Διαβάστε την ανάρτηση "Όχι ,όχι ,όχι δεν είμαι ρατσίστρια!!! Να !! Μιλαω με ενα μαυρακι!!!", στην οποία πολύ εύστοχα η Μαρίνα Π. εκθέτει τη δική της άποψη για το ρατσισμό.
Και η απορία μου είναι η εξής: Σε ένα μωράκι που είναι διαφορετικό ως προς το χρώμα ή σε κάτι άλλο πχ μια αναπηρία, γιατί όλες τρέχετε να αποδείξετε ότι δεν είστε ρατσίστριες? Και χρησιμοποιώ 2ο πληθυντικό γιατί είναι από τα λίγα πράγματα που σιχαίνομαι και δεν κάνω πότε. Αν αυτό το μωράκι ήταν ένα λευκό μωράκι που κρατούσε μια λευκή γιαγιά θα κάνατε τα ίδια? Θα τρέχατε όλες να πιάσετε συζήτηση με μια άγνωστη και να ζουλάτε ξένο μωρό? Όχι βέβαια ή μάλλον σπάνια. Αλλά αυτή η ανάκριση σε προσωπικά θέματα για να βγει ένα συμπέρασμα, και μετά οι ματιές και τα μισόλογα με φίλες τι είναι? Γιατί δεν αφήνουμε αυτό το παιδάκι να περάσει απαρατήρητο όπως περνάει και το δικό μου και το δικό σου? Αυτό δέν είναι μια μορφή ρατσισμού? Τρέχω να αποδείξω πόσο ανοιχτόμυαλη είμαι και δεν έχω κανένα ταμπου με άτομα διαφορετικά από εμένα και τα παιδιάμου, για ποιον λόγο?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου