Με χαρτί χρωματιστό
γόμμα, σπάγκο και καλάμι
δείτε το χαρταετό
με τα χέρια μου έχω κάμει!
Ξετυλίγω την κλωστή
λίγο λίγο απ’ το κουβάρι
πώς με σέρνει, λες ζητεί
στα ουράνια να με πάρει!
Δροσερό καθώς φυσά
τ’ αεράκι τ’ Απριλίου
τον πηγαίνει ως τα χρυσά
σκαλοπάτια του ηλίου!
Ουρανέ μου μακρυνέ
σε φιλώ με τα ματάκια,
πόσο απέχεις όμως, ναι,
απ’ τα δυο μου τα χεράκια!
Κι αν μ’ ενώνει μια κλωστή
με το γαλανό σου ατλάζι,
είναι τόσο, αχ, λεπτή,
που σε μια στιγμούλα σπάζει.
Ο χαρταετός-Ρίτα Μπούμη - Παπά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου