξη να ήταν διαφορετική. Οπως αναφέρει στην «Κ» ο επ. καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας κ. Χάρης Ασημόπουλος, «τα παιδιά - θύτες που ασκούν τη βία είναι δυνατόν να εξελίσσονται σε μεγάλο ποσοστό, που αγγίζει το 50%, σε ενήλικες με αντικοινωνική συμπεριφορά».
Οπως λέει ο κ. Ασημόπουλος, οι μαθητές - θύματα είναι συνήθως παιδιά με περισσότερο άγχος και ανασφάλεια, ήσυχα και ευαίσθητα και με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Περιέργως, το τελευταίο χαρακτηρίζει και τα παιδιά - θύτες...
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου