Προετοιμάζουμε τους εφήβους για τη νέα σχολική χρονιά

Το φθινόπωρο φέρνει νέες αρχές: Νέα τάξη, νέα βιβλία, νέες απαιτήσεις. Μαζί, όμως, μπορεί να φέρει και άγχος. Πολλά παιδιά, ιδιαίτερα οι έφηβοι, αισθάνονται έντονη πίεση, θλίψη ή ανησυχία, καθώς προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο σχολείο, τις κοινωνικές σχέσεις και τις αλλαγές της ηλικίας τους. Η σχολική χρονιά φέρνει μαζί της υψηλές προσδοκίες: καλούς βαθμούς, κοινωνική αποδοχή, συμμετοχή σε δραστηριότητες. Όλα αυτά μπορούν να δημιουργήσουν στρες στους εφήβους.

Η εφηβεία, με τις ορμονικές αλλαγές και την ανάγκη για αυτονομία, κάνει την εξίσωση ακόμη πιο περίπλοκη. Τα παιδιά συχνά δεν έχουν μάθει πώς να εκφράζουν όσα νιώθουν ή να ζητούν βοήθεια, με αποτέλεσμα να κλείνονται στον εαυτό τους.

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους εφήβους;

Ανοίγουμε δίαυλο επικοινωνίας

Μιλάμε καθημερινά, χωρίς να κρίνουμε ή να πιέζουμε. Ρωτάμε πώς πέρασαν, τι τους άρεσε, τι τους προβλημάτισε. Η απλή ακρόαση είναι συχνά πιο σημαντική από οποιαδήποτε συμβουλή.

Καθιερώνουμε ρουτίνες που χαλαρώνουν

Ύπνος, σωστή διατροφή και σωματική δραστηριότητα είναι απαραίτητα. Ένα περίπατος μετά το σχολείο, λίγη μουσική ή δημιουργική απασχόληση μπορεί να βοηθήσει στην αποφόρτιση.

Διδάσκουμε δεξιότητες αυτορρύθμισης

Αναπνοές χαλάρωσης, σύντομες ασκήσεις stretching, ή ένα ντους μπορούν να αλλάξουν τη διάθεση. Μαθαίνουμε στα παιδιά ότι το σώμα και το μυαλό συνεργάζονται για να νιώσουν καλύτερα.

Δημιουργούμε ασφαλές περιβάλλον στο σπίτι

Χώρος που προσφέρει ηρεμία και αίσθηση αποδοχής. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ότι μπορούν να εκφράσουν και τη χαρά και τη λύπη τους χωρίς φόβο κριτικής.

Εστιάζουμε στις μικρές νίκες

Ο έπαινος δεν αφορά μόνο τις επιδόσεις. Αναγνωρίζουμε κάθε προσπάθεια: την επιμονή τους σε μια δύσκολη εργασία, την καλοσύνη τους σε έναν φίλο, τη συνεργασία τους στην οικογένεια.

Τι να προσέξουμε;

Απότομες αλλαγές στη συμπεριφορά (απόσυρση, υπερβολικός εκνευρισμός, αϋπνία).

Αδιαφορία για δραστηριότητες που παλαιότερα αγαπούσαν.

Συχνά παράπονα για σωματικά συμπτώματα (πονοκέφαλος, στομαχόπονος) χωρίς ιατρικό λόγο.

Αν αυτά διαρκούν, είναι σημαντικό να μην τα αγνοήσουμε. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με απλές συζητήσεις και, αν χρειαστεί, να αναζητήσουμε βοήθεια από ειδικό – όχι ως ένδειξη αδυναμίας, αλλά ως πράξη φροντίδας.

Τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους, ακόμα κι όταν δεν το δείχνουν

Ακόμα και όταν οι έφηβοι θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν, δεν παύουν να χρειάζονται στήριξη και αγάπη από την οικογένεια. Οι γονείς που βάζουν όρια αλλά ταυτόχρονα δείχνουν σεβασμό μαθαίνουν στα παιδιά τους να εμπιστεύονται τον εαυτό τους. Και το καλύτερο; Όταν η στήριξη των φίλων και της οικογένειας δουλεύει μαζί, τότε οι νέοι χτίζουν πιο γερή ταυτότητα και γίνονται πιο ανθεκτικοί.

Όταν οι έφηβοι μπορούν να οραματιστούν έναν δρόμο που αξίζει να τον ακολουθήσουν, τότε παίρνουν πιο ώριμες αποφάσεις και αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες με μεγαλύτερη δύναμη.

Βασιλινα Ριστανη

Πηγή: imommy