Το όμορφο ταξίδι της ανάπτυξης και θρέψης ενός παιδιού συχνά συνοδεύεται από μικρά ή μεγάλα προβλήματα που βασανίζουν κυρίως τους γονείς. Ακόμη ωστόσο κι αν τα συνηθισμένα αυτά προβλήματα της παιδικής διατροφής φαντάζουν απροσπέλαστα, υπάρχουν λύσεις για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.
Ένα συνηθισμένο πρόβλημα της παιδικής ηλικίας είναι η περιορισμένη όρεξη που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα περιορισμένη ανάπτυξη του παιδιού, γεγονός που δημιουργεί αρκετό άγχος στους γονείς, οδηγώντας συχνά σε εντάσεις και διαμάχες κατά τη διάρκεια του γεύματος. Ως αποτέλεσμα, το παιδί συχνά αντιδρά και μειώνει κι άλλο την κατανάλωση φαγητού. Η συμβουλή προς τους γονείς είναι μία: Ψυχραιμία. Το παιδί καλό είναι να συνηθίσει να τρώει καθιστό στο τραπέζι, και όχι μπροστά στην τηλεόραση, με τα δικά του σκεύη φαγητού, έχοντας τα διάφορα τρόφιμα, όπως η σαλάτα, το ψωμί κ.λπ. σε μικρή απόσταση από το πιάτο του και κυρίως σε ένα ευχάριστο περιβάλλον χωρίς εντάσεις.
Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αρκετοί γονείς, είναι η υπερκινητική συμπεριφορά, η οποία συνήθως εμφανίζεται πριν την ηλικία των 7 ετών, σε ποσοστό 5-10% και διαρκεί περίπου 6 μήνες ή και περισσότερο. Το πρόβλημα αυτό φαίνεται ότι δεν σχετίζεται άμεσα με τη διατροφή, ωστόσο διάφορα τρόφιμα κατά καιρούς έχουν ενοχοποιηθεί, όπως χρωστικές ουσίες, ζάχαρη, καφεΐνη κ.ά., τα οποία περιέχονται κατά κόρον σε συσκευασμένα τρόφιμα, όπως ροφήματα, γλυκά και πατατάκια. Η λύση είναι ηισορροπημένη διατροφή, με άφθονα φρούτα, λαχανικά, γαλακτοκομικά, όσπρια και τις απαραίτητες ποσότητες κρέατος.
Συχνά παρατηρούμε τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών να αλλάζουν κατά διαστήματα και τρόφιμα τα οποία «λάτρευαν» και κατανάλωναν με μανία να περνούν στη λίστα των «απαγορευμένων», ενώ εμφανίζουν μια αρνητική προδιάθεση απέναντι σε τρόφιμα άγνωστα ή τρόφιμα με περίεργη εμφάνιση: για παράδειγμα τρόφιμα με κόκκινο χρώμα ή περίεργη υφή. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται τροφική νεοφοβία, η οποία ορίζεται ως απροθυμία για κατανάλωση «νέων» τροφίμων, ειδικά φρούτων και λαχανικών. Ξεκινά την περίοδο του απογαλακτισμού και κορυφώνεται μεταξύ 2 και 6 ετών. Έπειτα, σταδιακά μειώνεται, για να φτάσει σε ένα σταθερό σημείο κατά την ενηλικίωση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι γονείς μπορούν να ακολουθήσουν μερικές πρακτικές συμβουλές. Αρχικά, μπορούν να αφήσουν τα παιδιά να διαλέξουν τα φρούτα και τα λαχανικά όταν πάνε να τα αγοράσουν και μετά τα βοηθούν στην προετοιμασία του γεύματος. Έτσι, το φαγητό στο πιάτο θα πάψει να τους φαίνεται τόσο «ξένο». Επίσης, είναι σημαντικό κάθε νέο τρόφιμο να προσφέρεται στο παιδί αρκετές φορές, πάντα με ένα αγαπημένο του τρόφιμο και κυρίως στην αρχή του γεύματος, όπου το ενδιαφέρον του παιδιού είναι σε υψηλά επίπεδα. Τέλος, προτείνεται να περιγράφουν στο παιδί τους πώς είναι η γεύση, η υφή και η μυρωδιά του τροφίμου.
Παρόμοια προβλήματα με την τροφική νεοφοβία, είναι η υπερεκλεκτική ή δύστροπη διατροφή, η μονοφαγία, δηλαδή η συστηματική κατανάλωση 1-2 τροφίμων και το λεγόμενο «picky eating», που χαρακτηρίζει ένα παιδί που χαζεύει στο τραπέζι και δε δείχνει ενδιαφέρον να φάει.
Τέλος, άλλα συχνά προβλήματα της παιδική ηλικίας που σχετίζονται με τη διατροφή είναι ηδυσκοιλιότητα και η τερηδόνα. Η δυσκοιλιότητα μπορεί να αντιμετωπιστεί με αύξηση της κατανάλωσης φυτικών ινών, οι οποίες είναι άφθονες σε τρόφιμα ολικής άλεσης, φρούτα, λαχανικά και όσπρια. Από την άλλη μεριά, για την τερηδόνα ενοχοποιούνται τα σάκχαραπου «τρέφουν» τα βακτήρια που κατοικούν στη στοματική μας κοιλότητα. Καθώς σάκχαρα δεν προσλαμβάνουμε μόνο από την ενοχοποιημένη ζάχαρη, η οποία βρίσκεται άφθονη στα γλυκά και τα ροφήματα αλλά και από το ψωμί, το γάλα, τους χυμούς, προτείνεται ο περιορισμός των τροφίμων που είναι πλούσια σε απλούς υδατάνθρακες, όπως τα γλυκά, τα γαριδάκια και τα αναψυκτικά που δεν προσφέρουν θρεπτικά συστατικά στον οργανισμό του παιδιού και ο περιορισμός της κατανάλωσης αμυλούχων τροφίμων μόνο κατά τη διάρκεια των γευμάτων.
Βιβλιογραφία
McCann D, Barrett A, Cooper A, Crumpler D, Dalen L, Grimshaw K, Kitchin E, Lok K, Porteous L, Prince E, Sonuga-Barke E, Warner J, Stevenson J. Food additives and hyperactive behaviour in 3-year-old and 8/9-year-old children in the community: a randomised, double-blinded, placebo-controlled trial. The Lancet. 2007, 370(9598):1560-1567.
Wardle J, Cooke L, Gibson EL, Sapochnik M, Sheiham A, Lawson M. Increasing children's acceptance of vegetables; a randomized trial of parent-led exposure. Appetite. 2003, 40;155-162.
Addessi E, Galloway A, Visalberghi E, Birch L. Specific social influences on the acceptance of novel foods in 2–5-year-old children. Appetite. 2005, 45; 264–271.
www.mypyramid.gov
Γράφει ο/η Βουτσά Διονυσία, Κλινική Διαιτολόγος - Διατροφολόγος
Πηγή: MedNutrition
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου