Το παρακάτω κείμενο είναι η εισαγωγή του ομότιτλου άρθρου που δημοσιεύεται στο νέο τεύχος του περιοδικού Σκύλος & Γάτα. Το αφιέρωμα στο παιδί και το κατοικίδιο (σκύλο και γάτα) είναι πολύ κατατοπιστικό! Μην το χάσετε!
Το πρώτο οκτάχρονο που μου ράγισε την καρδιά, το συνάντησα στο πάρκο της γειτονιάς μου ένα πρωινό του Αυγούστου. Πλησίασε την Κίρκη, τη χάιδεψε και μου ξεφούρνισε, με την αφοπλιστική ωμότητα (λέγεται εσφαλμένα και "αθωότητα") που έχουν τα ανήλικα: "είχαμε πάρει κι εμείς ένα σκυλάκι. Αλλά η μαμά το έδωσε σε κάτι άλλα παιδάκια, γιατί λέρωνε. Μετά πήραμε ένα άλλο, αλλά λέρωνε κι αυτό και το δώσαμε...".
Δύο αποτυχημένες απόπειρες, δύο μικρά εγκλήματα ("το έδωσε σε άλλα παιδάκια" δεν αποκλείεται να σημαίνει "το αμόλησε στο βουνό"...), αποτελέσματα της αδυναμίας μας να συλλάβουμε το προφανές: τα σκυλιά δεν είναι παιχνίδια, θέλουν παιχνίδια...
Και, εκτός από παιχνίδια θέλουν κι άλλα πολλά...
...το σκυλί είναι ο καλύτερος σύντροφος του ανθρώπου, έτσι;
Έτσι. Μόνο που το παιδί μας δεν είναι ακριβώς "άνθρωπος". Είναι προσωπικότητα υπό διαμόρφωση. Και όσο βρίσκεται σ' αυτή την εξελικτική διαδικασία, όσο μαθαίνει να αναγνωρίζει και κατόπιν να αναλαμβάνει ευθύνες,η επιπλέον υποχρέωση συντήρησης ενός ζώου με αυξημένες ανάγκες (ξεχνάμε με ευκολία ότι τα σκυλιά δεν είναι χρυσόψαρα) είναι δίκοπο μαχαίρι.
Τι λέμε εδώ; Να μην πάρετε στο παιδί σας σκύλο; Όχι. Παρά τις σοβαρές αντεδείξεις, όλοι οι φιλόζωοι ξέρουν ότι η σκυλίσια συντροφιά είναι από τα μεγαλύτερα ευεργετήματα που μπορείτε να προσφέρετε στο παιδί σας. Η κόρη μου το ξέρει ήδη- και ετοιμάζεται να μου "φάει" το σκυλί. Για να φτάσετε όμως εκεί, προτείνουμε να κάνετε μια σειρά από μικρά τεστ, για να εξακριβώσετε την ετοιμότητα του παιδιού σας απέναντι σ' αυτή την τεράστια ευθύνη. (Γιώργος Φραντζεσκακης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου