Το βιβλίο του Ντεμπάσις Πολ «I Have Autism And I Like To Play Bad Tennis: Vignettes and Insights from My Son's» μας προσφέρει ένα παράθυρο στον κόσμο των προκλήσεων και των χαρών της γονεϊκότητας. Το «εγώ» στον τίτλο αναφέρεται στον γιο του συγγραφέα, Νόελ, ο οποίος διαγνώστηκε με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού σε ηλικία τρεισήμισι ετών.
Ο Πολ γράφει: «Οι νεότεροι γονείς παιδιών με αυτισμό πρέπει να κατανοήσουν πώς να επαναπροσδιορίζουν τις δικές τους φιλοδοξίες και προτεραιότητες στη ζωή· πώς να αφήσουν πίσω τους την επιθυμία να πετύχουν έμμεσα τους στόχους τους μέσω των παιδιών τους». Το βιβλίο είναι γεμάτο με παραδείγματα για το πώς έμαθε για το χάσμα μεταξύ των προσδοκιών του και των αναγκών του γιου του, ειδικά όσον αφορά τον αθλητισμό. Για τον πατέρα, το παιχνίδι αφορούσε τη νίκη, ενώ ο γιος του επικεντρώθηκε μόνο στο να διασκεδάζει.
Ο Νόελ δεν ενδιαφερόταν να εντυπωσιάσει ή να νικήσει, οπότε δεν τον πείραζε να παίζει «κακό τένις».
Η εμπειρία του συγγραφέα στην ανατροφή του Noel τον δίδαξε ότι τα παιδιά με αυτισμό «μπορεί να μην είναι σε θέση να δημιουργήσουν συναισθηματικούς και ενσυναισθητικούς δεσμούς με φίλους».
Ως αποτέλεσμα, αυτά τα παιδιά νιώθουν την ανάγκη να «βασιστούν σε μεγάλο βαθμό στους γονείς, τα αδέλφια ή άλλα μέλη της οικογένειάς τους και στους δασκάλους τους για να παίξουν τον ρόλο του φίλου». Ένα από τα χαρακτηριστικά που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει είναι η άρνηση του συγγραφέα να κάνει τα πράγματα να φαίνονται όμορφα για να εμπνεύσει τους αναγνώστες.
Μια συγκινητική ιστορία που αναφέρεται στο βιβλίο έχει να κάνει με τον Νόελ σε μια γιορτή της Ντούσεχρα. Τα ομοιώματα των Ραβάνα, Μεγκνάντα και Κουμπκάρανα καιγόντουσαν για να απεικονίσουν τον θρίαμβο του καλού επί του κακού, και οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση ζητωκραύγαζαν. Ο Νόελ ήταν άναυδος που οι άνθρωποι μπορούσαν να απολαμβάνουν την πράξη του καψίματος κάποιου (ακόμα και άψυχου). Ο συγγραφέας σημειώνει: «Το περιστατικό τον προβλημάτιζε πολύ. Ο προβληματισμός του Νόελ ήταν πάντα με την ιδέα της βίας, ανεξάρτητα από τη μορφή της». Ο Νόελ κατέληξε να διδάξει στον πατέρα του - ο οποίος μεγάλωσε παίζοντας με παιχνίδια-όπλα - ότι η συμβολική βία ήταν επίσης μια μορφή βίας και πρέπει να καταδικάζεται. Ακόμα κι αν αποτελεί μέρος μιας θρησκευτικής ή εορταστικής τελετής. Δεν μπορώ να συστήσω αρκετά αυτό το βιβλίο - ο Νόελ είναι κάποιος που πρέπει να γνωρίσετε. - Απόσπασμα από την κριτική του Chintan Girish Modi, ανεξάρτητου συγγραφέα, δημοσιογράφου, HINDUSTAN TIMES ΔΕΛΧΙ 29 Απριλίου 2023.
Η πολυεπίπεδη αφήγηση του βιβλίου δείχνει ότι είναι πολύ περισσότερο από ένα απομνημόνευμα, Είναι η γιορτή της ίδιας της ζωής, ένα ταπεινό αίτημα για συμπερίληψη, μια προσπάθεια να αλλάξει η γενική άποψη για τον αυτισμό και, το πιο σημαντικό, ένας εύχρηστος οδηγός για γονείς νευροδιαφορετικών καθώς και νευροτυπικών παιδιών. Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου αντανακλά την πεποίθησή του ότι η ιστορία του Νόελ μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι βλέπουν τα νευροδιαφορετικά άτομα. Το πνεύμα του Νόελ λάμπει και οι βαθυστόχαστες παρατηρήσεις του κάνουν κάποιον να σκεφτεί τους κοινωνικούς κανόνες και τη συμπεριφορά του κόσμου.
Ο Πολ έχει πολλαπλούς στόχους γράφοντας αυτό το βιβλίο, δύο από τους οποίους είναι να βοηθήσει τους ανθρώπους με ιδέες για τη γονεϊκότητα και να δείξει σε όλους ότι, με λογική και συμπονετική καθοδήγηση, ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού μπορεί να ανθίσει. Το προσωπικό στυλ αφήγησης του συγγραφέα, που συμπληρώνεται από γεγονότα ζωής που αναδεικνύουν τις γνώσεις του, τις θεωρητικές αλλά και πρακτικές, καθιστά το βιβλίο προσιτό σε διαφορετικά είδη αναγνωστών. Και όλα αυτά τα κάνει ενώ παράλληλα σκιαγραφεί ένα συγκινητικό πορτρέτο ενός αξιολάτρευτα διαφορετικού μυαλού. - Απόσπασμα από την κριτική της Nalini Ramachandran, συγγραφέα παιδικών βιβλίων και γραφίστριας, με έδρα τη Βομβάη, THE HINDU (Literary Review) 28 ΜΑΪΟΥ 2023.
Πώς είχε την ιδέα να γράψει το βιβλίο; Και, όταν το αποφάσισε, πώς έγραψε τα βιώματα του γιου του, αλλά και του ίδιου; Τι ρόλο έχει η κολύμβηση και η μουσική στη ζωή τους; Αυτά και άλλα πολλά, σχολιάζει ο συγγραφέας στο παρακάτω βίντεο.
Το βιβλίο “I Have Autism And I Like To Play Bad Tennis: Vignettes and Insights from My Son's” χαρακτηρίζεται ως ένα ταξίδι που αμφισβητεί τις παραδοσιακές αντιλήψεις και αγκαλιάζει τη δύναμη της νευρο-απόκλισης, προσφέροντας ένα εμπνευσμένο παράδειγμα από την πραγματική ζωή που θα αγγίξει τις καρδιές των οικογενειών που παλεύουν με τη νευρο-απόκλιση.
Μέσα από την ιστορία του Νόελ και του πατέρα του, μπορούμε να μάθουμε για την αποδοχή της νευρο-απόκλισης, να δούμε αληθινά στιγμιότυπα της ζωής τους, να καταλάβουμε τις πολυεπίπεδες επιπτώσεις που έχει η συμπεριφορά μας και πώς μπορούμε να εμπλουτίσουμε το δικό μας ρόλο στην κοινωνία μέσα από την κοινωνική επίγνωση και κατανόηση για τη συμπερίληψη και την αποδοχή, ενώ ταυτόχρονα να γνωρίσουμε καινοτόμες στρατηγικές διαχείρισης συμπεριφοράς και πώς μπορεί να λειτουργήσει (και σε εμάς) η μη τυπική μάθηση.
Ανυπομονούμε να το πιάσουμε στα χέρια μας!
I Have Autism And I Like To Play Bad Tennis: Vignettes and Insights from My Son’s Life
Debashis Paul
Publisher: Westland Non-fiction
2023
Υπάρχουν τόσα πολλά βιβλία που θα θέλαμε να διαβάσουμε, αλλά προς το παρόν δεν έχουμε στα χέρια μας. Κι επειδή μπορεί να αργήσουμε να τα διαβάσουμε για να σας τα παρουσιάσουμε αναλυτικά, αποφασίσαμε να τα μοιραζόμαστε μαζί σας, όσο βρισκόμαστε σε αναμονή. Αν τα έχετε διαβάσει, θα χαρούμε πολύ να επικοινωνήσετε μαζί μας και να μας πείτε τη γνώμη σας.
Ευλαμπία Αγγέλου
Διερμηνέας Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας
Ανεξάρτητη Ερευνήτρια

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου