Κάνουν το γύρο του κόσμου με σκάφος μόνα τους, σκαρφαλώνουν στις ψηλότερες κορυφές του κόσμου και τρέχουν σε αγώνες μηχανών. Είναι όλα τους παιδιά, μερικά από τα οποία δεν έχουν συμπληρώσει την ηλικία για να δουν χωρίς συνοδό μια ταινία στο σινεμά.
Την περασμένη Κυριακή, ένας 13χρονος έγινε ο μικρότερος σε ηλικία αναβάτης αγωνιστικών μηχανών που έχασε τη ζωή του στην πίστα της Ιντιανάπολις των ΗΠΑ, όταν έπεσε από τη μηχανή του και στη συνέχεια χτυπήθηκε από 12χρονο αναβάτη, εγείροντας το ερώτημα: Πόσο μεγάλος πρέπει να είναι κάποιος όταν μιλάμε για τέτοιου είδους ακραία αθλήματα;
«Δεν είναι απλά μικροί ενήλικες», δήλωσε ο δρ. Λάιλ Μιχέλι, διευθυντής του τμήματος αθλιατρικής στο πανεπιστήμιο της Βοστόνης. «Τα παιδιά είναι διαφορετικά, πρέπει να προστατεύονται από την κοινωνία». Ο Πίτερ Λενζ έπεσε από τη μηχανή του στη διάρκεια του γύρου προθέρμανσης και μετά χτυπήθηκε από τον 12χρονο Χαβιέ Ζαγιάτ. Παιδιά που ξεπερνούν τα όρια δεν είναι κάτι καινούργιο. Ο Μότσαρτ συνέθετε μουσική όταν τα άλλα παιδιά της ηλικίας του μάθαιναν το αλφάβητο, ενώ ο Τάιγκερ Γουντς έδειξε τις ικανότητες του στο γκολφ ήδη από δύο ετών.
Ωστόσο, όπως επισημαίνουν πολλοί παιδοψυχολόγοι, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις ακαδημαϊκές ή πολιτιστικές δεξιότητες και τα παιδιά που ρισκάρουν τη ζωή τους. Ο 13χρονος Τζόρνταν Ρομέρο έγινε ο μικρότερος σε ηλικία κατακτητής της κορυφής του Έβερεστ, η 16χρονη Τζέσικα Γουότσον έκανε τον περίπλου της Γης χωρίς βοήθεια, ενώ η 14χρονη Ολλανδή Λόρα Ντέκερ επιχειρεί να καταρρίψει το ρεκόρ της Γουότσον.
«Πολλοί έφηβοι, από φυσική άποψη, μπορούν να κάνουν παρόμοια πράγματα με τους ενήλικες επειδή ο σωματότυπος τους έχει διαμορφωθεί και έχουν μυϊκή δύναμη», δήλωσε ο Ρόμπιν Σίλβερμαν, ψυχολόγοις που ειδικεύεται στην παιδική και εφηβική ανάπτυξη. «Εκεί που κάνουμε λάθος είναι ότι αυτοί οι έφηβοι έχουν πρόβλημα με τον παρορμητικό έλεγχο, τη διαχείριση του άγχους και την αφηρημένη σκέψη. Πρέπει πραγματικά να καταλάβουν τους κινδύνους». «Αν κάτι τους ενθουσιάζει θέλουν να το κάνουν, δε σκέφτονται τις πιθανές επιπτώσεις όπως κάνουν οι μεγάλοι», πρόσθεσε.
Σε κάποιες περιπτώσεις, οι ίδιοι οι γονείς δεν μπορούν, ή δεν θέλουν, να επιβάλουν όρια στη συμπεριφορά και τις επιθυμίες των παιδιών τους, όπως επεσήμανε η Κίκι Βάινγκαρτεν, εκπαιδευτική και οικογενειακή σύμβουλος. «Έχεις κάποιους γονείς που απολαμβάνουν τη διαφορετικότητα των παιδιών τους». Ενώ, κάποιοι άλλοι γονείς, ανησυχούν μήπως τα παιδιά τους δεν τους συμπαθήσουν. «Όχι, δε χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος φίλος τους, πρέπει να είσαι μια φιγούρα με αρχές», επισημαίνοντας ωστόσο ότι δεν θα πρέπει όλοι οι έφηβοι να μεταχειρίζονται ως ανεύθυνοι, γιατί έτσι εμποδίζεται η ανάπτυξη της εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης τους.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου