Προς Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού
15 Μαΐου 2012
Κύριε υπουργέ, Παίρνω την πρωτοβουλία να σας στείλω αυτή την επιστολή, με αφορμή κάποια απαράδεκτα και ανησυχητικά συμβάντα που παρατηρώ ότι συμβαίνουν στα σχολεία, τα οποία αφορούν στην ανεξέλεγκτη προώθηση του ρατσισμού, των διακρίσεων και του ομοφοβικού λόγου από καθηγητές και μαθητές που υπόκεινται στην αρμοδιότητα του Υπ. Παιδείας. Και σαν να μην μας έφταναν αυτοί, τώρα έχουμε και κρούσματα από ρασοφόρους.
Το σχολείο, σαν ίδρυμα αλλά και σαν ιδέα, αποτελεί το μέσον το οποίο θα έπρεπε να γαλουχεί τους μαθητές με αξίες και ιδανικά που αποτελούν τα θεμέλια με τα οποία θα πορευθούν στο μέλλον και τα οποία θα αποτελέσουν αργότερα τις βάσεις, για να ενταχθούν στο αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία και για ένα καλύτερο αύριο. Σήμερα όμως, κάθε άλλο παρά αυτό το ρόλο διαδραματίζουν τα σχολεία μας, και αναφέρομαι γενικά στα σχολεία της Κύπρου, γιατί συνομιλόντας και με άλλους συνομήλικούς μου, διαπίστωσα ότι το πρόβλημα αυτό, είναι γενικό και αφορά αν όχι όλα, τα περισσότερα σχολεία της Κύπρου. Δεν θα μπορούσαμε άλλωστε, να χαρακτηρίσουμε προπύργια παιδείας και γνώσης, σχολεία τα οποία εν τέλη, το μόνο που κάνουν καλά, είναι όχι μόνο να παραπληροφορούν αλλά και να μας συσκοτίζουν όσον αφορά το λεπτό θέμα της ομοφυλοφιλίας (και όχι μόνο).
Αν και είναι αρκετά τα περιστατικά ομοφοβικού λόγου από καθηγητές και μαθητές, δεν θα αναφερθώ μόνο σε αυτούς, αλλά και στην θέση που παίρνει η εκκλησία όσον αφορά στο πιο πάνω θέμα, με αφορμή την επίσκεψη ενός αντιπροσώπου της, στο σχολείου μου. Θα αναφερθώ όσο πιο σύντομα μπορώ στις δύο περιπτώσεις.
Αναφορικά με τους καθηγητές και το λοιπό προσωπικό. Είμαστε κύριε υπουργέ, υποχρεωμένοι σαν μαθητές, επί καθημερινής βάσεως, να ακούμε τα εντελώς αντιεπιστημονικά και ρατσιστικά σχόλια των διαφόρων καθηγητών όσον αφορά την ομοφυλοφιλία; Και αναρωτιέμαι... Με ποιο δικαίωμα πολλοί καθηγητές, αναφερόμενοι στο θέμα αυτό, εσκεμμένα και μη, κρυφογελούν και μοιράζονται μαζί μας την άγνοια, το μίσος και το ρατσιστικό χιούμορ τους με σχόλια του τύπου: «Τα ετερώνυμα έλκονται... υπό κανονικές συνθήκες δηλαδή» και «Δεν μου έχετε κάνει ακόμη την πιο αναμενόμενη ερώτηση των μαθητών, όσον αφορά το ποίημα Ιθάκη» (Όσον αφορά το αν ο Καβάφης ήταν ομοφυλόφιλος ή όχι) και «Για πέστε μου... Τι νομίζετε ότι συμβολίζει το γράμμα Π στο όνομά του ποιητή (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης )»– εννοώντας φυσικά «πούστης». Tα ποιο πάνω, είναι μόλις λίγα από τα πολλά επιεικώς απαράδεκτα ρατσιστικά σχόλια τα οποία οι δήθεν προσοντούχοι, ηθικοί και καλλιεργημένοι άνθρωποι που τόσο εύκολα τους βάζετε στα σχολεία μας και τους επιτρέπετε να μας μορφώνουν, ξεστομίζουν αδιάκοπα. Αυτοί είναι οι άνθρωποι στους οποίους εμπιστεύεστε την μόρφωσή μας; Να τους χαίρεστε!
Αναφορικά τώρα με την εκκλησία... Αν είναι ποτέ δυνατόν, εν έτη 2012, κληρικός να εκθέτει ενώπιον μαθητών, τις εκτός των άλλων αστήρικτες, αντιεπιστημονικές και ομοφοβικές απόψεις του, όσον αφορά τους ομοφυλόφιλους, την στιγμή μάλιστα που στην αίθουσα βρίσκεται τουλάχιστον ένας ομοφυλόφιλος μαθητής. Ο συγκεκριμένος κληρικός, αναφερόμενος στο θέμα, αν και δεν ήταν ειρωνικός, άφησε φυσικά να εννοηθεί ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι θέμα γέννησης, αλλά επιλογής και έιπε εν ολίγης ότι η εκκλησία δεν ασπάζεται την άποψη της Αμερικάνικης Ψυχιατρικής Εταιρίας (!) η οποία προσδιορίζει τoν σεξουαλικό προσανατολισμό, τον κάθε σεξουαλικό προσανατολισμό, ως το αποτέλεσμα μιας πολύπλευρης αλληλεπίδρασης βιολογικών, ορμονικών και κοινωνικών παραγόντων κ.α., με το «άκυρο» κατ’ εμένα επιχείρημα, ότι αν ήταν έτσι τα πράγματα, τότε οι γιατροί θα προνοούσαν γι’ αυτό. Αντ’ αυτού, είπε ότι η ομοφυλοφιλία είναι θέμα «παθών» και ο ομοφυλόφιλος θα πρέπει να κοινωνεί καθώς επίσης και να εξωμολογείται τακτικά, προκειμένου να συγχωρείται και να μειώνονται τα «πάθη» του. Αυτό που προσπαθούσε δηλαδή, έμμεσα να μας «φυτέψει» - και ας μην ακουστεί υπερβολική η έκφραση αυτή – είναι ότι η λέξη ομοφυλόφιλος είναι συνώνυμη της λέξης αμαρτωλός. Αυτό τουλάχιστον αντιλήφθηκα εγώ και οι πλήστοι συμμαθητές μου.
Αυτό είναι το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου μας! Πραγματικά διερωτόμαι, πως τολμούν μερικοί να μιλούν για εξέλιξη και καινοτόμα εκπαιδευτικά προγράμματα που προσφέρουν στους μαθητές την αντικειμενική γνώση, και προωθούν τις ηθικές αξίες του σεβασμού στην ποικιλομορφίας, που αποσκοπούν στην εξάληψη του ρατσισμού. Ο σεβασμός και η αποδοχή της ποικιλομορφίας, δεν επιτυγχάνεται με κοινότυπα λόγια και εκθέσεις περί ρατσισμού, αλλά με ουσιαστικότερες πράξεις. Πότε σκέφτεστε να δραστηριοποιηθείτε και να συνδράμετε ουσιαστικά στην καταπολέμηση της ομοφοβίας; Όπως πολύ στοχευμένα είπε ο άγγλος ακαδημαικός και συγγραφέας Malcolm Bradbury «Όποιος δεν ειναι μέρος της λύσης, είναι μέρος του προβλήματος». Τι περιμένετε για να δράσετε; Όταν θα είναι αργά; Όταν θα σημειωθούν και εδώ τα πρώτα κρούσματα αυτοκτονιών λόγω σχολικού εκφοβισμού; Στο εξωτερικό είναι συνηθισμένα πλέον. Το ότι στην Κύπρο μάλλον δεν σημειώθηκε ΑΚΟΜΑ κάτι τέτοιο, δεν σημαίνει ότι η δική σας ανοχή στην ατιμωρησία του ομοφοβικού λόγου, δεν κάνει ανθρώπους να υποφέρουν. Το είδα καλά. Το έζησα. Και πραγματικά νιώθω ντροπή. Μετανιώνω που δεν σηκώθηκα επάνω να διακόψω τον συγκεκριμένο κληρικό, που όση ώρα έξέφραζε τις ομοφοβικές απόψεις του, ο ομοφυλόφιλος συμμαθητής μου, κουνούσε νευρικά τα πόδια του, δάγκωνε τα νύχια του και έβλεπε κατακόκκινος το πάτωμα, λες και έπρεπε να ντρέπεται για κάτι. Νιώθω ντροπή,που έγινα έστω και για λίγο, μέρος του προβλήματος.
Τέτοιες πρακτικές δημιουργούν βαθιά προβλήματα στις ζωές ανθρώπων που πολλοί τα κουβαλούν μια ζωή. Μην δείτε μεμονωμένα το γεγονός που σας αναφέρω. Γιατί μετά από περιστατικά όπως αυτά που περιγράφω στην τάξη, όταν κτυπά το κουδούνι για διάλειμμα, εκεί είναι που σημειώνεται η πραγματική ομοφοβική βία, με κοροϊδία, εκφοβισμό και προσβολές από διάφορους. Είναι απαράδεκτο να αναγκάζονται άνθρωποι να ξεσπάνε σε κλάματα, να περπατάνε βιαστικά και φορώντας ακουστικά στα αυτιά, μπας και καταφέρουν να ακούσουν έστω και ένα πείραγμα λιγότερο.
Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο, το εκπαιδευτικό σύστημα, να στιγματίζει ανθρώπους και προσωπικότητες, και πόσον μάλλον στην εφηβεία, μια τόσο ευάλωτη περίοδο της ζωής μας. Όταν αυτό γίνεται από εφήβους, που συμπεριφέρονται έτσι λόγω μη πρόνοιας δικής σας, να δημιουργηθούν μαθήματα και σεμινάρια για την σεξουαλικότητα, αν και δεν το δέχομαι, μπορώ να το καταλάβω. Όταν όμως γίνεται από καθηγητές και από λοιπούς που ΕΣΕΙΣ ΕΞΟΥΣΙΟΔΩΤΗΤΕ να μπαίνουν στα σχολεία, ε τότε, γίνομαι έξω φρενών. Η αξία, καθώς επίσης και η ποιότητα ενός ανθρώπου, πρέπει να καθορίζεται με γνώμονα την προσωπικότητα και τις γνώσεις του, και όχι τις σεξουαλικές του προτιμήσεις! Κατά την προσωπική μου άποψη, η οποία είμαί σίγουρη ότι εκφράζει και πολλούς άλλους ευσυνείδητους μαθητές, πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσετε ότι το σύστημα αυτό, πρέπει να τροποποιηθεί και προσαρμοστεί στις ανάγκες του σύγχρονου μαθητή, όπως η ανάγκη για ουσιώδη μόρφωση και ευρωπαική παιδεία, αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός της επιστολής μου αυτής. Είναι καθήκον σας να μας προσφέρετε ένα καλύτερο αύριο.
Ως μαθήτρια αλλά κυρίως ως άνθρωπος, έχω την απαίτηση και το δικαίωμα να βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον σεβασμού, πολιτισμένο, με αποδοχή της οποιασδήποτε ποικιλομορφίας, χωρίς καμιά ανοχή του μίσους, της αμορφωσιάς και όσα αυτή παράγει. Την παρούσα στιγμή, δεν ικανοποιείται αυτή η απαίτηση μου, και καταπατείται το δικαίωμά που έχω, να μορφώνομαι και να ζω σε ένα υγιή - απ’ όλες τις απόψεις περιβάλλον. Το εκπαιδευτικό σας σύστημα, παραβιάζει πολλά δικαιώματα μας και αφήνει την άγνοια και το μίσος να στιγματίζουν συμμαθητές μας. Μέχρι πότε; Εκτιμώ ότι είναι αχρείαστο, εγώ, μια δεκαεφτάχρονη, να σας ενημερώσω περί σεβασμού στην ομοφυλοφιλία. Θέλω να πιστεύω, πως γνωρίζετε τα επιστημονικά δεδομένα και δεν χρειάζεται να τα αναφέρω για να δείξω το αστήρικτο των όσων περιστατικών ανέφερα πιο πάνω. Αυτό που περιμένω από εσάς, είναι να λάβετε μέτρα ώστε να εξαλειφθεί ο ρατσισμός, η άγνοια, να τιμωρείται η κακεντρέχεια και να απαλλάσσονται ευπαθείς ομάδες από τη μάστιγα της ομοφοβίας και της μισαλλοδοξίας. Είναι επιτέλους καιρός να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να τιμωρούνται τέτοιες συμπεριφορές και να αλλάξει αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα, που το μόνο που πετυχάινει, είναι η όξυνση, αντί η λύση προβλημάτων. Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο! Την παρούσα επιστολή ελπίζω να την λάβετε σοβαρά υπόψιν σας. Και όπως προανέφερα, «Όποιος δεν ειναι μέρος της λύσης, είναι μέρος του προβλήματος».
Σας ευχαριστώ.
Με εκτίμηση,
μαθήτρια Λυκείου
Πηγή: iWander
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου