Η συγγενής απώλεια ακοής μου επιδεινώθηκε πολύ όταν πλησίαζα την ηλικία των 40 χρόνων. Ένιωσα μεγάλη πίεση και τα επίπεδα άγχους μου αυξήθηκαν. Απομονώθηκα. Εγκατέλειψα τις κοινωνικές συναναστροφές και απλά υπήρχα.
Ο σύζυγός μου (που είναι CODA) μου μίλησε για τη λύση ενός ακούοντα σκύλου. Αρνήθηκα με ένα «μπα, θα είναι σκληρή δουλειά…» δίνοντας τόσες πολλές δικαιολογίες. Αλλά με την πάροδο του χρόνου το δέχτηκα και έκανα αίτηση. Και αυτή ήταν η αρχή της πολύ θετικής εξέλιξης.
Η αναμονή ήταν μεγάλη: κράτησε 4,5 χρόνια ! Αλλά όταν πήρα στα χέρια μου την φωτογραφία της αγαπημένης Ίνκας, ενθουσιάστηκα! Κάναμε το ταξίδι στα κεντρικά γραφεία για συστάσεις. Την στιγμή που η Inca μπήκε και κούνησε τη μεγάλη της ουρά ήταν η μέρα που κατάλαβα ότι ήμουν ερωτευμένη. Περπάτησε και έβαλε το μεγάλο της κεφάλι στην αγκαλιά μου.
Οι περισσότεροι μπορεί να πιστεύουν ότι «παίρνεις σκύλο και αυτό είναι», αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι. Έπρεπε να δουλέψω σκληρά για να εκπαιδευτώ με την Inca και η Inca έπρεπε να δουλέψει σκληρά για να εκπαιδευτεί μαζί μου.
Η ομάδα για την εκπαίδευσή της ήταν μαζί μου σε όλη τη διαδρομή και είχαμε να φροντίσουμε για τη συμπεριφορά, την περιποίηση, τη διατροφή, την αποπαρασίτωση, τη φυσική κατάστασή της και, φυσικά, την ικανότητά της να με κάνει να αναγνωρίζω τις ηχητικές ειδοποιήσεις – που στην περίπτωση της Ίνκας ήταν 7 ήχοι: το κουδούνι της πόρτας, η ειδοποίηση της ενδοεπικοινωνίας, ο συναγερμός πυρκαγιάς, η ειδοποίηση για βόμβα στο χώρο εργασίας μου, ο συναγερμός πυρκαγιάς στο χώρο εργασίας μου, το χρονόμετρο του φούρνου και το ξυπνητήρι.
Είχα 6 εβδομάδες για να της παρουσιάσω τους ήχους στο σπίτι, να επισκεφτώ κτηνιάτρους και καταστήματα κατοικίδιων ζώων και τις συνηθισμένες εξορμήσεις μας για ψώνια και ραντεβού με γιατρό. Δεν απολάμβανα τα βράδια που την έβγαζα έξω με τις πιτζάμες για να πάει τουαλέτα. Ούτε τις εκδρομές μας στις κτηνιατρικές κλινικές, στα επείγοντα, όπως όταν έφαγε την τούρτα των γενεθλίων μου που είχε κονιάκ.
Το πιο σημαντικό πράγμα με την Inca ήταν το πώς ήταν συνεχώς δίπλα μου σε μια δύσκολη περίοδο που αντιμετώπιζα τις συνηθισμένες προκλήσεις: με έσπρωχναν για να περάσουν, με θεωρούσαν αγενή επειδή δεν ανταποκρινόμουν στην ομιλία τους, αργούσα να σηκωθώ στο τρένο γιατί δεν άκουγα τις ανακοινώσεις. Ένιωθα ότι κανείς δεν ήθελε να γίνει φίλος μου. Ήμουν απλά απομονωμένη!
Ωστόσο, η Inca είχε τρόπο να με βοηθήσει να αντιμετωπίσω αυτές τις προκλήσεις. Δεν ήταν πια δικό μου ταξίδι, ήταν δικό μας. Άρχισα να ξαναζωντανεύω – αντιμετώπιζα ανθρώπους τους οποίους παλιότερα ντρεπόμουν. Δεν χρειαζόταν πια να ανησυχώ για όσα δεν μπορούσα να ακούσω γιατί αυτός ήταν ο ρόλος ήταν πια της Ίνκα.
Άλλαξα τη φύση της εργασίας μου και αρχίσαμε να ταξιδεύουμε σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Παίρναμε τρένα και αεροπλάνα και όταν άκουγα το «δεν μπορείς να πάρεις το σκυλί μαζί σου» είχα αρκετή αυτοπεποίθηση για να το αμφισβητήσω. Ήταν μια πραγματική αλλαγή κουλτούρας για μένα. Αρκούσε να κοιτάξω την Inca και ήξερα ότι «δεν πειράζει, θα τα καταφέρουμε!»
Η Inca τους αγαπούσε όλους. Γνωρίσαμε τόσες πολλές διασημότητες μαζί. H πριγκίπισσα Anne θα μείνει πάντα στο μυαλό μου καθώς όταν ήμασταν στο πάρτι του βασιλικού κήπου, ήρθε απευθείας στην Inca αντί για όλους τους άλλους εκεί.
Όταν πήγαμε να μου απονεμηθεί ο τίτλος “Μέλους του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας”, πήγε στον πρίγκιπα Γουίλιαμ. Έβαλε τη μύτη της στον καβάλο του σαν να έλεγε «άσε τη μαμά, τι γίνεται με εμένα;» και από το σοκ ξέχασα όλα όσα έπρεπε να πω και να κάνω με βάση το πρωτόκολλο.
Είχα επίσης την ευκαιρία να βγω στην τηλεόραση για να μιλήσω για το ταξίδι μας στο Cruft (το μεγαλύτερο σόου για σκύλους) και εκεί όχι μόνο συναντήσαμε τον αδερφό της Ίνκα, τον Indigo και τον κηδεμόνα του Gaynor αλλά και τη Rachel Riley. Συμμετείχαμε σε μια σειρά συνομιλιών με πολλούς ανθρώπους που εκπροσωπούσαν φιλανθρωπικές ομάδες, μια καταπληκτική εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Το 2020 η Inca βγήκε στη σύνταξη και βρήκα άλλο σκύλο, ένα κόκερ σπάνιελ, τον Lima. Τώρα πλέον εγώ θα φρόντιζα την Inca και όχι αυτή εμένα. Η Inca, ωστόσο, συνέχισε με πείσμα να εργάζεται δείχνοντας στον Lima όλα όσα έπρεπε να ξέρει. Ο Lima ήταν πολύ άτακτος και η Inca τον πήρε κάτω από τα φτερά της για εκπαίδευση, μολονότι είχε βγει στη σύνταξη!
Στις 11 Ιουλίου 2023 έλαβα ένα μήνυμα ότι η Inca δεν ήταν καλά. Ήμουν στο τέλος των διακοπών μου και ετοιμαζόμουν να πετάξω για το σπίτι, αλλά ευτυχώς ο σύζυγός μου ήταν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Την πήγε στους κτηνιάτρους και έγιναν διάφορες εξετάσεις. Άντεξε μέχρι να γυρίσω. Έφτασα στο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου και μόλις μπήκα στο σπίτι τα πόδια της κατέρρευσαν. Παρόλα αυτά σηκώθηκε προσπαθώντας να με ειδοποιήσει για το κουδούνι της πόρτας. Τότε κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν είναι καλά.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεών της έδειξαν ότι ήταν ώρα να φύγει. Στις 13 Ιουλίου 2023 πήρα την πιο δύσκολη, την πιο ευγενική απόφαση έχοντας δίπλα μου όλους όσους τη γνώριζαν: να την αφήσω να φύγει ειρηνικά. Μου ράγισε την καρδιά. Ήμουν συντετριμμένη!
Ο Lima με χρειαζόταν όμως – θρηνούσε κι αυτός. Η καρδιά μου είναι ακόμα βαριά και παλεύω να καταλάβω γιατί πονάω τόσο πολύ. Η φίλη μου πιστεύει ότι νιώθω τόσο έντονα συναισθήματα γιατί περάσαμε μαζί τόσες δυσκολίες. Το μόνο που με παρηγορεί είναι το γεγονός ότι πέρασε 11 υπέροχα χρόνια μαζί μου. Μου έδειξε τον δρόμο, με αγάπησε και με βοήθησε με τους ήχους και τους ανθρώπους.
Μια από τις καλύτερες φίλες μου έφτιαξε πρόσφατα μια σελίδα δωρεών στη μνήμη της και κάθε φορά που κάποιος κάνει δωρεά, ξέρω ότι η κληρονομιά της θα συνεχιστεί. Αν θέλετε να βοηθήσετε άλλους σαν ανθρώπους εμένα, εδώ είναι ο σύνδεσμος https://www.justgiving.com/fundraising/inca-baldock
Η παρηγοριά μου είναι ότι με αυτό τον τρόπο μπορώ να βοηθήσω και άλλους σκύλους βοηθούς σαν την Inca και κατ’ επέκταση και άλλους ανθρώπους σαν εμένα. Θα ήθελα να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ για τη φιλανθρωπική οργάνωση που εκπαιδεύει σκύλους για κωφούς για όλο το έργο και την υποστήριξή τους.
Και τέλος θέλω να ευχαριστήσω τον αγαπητό μου σύζυγο Garry που ήταν δίπλα μας σε αυτό το ταξίδι. Τώρα είναι η σειρά του Lima… Και θα πρέπει να βάλει τα δυνατά του για να γίνει σαν την Inca.
Η Lisa είναι κωφή Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού με ειδίκευση στη Διαφορετικότητα, την Ένταξη, την Αναπηρία και την Προσβασιμότητα. Στον ελεύθερο χρόνο της, της αρέσει να διασκεδάζει εξερευνώντας νέα μέρη με τον Lima. Έχει πάθος για το θέατρο, τις τέχνες και είναι μανιώδης αναγνώστρια βιβλίων.
Απόδοση του άρθρου Lisa Baldock: Why does it hurt so much to lose an assistance dog?
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)
Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)
MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου