Αντί να πείτε: Σταμάτα να πετάς πράγματα!
Δοκιμάστε να πείτε: Όταν πετάς τα παιχνίδια σου μου δείχνεις ότι δεν θέλεις να παίξεις άλλο με αυτά. Αυτό συμβαίνει;
Αυτή η τεχνική έχει σχεδιαστεί για να βοηθάει τα άτομα να εκφράζουν τα συναισθήματά τους με τρόπο που δεν οδηγεί σε αντιπαράθεση. Έτσι όχι μόνο μένει ανοιχτή η γραμμή επικοινωνίας του ενήλικα με το παιδί, αλλά παράλληλα ο ενήλικας χρησιμεύει σαν μοντέλο σχετικά με το πώς εκφράζουμε την αντίληψη μιας κατάστασης από τη δική μας οπτική γωνία. Έτσι το παιδί βλέπει τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύονται οι ενέργειές του και μπορεί να προχωρήσει σε αλλαγή της συμπεριφοράς του.
Αντί να πείτε: Τα μεγάλα παιδιά δεν το κάνουν αυτό.
Δοκιμάστε να πείτε: Τα μεγάλα παιδιά, ακόμα και οι ενήλικες έχουν κάποιες φορές έντονα συναισθήματα. Δεν πειράζει. Τα συναισθήματα αυτά θα περάσουν.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Όταν μεγαλώνουν τα παιδιά σας, τόσο πιο μεγάλα προβλήματα θα αντιμετωπίζουν και τόσο πιο έντονα συναισθήματα θα βιώνουν. Το να τους λέμε ότι τα μεγάλα παιδιά δεν νιώθουν θυμό, απογοήτευση ή άγχος είναι απλώς μη αληθές. Πρέπει να μάθουν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους και να τα επεξεργάζονται με υγιή τρόπο.
Αντί να πείτε: Μην τολμήσεις να σηκώσεις χέρι!
Δοκιμάστε να πείτε : Δεν πειράζει να αισθάνεσαι θυμωμένος, αλλά δεν θα σε αφήσω να χτυπάς άλλους, Πρέπει να είμαστε όλοι ασφαλείς.
Με τον τρόπο αυτό του δίνετε το ξεκάθαρο μήνυμα ότι τα συναισθήματα του θυμού, της απογοήτευσης είναι αποδεκτά, αλλά οι πράξεις βίας όχι. Ξεχωρίζοντας αυτά τα δύο (συναισθήματα – πράξεις) βοηθάτε και το ίδιο το παιδί σας να μάθει να τα ξεχωρίζει.
Αντί να πείτε: Είσαι τόσο δύσκολος!
Δοκιμάστε να πείτε: Είναι δύσκολα τα πράγματα, ε; Θα βρούμε την λύση μαζί. Όταν τα παιδιά συμπεριφέρονται με ακατάλληλο τρόπο, είναι σημαντικό να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό. Αυτή η φράση δείχνει στο παιδί να καταλάβει ότι είμαστε στην ίδια ομάδα, δουλεύουμε έχοντας κοινό σκοπό.
Αντί να πείτε: Αυτό είναι. Φτάνει πια. Πήγαινε στο δωμάτιό σου να ηρεμήσεις.
Δοκιμάστε να πείτε: Ας καθίσουμε στο … (χώρος) για να ηρεμήσουμε μαζί.
Έτσι το παιδί αντί να απομονωθεί για να ηρεμήσει, έρχεται πιο κοντά σας και γίνεται η επανασύνδεση.
Αντί να πείτε: Πλύνε τα δόντια σου τώρα αμέσως!
Δοκιμάστε να πείτε: Θέλεις να πλύνεις πρώτα τα δόντια του Elmo ή τα δικά σου;
Για τα βρέφη, τα ξεσπάσματα θυμού είναι ένα τρόπος να αποκτήσουν έλεγχο στο περιβάλλον τους. Με αυτό τον τρόπο, δίνετε στο βρέφος το δικαίωμα της επιλογής και κατ’ επέκταση λίγο έλεγχο στο περιβάλλον.
Αντί να πείτε: Φάε το φαγητό σου αλλιώς θα πας για ύπνο νηστικός!
Δοκιμάστε να πείτε: Για να δούμε. Τι μπορούμε να κάνουμε για να γίνει πιο νόστιμο το φαγητό;
Με αυτό τον τρόπο καθιστούμε το παιδί υπεύθυνο να βρει μια λύση.
Αντί να πείτε: Το δωμάτιό σου είναι αηδιαστικό. Αν δεν το συμμαζέψεις, δεν θα πας πουθενά. Είσαι τιμωρία.
Δοκιμάστε να πείτε: Τι θα έλεγες να αρχίζαμε να καθαρίζουμε αυτή τη γωνία του δωματίου σου; Θα σε βοηθήσω και εγώ.
Αντί να εστιάσετε στο υπερβολικά δύσκολο έργο της καθαριότητας όλου του ακατάστατου δωματίου, αλλάξτε τον στόχο απλά στο να ξεκινήσετε! Αρχίζοντας κάτι που δεν θέλουμε να κάνουμε αποκτούμε ώθηση για να συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση. Άλλωστε το να κάνουμε την αρχή είναι το πιο δύσκολο κομμάτι σε μια μη ευχάριστη δραστηριότητα.
Αντί να πείτε: Φ-Ε-Υ-Γ-Ο-Υ-Μ-Ε
Δοκιμάστε να πείτε: Τι πρέπει να κάνεις για να είσαι έτοιμος να φύγουμε;
Επιτρέψτε στα παιδιά σας να σκεφτούν για τις διεργασίες/ διαδικασίες των μεταβάσεων στη ζωή τους. Έτσι θα αποφύγετε καβγάδες κυριαρχίας/ επίδειξης δύναμης και θα τους δώσετε την ευκαιρία να δώσουν μήνυμα στον εγκέφαλό τους ότι πραγματοποιούν μετάβαση σε μια νέα δραστηριότητα.
Αντί να πείτε: Σταμάτα να κλαψουρίζεις.
Δοκιμάστε να πείτε: Τι θα έλεγες να μου το ξαναπείς με την κανονική σου φωνή ;
Μερικές φορές τα παιδιά κλαψουρίζουν και δεν το συνειδητοποιούν. Ζητώντας τους να πουν πάλι με άλλα λόγια και σε κανονικό τόνο αυτό που λένε, τους διδάσκουμε ότι ο τρόπος που επιλέγουν για να πουν κάτι παίζει σημαντικό ρόλο.
Αντί να πείτε: Σταμάτα να παραπονιέσαι!
Δοκιμάστε να πείτε: Σε ακούω. Μπορείς να σκεφτείς μια λύση;
Και πάλι, με αυτό τον τρόπο κάνουμε υπεύθυνο το παιδί για συγκεκριμένα πράγματα. Την επόμενη φορά που το παιδί σας θα αρχίσει να διαμαρτύρεται/ γκρινιάζει ασταμάτητα για το σχολείο, το φαγητό, τα αδέρφια του, ζητήστε του να σκεφτεί πιθανές λύσεις. Να του υπενθυμίζετε ότι δεν υπάρχουν λανθασμένες απαντήσεις.
Αντί να πείτε: Πόσες φορές πρέπει να πω το ίδιο πράγμα ;
Δοκιμάστε να πείτε :Βλέπω ότι δεν με άκουσες την πρώτη φορά. Τι θα έλεγες όταν σου το πω τώρα, να μου το ψιθυρίσεις πάλι εσύ στο αυτί ;
Όταν βάζουμε το παιδί να επαναλαμβάνει αυτό που του είπαμε, παγιώνει το μήνυμά μας. Αλλάζοντας την ένταση της συνομιλίας απλά βάζουμε μια δόση παιχνιδιού/ διασκέδασης στην όλη διαδικασία.
Αντί να πείτε: Σταμάτα να νευριάζεις!
Δοκιμάστε να πείτε: Είναι το… τόσο δύσκολο; Ας κάνουμε ένα διάλειμμα και το ξαναβλέπουμε σε 17 λεπτά.
Μπορεί το χρονικό διάστημα να φαίνεται τυχαίο, αλλά έρευνες για την παραγωγικότητα δείχνουν ότι μια καλή φόρμουλα είναι 52 λεπτά δουλειά και 17 λεπτά διάλειμμα. Κάνοντας ένα διάλειμμα από το άγχος που σχετίζεται με κάποιο έργο, επιστρέφετε πίσω σε αυτό έτοιμοι πραγματικά να ξαναρχίσετε, πιο συγκεντρωμένοι και πιο παραγωγικοί από ό,τι ήσασταν πριν. Η ίδια ακριβώς αρχή ισχύει και για τις ασκήσεις στο σπίτι, την εξάσκηση στο πιάνο ή σε ένα άθλημα.
Αντί να πείτε: Πήγαινε στο δωμάτιό σου!
Δοκιμάστε να πείτε: Θα καθίσω εδώ δίπλα σου μέχρι να είσαι έτοιμος για μια αγκαλιά.
Η απομόνωση στέλνει το μήνυμα ότι κάτι πηγαίνει λάθος με το παιδί. Δίνοντάς του χώρο μέχρι να είναι έτοιμο να ξανασυνδεθεί μαζί σας, το διαβεβαιώνετε ότι πάντα θα είστε εκεί για αυτό.
Αντί να πείτε: Με κάνεις ρεζίλι!
Δοκιμάστε να πείτε: Ας πάμε κάπου χωρίς κόσμο για να το ξεκαθαρίσουμε το θέμα.
Να θυμάστε. Δεν έχει να κάνει με εσάς όλο αυτό. Έχει να κάνει με το παιδί και τα συναισθήματά του. Αν απομακρυνθείτε και οι δύο από την κατάσταση, ουσιαστικά ενισχύετε την ομαδική προσπάθεια, τη συνεργασία σας, την σχέση σας χωρίς να τραβάτε προσοχή στην συμπεριφορά του.
Αντί να αναστενάζετε και να γυρίζετε τα μάτια σας προς τα πάνω.
Δοκιμάστε να κάντε βλεμματική επαφή. Φέρτε στο μυαλό σας τα πιο δυνατά σημεία του παιδιού και χαμογελάστε του με κατανόηση. Κάντε εξάσκηση στο να βλέπετε τα δυνατά σημεία του παιδιού σας.
Αντί να πείτε: Είσαι ανυπόφορος.
Δοκιμάστε να πείτε: Βλέπω ότι έχεις δύσκολη μέρα. Έλα να δούμε τι συμβαίνει.
Πάντα να διαχωρίζετε την συμπεριφορά από το παιδί, να το βοηθάτε να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του και να δουλεύετε μαζί για να βρίσκετε λύση σε όσα το προβληματίζουν/
Αντί να πείτε: Σταμάτα να φωνάζεις!
Δοκιμάστε να πείτε: Θα κάνω ότι φυσάω κεράκια σε τούρτα γενεθλίων. Θέλεις να το κάνουμε μαζί;
Οι βαθιές αναπνοές βοηθούν το σώμα να επανέλθει σε κατάσταση ηρεμίας. Αν παρουσιάσετε τις αναπνοές σαν παιχνίδι ή διασκεδαστική δραστηριότητα, θα εξασφαλίσετε την συνεργασία των μικρών παιδιών. Στα μεγαλύτερα παιδιά, μπορείτε να τους ζητήσετε να αναπνέουν όπως ο Darth Vader.
Αντί να πείτε: Δεν μπορώ να ασχοληθώ μαζί σου τώρα αυτή την στιγμή.
Δοκιμάστε να πείτε : Αρχίζω να εκνευρίζομαι. Θα καθίσω εδώ δίπλα σου για να ηρεμήσω. Διδάξτε στο παιδί σας πώς να κατονομάζει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του λειτουργώντας εσείς σαν πρότυπο με τις αντιδράσεις σας κάθε φορά που βιώνετε πραγματικά αυτά τα συναισθήματα.
Αντί να πείτε: Τέλος. Δεν θα το κουβεντιάσω άλλο.
Δοκιμάστε να πείτε: Σε αγαπώ. Πρέπει να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να... Υπάρχει κάτι που χρειάζεται να μου εξηγήσεις για να καταλάβω και εγώ; Έτσι κρατάτε τον δίαυλο της επικοινωνίας ανοιχτό ενώ εκφράζετε τα συναισθήματά σας με υγιή τρόπο.
Αντί να πείτε: Έχω φτάσει στα όρια της υπομονής μου.
Δοκιμάστε να πείτε: Αν το πράσινο είναι η ηρεμία, το κίτρινο είναι ο εκνευρισμός και το κόκκινο είναι ο θυμός, εγώ είμαι στην κίτρινη ζώνη και πηγαίνω προς την κόκκινη. Εσύ σε ποιο χρώμα είσαι; Τι μπορούμε να κάνουμε για να ξαναγυρίσουμε στο πράσινο; Δώστε στα παιδιά έναν οπτικό τρόπο για να μπορέσουν να εκφράσουν αυτό που αισθάνονται. Θα εκπλαγείτε από αυτά που θα σας πούνε και τις λύσεις που θα σκεφτούν για να αλλάξουν την κατεύθυνση των συναισθημάτων τους.
Αντί να πείτε: Δεν αλλάζω αυτό που σου είπα!
Δοκιμάστε να πείτε: Λυπάμαι που δεν σου αρέσει ο τρόπος που …. . Πώς μπορούμε να το κάνουμε καλύτερα την επόμενη φορά;
Μετατοπίζοντας το επίκεντρο της προσοχής από το συμβάν στη λύση αποφεύγουμε τις αντιπαραθέσεις για την επίδειξη δύναμης
Αντί να πείτε: Σταμάτα να λες “Όχι”
Δοκιμάστε να πείτε: Άκουσα ότι είπες όχι. Καταλαβαίνω ότι δεν το θέλεις αυτό. Ας σκεφτούμε μαζί τι άλλο μπορούμε να κάνουμε.
Ακούγοντας και αποδεχόμενοι το “όχι” του παιδιού σας αποκλιμακώνετε την ένταση. Αντί να μαλώνετε με ναι/ όχι, προσπαθήστε να εστιάσετε το ενδιαφέρον σας και την ενέργεια του παιδιού σας στο μέλλον και στην προοπτική μιας λύσης.
Αντί να πείτε: Μη θυμώνεις!
Δοκιμάστε να πείτε: Και εγώ θυμώνω μερικές φορές. Ας δοκιμάσουμε την φωνή του πολεμιστή για να βγάλουμε από μέσα μας τον θυμό.
Μια πρόσφατη έρευνα αποκαλύπτει ότι οι φωνές όταν πονάμε σωματικά μπορούν πραγματικά να διακόψουν τα μηνύματα πόνου που στέλνονται στον εγκέφαλο. Μπορεί το παιδί σας να μην νιώθει σωματικό πόνο, μια δυνατή κραυγή πολεμιστή, ωστόσο, μπορεί να απελευθερώσει την αρνητική ενέργεια του θυμού με παιγνιώδη τρόπο. Διαλέξτε τη δική σας πολεμική κραυγή σε συνεργασία με το παιδί σας (σκεφτείτε τον William Wallace στην ταινία Braveheart όταν φώναζε Freedom).
Αντί να πείτε: Σταμάτα τα υπερβάλλεις /να αντιδράς υπερβολικά!
Δοκιμάστε να πείτε : Βλέπω ότι αντιδράς έντονα σε έντονα συναισθήματα. Αν τα συναισθήματά σου είχαν πρόσωπα τέρατος, πώς θα έμοιαζαν;
Όταν τα παιδιά είναι κουρασμένα, πεινασμένα ή σε υπερδιέγερση, είναι λογικό να έχουν υπερβολικές αντιδράσεις. Βάζοντας πρόσωπο στο συναίσθημα το εξωτερικεύουν, μπορούν να αντιδράσουν στον εσωτερικό μονόλογο του θυμού τους και κατ’ επέκταση να ελέγξουν τα συναισθήματά τους.
Αντί να πείτε: Σταμάτα! Μην κουνιέσαι!
Δοκιμάστε να πείτε: Είμαι εδώ για σένα. Σε αγαπώ. Είσαι ασφαλής (και μετά καθίστε ακίνητοι με το παιδί σας και επιτρέψτε στο συναίσθημα να αναδυθεί και να περάσει).
Όταν τα παιδιά είναι στα όρια του θυμού ή του πανικού, συχνά το σώμα τους βιώνει μια αντίδραση στο στρες, σαν να νιώθει ότι πραγματικά είναι σε κίνδυνο. Δείξτε τους ότι είναι ασφαλή και υποστηρίζετέ τα μέχρι να περάσει αυτό το συναίσθημα δυσφορίας που νιώθουν. Αυτή είναι μια βασική δεξιότητα ψυχικής ανθεκτικότητας.
Απόδοση του άρθρου 26 Phrases to Calm an Angry Child
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός - Νηπιαγωγός
MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου